Recensie | The Conjuring: The Devil Made Me Do It (Jip Strijbos)

Horror films horen spannend en bovenal eng te zijn. Vooral als het horrorfilms zijn die gebaseerd zijn op echte verhalen. Helaas is The Conjuring: The Devil Made Me Do It geen van die twee en het puntje van mijn stoel is bijzonder eenzaam gebleven door de film heen. Wellicht is het tijd voor The Conjuring om, net als de vele spoken in de serie, verbannen te worden. Lees hier de The Conjuring: The Devil Made Me Do It recensie van Jip Strijbos.

Titel: The Conjuring: The Devil Made Me Do It
Regisseur: Michael Chaves
Scenario: David Leslie Johnson-McGoldrick
Acteurs: Vera Farmiga, Patrick Wilson, John Noble, Ruairi O’Connor, Sterling Jerins
Genre: Horror
Speelduur: 112 minuten 

Recensie The Conjuring: The Devil Made Me Do It

The Conjuring: The Devil Made Me Do It is alweer het derde deel van de reeks en maar liefst het achtste deel uit de serie. Het begint bijna onderdeel uit te maken van series als Halloween en Friday the 13th. Deze series zijn echter al decennia oud, The Conjuring is in 2013 begonnen. Wanneer je er acht films uitpompt in acht jaar kun je niet verwachten dat elk deel kwaliteit levert. Helaas staat dit deel niet aan de goede kant van deze situatie.

The Conjuring: The Devil Made Me Do It gaat over de waargebeurde spraakmakende zaak van Ed en Lorraine Warren over een man, Arne, die terecht staat voor moord. Ze willen bewijzen dat hij bezeten was door de duivel op dat moment om zo zijn onschuld te bewijzen. Een bizarre verdediging die vandaag de dag weinig kans tot slagen zou hebben, maar de zaak is daadwerkelijk gebeurt in 1981. Wij, als kijker, en de Warrens weten echter dat dit waarheid is door de bombastische, hectische openingsscène. Hierin zien we een duivelsuitdrijving van de bovenste plank. De body horror die hier te zien is zorgen ervoor dat de rillingen door me vlogen. Het deed denken aan The Excorsist op de beste manier.

Alhoewel deze openingsscène met gestrekt been de fil in glijd, had het niet het effect op mij wat de film voor ogen had. Ja, ik werd wel meteen wakker geschud, maar was eigenlijk ook verward. ‘Huh, heb ik per ongeluk geskipt naar het einde van de film?’. Dit was een vraag die oprecht bij me op kwam en hierdoor maakte opwinding plaats voor verwarring. Een thema dat voor mij, onbedoeld, door de hele film verwezen is. Een film als The Conjuring: The Devil Made Me Do It hoort een beetje voorspelbaar te zijn, je hoort het verloop enigszins te kunnen voorspellen. Originaliteit en oprechte schrikmomenten zijn zeer welkom, maar The Conjuring: The Devil Made Me Do It probeert teveel van het geijkte pad te dwalen. Een bewonderenswaardige poging, die helaas niet goed uitpakt en de film alleen maar onduidelijkheid brengt. ‘Waarom zijn ze hier nu mee bezig?’ en ‘Wat doen ze hier eigenlijk?’ zijn ook vragen die vaker in me op kwamen. Daarnaast heb ik echt geen enkele seconde op het puntje van mijn stoel gezeten. De film weet op geen moment te overtuigen qua spanning en elke schrikmoment liet me volledig stoïcijns achter. Elk schrikmoment voelt als een goochelaar die een trucje doet, maar je kan gewoon zien wat hij doet en je kent de truc al. Kortom; inefficiënt en saai.

Wat de film nog wel weet te redden is de chemie tussen Vera Farmiga en Patrick Wilson, die natuurlijk al een paar films lang helemaal op elkaar ingespeeld zijn. Dit is bijzonder goed te merken hier en is oprecht fijn om naar te kijken. Ook krijgen we in dit deel iets meer inzicht naar het vroegere leven van Ed en Lorraine, wat meer diepgang biedt in het koppel waar de films eigenlijk over gaan. Begrijp me niet verkeerd, het is nog steeds minimaal, maar het ís er, en dat is een welkome verandering. Daarnaast doet John Noble het ook erg goed als Father Kastner die gelukkig in deze film geen tomaat eet (If you know, you know).

Samenvattend is de prik gewoon uit de cola bij de serie van The Conjuring. En cola zonder prik, moet je gewoon laten voor wat het is. Het wordt tijd om deze serie naar het hiernamaals te sturen. Echter, rinkelt de kassa na elke film goed door en zijn er nog genoeg zaken van Ed en Lorraine om door ter spitten. Net als de geesten in de film zullen de films waarschijnlijk niet zonder slag of stoot weg gaan en zullen ze onze schermen blijven achtervolgen.

★1/2

Jip Strijbos

VOLG ONS

Wil je de hele week op de hoogte gehouden worden van het laatste nieuws? Houd dan onze pagina in de gaten of volg Entertainmenthoek op Facebook, Instagram, Twitter en Pinterest. Zo blijf je op de hoogte van het laatste nieuws rondom je favoriete films en series.