Recensie | Scott and Sid (Raymond Doetjes)

Het onderwijs is falende, dit zien wij over de hele wereld. Het onderwijs is gebaseerd op het falende dogma dat je naar een goede school moet om een goed betaalde baan te krijgen. Leerlingen worden alleen getest op basis van triviale kennis; dat met het internet en directe toegang tot kennis een prehistorisch concept is. Scott en Sid zijn het beu om in het sociale-keurslijf vast te zitten en al helemaal om dit gedachtegoed verder te moeten verspreiden. Zij hebben grootse dromen net als jij! Het enige verschil met jou is, dat zei hun dromen najagen!

Titel: Scott and Sid
Regisseur: Scott Elliott en Sid Sadowskyj
Scenario: Scott Elliott en Sid Sadowskyj
Cast: Tom Blyth, Richard Mason, David Summer, Llila Vis, Maggie Daniels, Charlotte Milchard, Juliet Howland
Speelduur: 100 minuten
Genre: Drama
Release: 9 maart 2018

Sid (Tom Blythe) is een onverschillig knul, die opgroeit in een pleeggezin waar hij niet echt past. Hij gaat voor 4^de keer in even zoveel jaren naar een nieuwe school. Daar ontmoet hij Scott (Richard Mason). Een knul die alleen met zijn moeder woont, die na de dood van haar moeder aan een zware depressieve lijdt en daardoor vastzit in drankmisbruik. Scott als 17 jarige faciliteert met de hulp van een dubieus wijkwinkeltje haar drankbehoefte en voelt zich daar schuldig over.

Sid heeft grootse dromen, waaronder een film maken. Sid is de dromer, de rebel, het vuur der passie. Scott is de intelligentie, de drijfveer en de charismatische knul. Samen zijn ze onverslaanbaar, alleen zijn ze niets meer dan de gemiddelde ‘arme hardwerkende donder, zoals 98% van ons’. Samen doorbreken zij het dogma dat je een schoolopleiding moet hebben om “rijk” te worden en gelukkig te zijn. Samen bouwen zij in no-time een aantal succesvolle bedrijfjes op en laten ze de wereld zien dat hoger-onderwijs onnodig is geworden voor de meeste beroepen. En dat succes niet geleerd kan worden op school. Er ontstaat echter, zoals in iedere bedrijf met 2 of meer mensen, onenigheid, frictie en conflict. De lokale maffia wordt betrokken als geldschieter in tijd van liquide cashflow problemen… Is dit wel slim?

Analyse

Ik zag de trailer voor Scott and Sid en moest de film zien! Het maatschappelijk kritische plot leek mij een prachtige drijfveer voor een film – genoeg ruimte tot conflict met al die dogmatische leraren, ouders en werkgevers; die in het ‘dogma’ geloven.

De film zelf is technisch niet bijzonder. Er is niet iets creatief met het beeld, of cameravoering gedaan. Ik denk dat het doel van het scenaristen/regisseurs duo Sid Sadowskyj en Scott Elliot (ja, inderdaad de twee hoofdpersonen maken deze film!) was om het geheel realistisch te houden. Het voelt bijna alsof je als kijker erbij bent en ziet hoe ze hun imperium bouwen en uiteindelijk verkeerde keuzes maken.

Het mooiste van deze film is dat het laat zien hoe slecht ons onderwijs zich heeft aangepast aan de “access to instant knowledge” door het internet. Zoals Sid zegt tegen Scott als laatstgenoemde zegt naar de Universiteit te willen, “Go to Uni when you want to become a doctor or a lawyer! But other than that why pay someone to teach you knowledge you can find off the internet for free? Three years for a piece of paper is long time!”

