Recensie | The Wave (Erik Jansen)

The Wave (originele titel Bølgen) is een rampenfilm uit Noorwegen. In de hoofdrollen zien we Kristoffer Joner, Ane Dahl Torp, Jonas Hoff Oftebro en Edith Haagenrud-Sande. De film is geregisseerd door de Noorse regisseur Roar Uthaug. Een naam die best onthouden mag worden, aangezien Uthaug de aangekondigde Tomb Raider reboot zal regisseren. Overigens is vorige week bekend geworden dat Alicia Vikander (The Danish Girl en Ex Machina) in de huid zal kruipen van Lara Croft. Uthaug’s film The Wave was voorgedragen voor de 88e editie van de Academy Awards, maar was verbazingwekkend genoeg niet genomineerd. Lees hieronder de recensie van de film The Wave.

Titel: The Wave (originele titel Bølgen)
Regisseur: Roar Uthaug
Scenario: John Kåre Raake, Harald Rosenløw-Eeg
Cast: Kristoffer Joner, Ane Dahl Torp, Jonas Hoff Oftebro, Edith Haagenrud-Sand
Speelduur: 105 minuten
Genre: Actie/Drama
Release: Vanaf 26 mei in de bioscoop

Recensie The Wave

In de proloog van The Wave zien we oude archiefbeelden van het toeristendorpje Geiranger. Het dorp ligt in één van de fjorden van Noorwegen, onder de rook van de berg Åkerneset. Ondanks dat de locatie een ansichtkaartwaardige plaats is, bestaat er een werkelijke kans dat het dorp in de afzienbare toekomst weggevaagd zal worden door een tsunami bij een aardverschuiving. Tijdens de laatste fjord tsunami’s in Noorwegen zijn er 61 doden gevallen in 1905 en 40 doden in 1934.

We leren Kristian (Joner) kennen tijdens zijn laatste dag als geoloog van het observatiecentrum die de seismische activiteit van de berg bestudeert. Zijn toekomstige ex-collega’s houden een klein afscheidsfeestje voor hem. Ondanks dat Kristian een zeer gewaardeerd en gepassioneerd medewerker is, heeft hij de stap gezet om in de olie-industrie te gaan werken en met zijn gezin te verhuizen naar de stad. Als hij zijn spulletjes en documenten inpakt, laten de computers kleine doch vreemde ontwikkelingen zien. Het grondwater onder de berg is verdwenen en een aantal parameters tonen afwijkingen. Kristian maakt zich een beetje zorgen, maar zijn collega’s vertellen hem dat het niet nodig is. Waarschijnlijk is het een error.Bij thuiskomst ziet hij zijn vrouw Idun (Dahl Torp) in de keuken onder de gootsteen werken. Idun is een capabele vrouw die haar mannetje staat. De jonge dochter Julia (Haagenrud-Sande) en tienerzoon Sondre (Hoff Oftebro) voegen zich bij het vrolijke stel voor de lunch. Daarna beginnen ze met het inpakken voor de verhuizing. Kristian neemt Julia en Sondre mee om alvast naar het nieuwe huis te rijden. Zijn vrouw Idun zal later komen. Zij wil nog een laatste shift draaien in het hotel waar zij werkzaam is als receptioniste.

Als Kristian met zijn kinderen klaar staat om de veerpont op te rijden, bedenkt hij zich en rijdt direct terug naar het observatiecentrum. Samen met een collega vliegt hij met een helikopter de berg op en dalen ze samen af in één van de bergspleten. Enkele parameters zijn kapot en bij terugkomst waarschuwt Kristian zijn inmiddels ex-collega’s voor een aankomende ramp. De baas zegt dat hij overdrijft. “Een evacuatie? Nu het toeristenseizoen net is begonnen? Waarschijnlijk is het stress, omdat je een nieuwe stap gaat maken in je carrière!” Kristian verontschuldigt zich en loopt terug naar zijn auto. Hij was echter helemaal vergeten dat hij zijn kinderen nog in de auto had laten zitten. Een achtergelaten briefje op de auto vertelt hem dat Idun de kinderen heeft opgehaald.

