Na veel verplaatsingen, is de nieuwe Christopher Nolan film Tenet eindelijk uitgekomen in de bioscoop. De Nolan film is weer een typisch geestverruimend verhaal dat speelt met tijd. Mensen die genoten van de nadenk ervaring tijdens Nolan’s vorige films zoals The Prestige en Memento kunnen hun mouwen oprollen, want Tenet neemt het een stap verder. De vraag is nu: ‘Waar is de grens?’. Lees hier de recensie van Tenet door Senne de Vries.
Titel: Tenet
Regisseur: Christopher Nolan
Cast: John David Washington, Elizabeth Debicki, Robert Pattinson, Kenneth Branagh, Aaron Taylor-Johnson
Scenario: Christopher Nolan
Genre: Actie, Sci-Fi
Speelduur: 150 min
Release: 26 augustus
Tenet bied een mix van spannende actiescenes met een doordacht concept. Ook zien we enige gelijkenis in sommige scenes met zijn oudere films, zoals de veldslagen van Tenet met zijn vorige film Dunkirk, en de spionage gedeeltes in Tenet met bepaalde scenes van Inception.
Zodra Tenet begon werd vrij duidelijk dat geen tijd te verliezen was, want we werden gelijk in de actiescenes gegooid. We zien John David Washington geïntroduceerd worden als het hoofdkarakter van het verhaal. Ook wordt snel duidelijk gemaakt wat het doel is, namelijk het beschermen van de menselijke geschiedenis. Hier viel het mij al op dat het verhaal erg veel bezig was met het plot uitwerken, zonder het hoofdkarakter fatsoenlijk op te bouwen. Hierdoor was ik gelijk minder geïnteresseerd of het hoofdkarakter zijn doel behaalde of niet.
Het hoofdkarakter wordt al snel voorgesteld aan het concept van ‘inverted objects’, wat tijd beïnvloedbare wapens zijn, gebruikt om de geschiedenis van de mensheid te veranderen. Dan leert John’s personage zijn partner, de mysterieuze Neil, kennen. Neil wordt gespeeld door Robert Pattinson, die het eerste karakter lijkt te zijn die menselijker aanvoelt en enige persoonlijkheid heeft. Nog steeds is ook zijn motivatie niet heel duidelijk, waardoor ik wederom niet geïnteresseerd ben of het doel behaald wordt of niet.
Al vrij spoedig heeft het duo de ‘inverted objects’ gelinkt aan de vijand, de Russische wapenhandelaar genaamd Andrei (Kenneth Branagh). Het concept van de Russische vijand die met een gecompliceerd wapen de wereld wilt vernietigen werd me een beetje te clichématig. Ik had van Nolan een originelere en interessantere vijand verwacht, in plaats van deze namaak James Bond rivaal. Gelukkig komen we met onze vijand ook terecht bij het enige karakterconflict in de film. Want om dichter bij Andrei te komen gebruikt ons hoofdkarakter Andrei’s vrouw, genaamd Kat (Elizabeth Debicki). Zij haat haar gewelddadige man, maar wordt gechanteerd om haar zoon te verliezen als zij niet bij hem blijft. Kat is het enige karakter waar ik enigszins om leek te geven tijdens deze film, maar het had een sterkere band kunnen zijn als de relatie tussen Kat en haar zoon beter opgebouwd zou zijn. Ik kan nu namelijk niet eens meer herinneren of haar zoon dialoog had of hoelang haar zoon eigenlijk in de film te zien was.
Het plot van Tenet was zo gecompliceerd dat 2/3 van de film bezig is met het uitleggen wat er aan de hand is, waarom dat zo is, en wat de gevolgen zullen zijn. Ondanks de lange uitleg van de karakters leek ik de film nauwelijks te kunnen volgen en leed ik aan een milde hoofdpijn door het constante nadenken over het plot. De speling van tijd gaat in deze film veel verder dan in Nolan’s vorige films. Na een tijd werd het bekijken van Tenet meer vermoeiend dan vermakelijk.
Ook al vond ik het plot veel te lastig om te volgen en kon ik mijzelf moeilijk laten inleven met de karakters op het scherm, bleef ik Tenet een prachtige gemaakte film vinden. Elk shot was schitterend om naar te kijken, en de sound-design was weer eens fenomenaal. Op elk technisch-en-acteergebied bleef de film elke minuut van het verhaal topwerk zien. Geen enkele minuut van deze film leek de kwaliteit te zakken.
Toen de film afgelopen was bleef ik even in mijn stoel zitten om alles te laten bezinken. Ik merkte dat ik lichtelijk vermoeid geraakt was door het blijven volgen van het plot. Hoewel de film overweldigend was en een enorme belevenis, merkte ik ook dat ik over geen enkele karakter veel vertellen kon. Normaliter is dit wel het geval nadat ik een Christopher Nolan film bekeken heb. Wellicht ben ikzelf een grotere liefhebber van ‘character-driven’ verhalen en is Tenet overduidelijk ‘plot-driven’, wat dus zou verklaren waarom het verhaal alleen maar over het plot bezig was en nauwelijks met de karakters. Hoewel ik geen fan ben van films met elkaar vergelijken, kon ik het niet laten om Tenet met Nolans eerdere film Inception te vergelijken, die zowel het plot als de karakters evenveel aandacht gaf, waardoor je ook meer geïnvesteerd bent om het plot te zien ontrafelen.
Ook had ik het gevoel dat Tenet een van de minder memorabele Nolan films gaat worden en ik waarschijnlijk volgend jaar niet meer kan vertellen wat er allemaal in deze film gebeurde. Nu Tenet langzaam maar zeker over de hele wereld in première gaat, is het een kwestie van tijd voordat de zoveelste YouTube video uitkomt die een theorie geeft over het plot van deze film.
Raar genoeg voelt Tenet aan alsof Christopher Nolan een film wilde maken waar zijn fans over gaan discussiëren en theorieën gaan verzinnen. Zelf geniet ik meer van zijn oudere films, die een plot bieden die mij wel interesseert door de opbouw van karakters waar ik om leer te geven.
★★★1/2☆
Senne de Vries
