Recensie | The King’s Gardens (Immy Verdonschot)

Op woensdag 27 mei vond een speciale voorpremière plaats van de film The King’s Gardens in aanwezigheid van regisseur en acteur Alan Rickman. Kijk hier voor een aantal foto’s en een video van deze avond.

Het komt niet zo vaak voor dat buitenlandse films een Nederlandse première krijgen. En het gebeurt nog minder dat een acteur en regisseur daarbij aanwezig zijn. Maar op 27 mei gebeurde het toch echt en was niemand minder dan Alan ‘Sneep’ Rickman aanwezig voor de première van zijn nieuwe film The King’s Gardens. Een film waarin hij voor het eerst sinds Sense and Sensibility weer samenwerkte met Kate Winslet.

Titel: The King’s Gardens (Alternatieve titel: A Little Chaos)
Regisseur: Alan Rickman
Scenario: Jeremy Brock, Alison Deega en Alan Rickman
Cast: Kate Winslet, Matthias Schoenaerts, Stanley Tucci, Alan Rickman, Helen McCrory, Jennifer Ehle
Speelduur: 117 min
Genre: Drama
Release: vanaf 18 juni 2015 in de bioscoop

Het is 1684 en de Franse Zonnekoning Lodewijk XIV vraagt beroemd tuinarchitect André Le Nôtre om de tuinen van Versailles te ontwerpen. Hiervoor heeft hij echter wat hulp nodig en daarom neemt hij de onbekende hovenier Sabine De Barra aan. Zij moet een prachtige fontein creëren die één van de blikvangers van de tuin zal worden. Meer dan wie dan ook moet deze plattelandse vrouw zich een weg naar boven vechten om zich te bewijzen.

Van wintergast tot zonnekoning

Na Emma Thompson en Phyllida Law, die beiden in Rickman’s regiedebuut The Winter Guest uit 1997 spelen, was het de beurt aan Kate Winslet. Winslet werkte voor het eerst samen met Alan Rickman toen ze nog maar negentien jaar was. Dit was voor Sense and Sensibility. Daarin speelden ze elkaars liefdesinteresse en na al die jaren kun je nog steeds wat van die chemie terug zien. Want deze twee hebben niet meer nodig dan een blik en een simpel gesprek, volledig gevoerd vanuit passie voor iets wat ze beiden delen, om je vast te houden. Rickman acteert echter niet alleen in deze film, maar heeft hem zelfs geregisseerd. Hij weet dus niet alleen als acteur, maar zeker ook als regisseur weer het beste uit Winslet te halen.

Een stukje geschiedenis

De tuin die De Barra aan moet leggen is Rockwork Grove uit de tuinen van Versailles. Deze film geeft je dan ook zeker een stukje geschiedenis mee. Al is lang niet alles natuurlijk zo gebeurd zoals het hier vertoond wordt en is het merendeel gewoon verzonnen. Wel weet deze film je een blik te geven in hoe tuinen werden ontworpen toentertijd. De mathematische perfectie die werd nagestreefd om de goden te overtreffen en de tuin van Eden na te bootsen is de leidraad van de film. Het bijzondere aan de film is dat deze tuin niet door zomaar iemand gemaakt zou zijn, maar een onbekende vrouw. Haar personage is de vreemde eend in de bijt, gezien het in die tijd niet normaal was voor een vrouw van goede afkomst om te werken. En dat zorgt natuurlijk voor een interessant verhaal.

Het ensemble

Maar de film draait niet alleen om Winslet’s personage. Een bijna even grote rol wordt gespeeld door niemand minder dan de Belg Matthias Schoenaerts. Hij staat inmiddels bekend als de spierbundel uit Rundskop, De rouille et d’os en De Bende van Oss. Maar in The King’s Garden speelt hij ineens een tuinarchitect uit de middeleeuwen met lang haar in kostuums. Net als zijn outfit komt zijn karakter niet heel sterk over. In een ander tijdsperk gelden andere etiketten, maar het lijkt alsof Schoenaerts zich hierbij niet op zijn plek voelt. Het tegenovergestelde kun je zeggen over Stanley Tucci, die helemaal op zijn plek is als de broer van de koning, Duke Philippe. Zijn flamboyante personage zorgt voor de leukste en luchtigste momenten, die je waarschijnlijk nog het meeste bij zullen blijven van de hele film. Een laatste actrice om te benoemen is Helen McCrory, die ook niet echt uit de verf kan komen als vrouw van Le Nôtre in deze film. Wat dat betreft kun je toch beter naar Penny Dreadful kijken als je haar wil zien schitteren.

Spreken met moeder aarde

Enkele mooie momenten liggen verborgen in de kunst van moeder aarde en de manier waarop Winslet haar karakter zo vormgeeft. Met De Barra’s vrije geest in de strakke tijdsperiode weet Winslet’s personage harten te ontroeren. De manier waarop Winslet spreekt over bloemen, als ook de mooie plaatjes die je in een tuin kunt terug zien, halen de strakke stelen en scherpe doorns van de andere personages weg. Het kunstwerk van Winslet waar de hele film naartoe gewerkt wordt, is dan ook een prachtig eindresultaat. Of je nu van mooie tuinen houdt of niet, haar creatie zal je blij verrassen en een glimlach op je gezicht toveren.

A Little Chaos

A Little Chaos is de Amerikaanse titel van de film, mogelijk aangepast zodat de titel meer weg zou hebben van The King’s Speech. Deze titel duidt echter wel duidelijker op de inhoudt van het verhaal. Niet alleen omdat Winslet’s personage van wat meer chaos houdt, maar ook omdat de film wat chaotisch aanvoelt. Zo bestaat de film eigenlijk uit losse flarden: Hier en daar krijg je wat achtgrond van de koning, zijn ochtendroutine of een fragment van hem met zijn kinderen. In het geval van La Nôtre gaat het vooral om zijn thuissituatie en de korte momenten die je daarvan meekrijgt, terwijl De Barra het meest centraal staat. Voor haar gaat het om het creatieve proces, de drijfveer om zichzelf waar te maken en het trauma waar ze mee leeft. Dit laatste is heel subtiel aanwezig door de hele film, maar weet je nergens echt vast te houden. Wanneer deze dan ook zijn climax beleeft, komt het helaas minder sterk over. De film voelt dan ook erg fragmentarisch aan en weinig onderbouwd.

Al met al is The King’s Gardens een interessante en mooie film, die eigenlijk op geen enkel moment echt bijzonder wordt. Het verhaal kabbelt rustig voort, maar bevat veel losse stukken die je eerder zullen afleiden dan betrokken houden . Dit neemt echter niet weg dat het met name Winslet en Tucci zijn die weten te schitteren in deze film en Rickman ervoor heeft gezorgd dat je toch zeker kunt genieten van de mooie plaatjes en een reis naar het Franse verleden.
Xoxo,

Immy.