Hoe wij als kinderen al geïndoctrineerd worden dat wij hard moeten leren, naar een goede school moeten gaan en diploma’s moeten behalen, zodat wij dan bij de gratie van god een “goede baan” hebben, die leidt tot een lullige €50.000 bruto per jaar als inkomen. Er is ook een leuke scene dat Sid naar de hoofdmeester wordt gestuurd en deze hem trots zijn jaaroverzicht laat zien van 47.000 pond. De hoofdmeester is blij dat hij 20.000 meer verdient dan het gemiddelde. Kortom een hogere opleiding is inderdaad geen garantie voor een rijk en zeker geen voldoenend bestaan.

De film laat heel goed de entrepreneurs geest zien. Zelf ben ik zelfstandige, maar ik moet eerlijkheidshalve erkennen dat ik een slechte entrepreneur ben. Ik vind het netwerken lastig, ik zie het gat in de markten waarin ik zit wel, maar ik heb niet het lef om geld te lenen laat staan bij de lokale maffia aan te kloppen om investering te vragen… mijn vingers en mijn neus zijn mij te lief. De film laat zien dat echte succesvolle entrepreneurs juist die voorzichtigheid ontberen.

Wat ik een heel mooi moment vind, is wanneer Sid het succes van hun grote bedrijf zat wordt en Scott vertelt hoe hij zich verkneukelde aan het feit dat hij in een grote wagen rijdt en de mensen die hem onderdrukte nog steeds in hun kleine autootjes rijden. Het laat zien hoe vaak rijke mensen weer naar beneden kijken naar het “plebs” als zij in hun ivoren toren zijn beland. Sid en Scott zijn niet die mensen, het is juist plebs dat zich heeft opgewerkt en wilt inspireren om je dromen na te jagen. Voor hen is het monetaire succes van secundair belang, het komt na het volgen van hun dromen. Dit moment is een belangrijke reality check voor Sid en de drijfveer voor de 3^de akte.

Het acteerwerk is zeer goed! Het is bijna sober in de realiteitszin met uitzondering van dan de mensen in “gezag”; die zijn denk ik bewust een beetje als typetje neergezet – niet dat het hinderlijk is, maar het geeft wel een contrast met de rest van de cast die alledaags is.

Het is evident dat Sid en Scott nog nooit eerder een film hebben gemaakt, want sommige sequenties zijn erg lang en dragen niet echt bij aan het verhaal en helpen zeker het plot niet naar voren te duwen. Het heeft af en toe een heel klein beetje weg van een te brave versie van The Wolf of Wall Street, met de typische ontnuchterende soberheid die wij van de Engelse gewend zijn.

Het is mooi om twee knullen, die geen eenvoudig leven hebben, te zien klimmen naar de top. En dat wanneer ze die top hebben bereikt ook niet meer gelukkig zijn. Dit is misschien wel de belangrijkste boodschap die de film heeft. JE MOET BLIJVEN DROMEN EN JE DROMEN ACHTERNA BLIJVEN JAGEN! Want als je iets hebt bereikt en je je daarin gaat vastleggen wordt je alsnog één van deze dogmatische slachtoffers die vast zit in het “hamsterwiel”. En dit blijven dromen heeft ons deze film opgeleverd. Ik hoop dat Sid en Scott na deze, toch relatief eenvoudig film, blijven dromen om iets grootser te maken. Als filmmakers en filmliefhebbers zijn wij benieuwd waar ze toe in staat zijn.

Conclusie

Scott and Sid is visueel geen bijzondere film en af en toe een beetje lang. Het acteerwerk is zeer goed, het verhaal is inspirerend en confronterend. Zoals met iedere goede film moet er een doel zijn en tenminste één obstakel die het doel in de weg staat en voor conflict zorgt. Conflict is er zeker en de levens van deze twee knullen, zijn ook intrigerend genoeg om te blijven kijken. De uitwerking had misschien iets cinematischer gekund om een breder publiek te trekken. Of het dan zijn nuchtere realistische soberheid had gehouden durf ik niet te zeggen.  

Raymond Doetjes, Subliminal Artist Productions

★★★☆☆