Bij het hotel aangekomen biedt Kristan zijn excuus aan Idun. Omdat het al te laat is om te gaan rijden, besluiten ze nog een nacht in het dorp te blijven. Zijn dochter wil nog één keer in het oude huis slapen en Kristian neemt haar mee. Sonde blijft met zijn moeder in het hotel. Bij thuiskomst bedenkt Kristian zich weer. Hij zoekt naar zijn oude archieven om de recente ontwikkelingen te vergelijken. Ondertussen zijn twee medewerkers van het observatiecentrum weer naar de bergspleet gegaan. De computers geven nu daadwerkelijk aan dat de berg op instorten staat en de wanden van de bergspleet zijn smaller geworden.

Op het moment dat Kristian naar het observatiecentrum belt om hen nogmaals te waarschuwen, begint de berg te beven. “Luid snel het alarm! Het dorp heeft 10 minuten de tijd om te evacueren!” Ook in het hotel wordt het alarm gehoord en Idun wekt de toeristen om zo snel mogelijk naar de bus te gaan voordat het te laat is. Kristian heeft telefonisch afgesproken om samen met zijn dochter naar hoger gelegen gebied te gaan. Zijn bezorgdheid neemt echter de overhand en hij besluit richting Idun en Sondre te rijden. Ondertussen vallen enorme stukken van de berg in de fjord en ontstaat er een tsunami van maar liefs 80 meter hoog die het dorp dreigt weg te vagen!

Mijn eerste reactie: Wauw! Als The Wave een voorproefje van regisseur Roar Uthaug is voor de aankomende Tomb Raider reboot, maak dan je borst maar alvast nat! The Wave is geweldig, angstaanjagend en steekt ver uit boven haar Amerikaanse voorgangers in het rampenfilmgenre. Het verhaal wordt realistisch en serieus verteld en weet originele twists te geven aan clichés die met het genre gebruikelijk zijn. Alhoewel we wel in kleine rollen een aantal lotgenoten zien, focust de film zich volledig op het gezin. Dit zorgt voor meer efficiëntie en betrokkenheid in het verhaal. De chemie tussen de acteurs is ook enorm goed neergezet en je zit ook echt op het puntje van je stoel tijdens hun overlevingsweg.

De film is ontzettend prachtig gefilmd. Zoals ik al eerder schreef, is het dorp een prachtige locatie die we ook in de reisgidsen van Noorwegen tegenkomen. Het feit dat de locatie een Noorse fjord is, brengt een frisse kijk op het genre. Wanneer het tsunami-geweld losbarst, zie je dit vanuit het perspectief van de acteurs. De natuurkrachten voelen hierdoor intiemer en angstiger aan dan we gewend zijn in Amerikaanse films, die steeds groter en groter willen zijn wat betreft de actie. Grote gebouwen die omvallen en bombastische explosies wegen gewoonweg niet op bij wat The Wave laat zien. Dit zelfs met een verrassend laag budget van 6,5 miljoen dollar. Visueel gezien is dit naar mijn mening dan ook echt een prestatie.

Soortgelijke films als The Day After Tomorrow, 2012 en San Adreas zijn aardige popcornfilms en Dante’s Peak en Twister uit de jaren ‘90 hebben een speciaal plekje in mijn filmcollectie. The Wave is echter alles en meer wat je verwachten kan van een rampenfilm. Ik moedig daarom iedereen aan om deze film te zien, zodra deze in de Nederlandse bioscopen verschijnt!

Erik Jansen

VOLG ONS

Wil je de hele week op de hoogte gehouden worden van het laatste nieuws? Houd dan onze pagina in de gaten of volg Entertainmenthoek op Facebook, Instagram, Twitter en Pinterest. Zo blijf je op de hoogte van het laatste nieuws rondom je favoriete films en series.