Recensie | The Young and Prodigious T.S. Spivet (Immy Verdonschot)

Wanneer je in Nederland de naam Jean-Pierre Jeunet noemt, zal lang niet iedereen weten over wie je het hebt. Wanneer je daarentegen Amélie (Le Fabuleux Destin d’Amélie Poulain) noemt, gaat bij iedereen een lampje branden. Jean-Pierre Jeunet is het brein achter deze briljante film, als ook Un long dimanche de fiancailles, Alien: Resurrection en vele anderen. Nu is hij weer helemaal terug met The Young and Prodigious T.S. Spivet. Een film in de stijl zoals hij deze alleen nog had toegepast in zijn Franse films.

Titel: The Young and Prodigious T.S. Spivet
Regisseur: Jean-Pierre Jeunet
Scenario: Jean-Pierre Jeunet
Boek: Reif Larsen
Hoofdrollen: Kyle Catlett, Helena Bonham-Carter, Robert Maillet, Judy Davis, Callum Keith Rennie, Julian Richings, Niamh Wilson, Jakob Davies
Genre: Avontuur
Speelduur: 105 min
Release: vanaf 14 november 2013 in de bioscoop

T.S. Spivet is twaalf jaar en woont met zijn familie op een verlaten ranch in Montana. Met een cowboy als vader, een door insecten geobsedeerde moeder en een veertienjarige zus die als grootste droom heeft om Miss Amerika te worden vindt hij het soms maar moeilijk om toenadering te zoeken. Zelf heeft hij niets met cowboys, maar wel – net als zijn moeder – met wetenschap: Hij is een genie die voortdurend bezig is met wetenschappelijke proeven. Voor een van zijn uitvindingen mag hij dan ook de prestigieuze baird-prijs in ontvangst nemen. Hij pakt dus zijn koffers en gaat – in zijn eentje – naar de andere kant van de Verenigde Staten.

Door de ogen van een uitvinder

In tegenstelling tot de films Amélie en Un long Dimanche, draait het verhaal hier om de jonge T.S. Spivet. De jonge uitvinder die zelfs drie oplossingen heeft om naar de telefoon te komen vanaf de veranda. Hierbij zie je zijn brein werken en uiteindelijk kiest hij voor de meest avontuurlijke. Als een echte wetenschapper onderneemt hij zijn reis, met slimme manieren om de kaartcontroles van de trein te ontkomen. Kyle Catlett weet op een heerlijke manier deze kinderlijkheid te combineren met het soms volwassen en geniale brein dat zijn personage heeft.

Familie

In alle films van Jean-Pierre Jeunet zitten opmerkelijke personages. Geen wonder dat dit boek Jeunet dan ook mocht aanspreken. De cowboyvader die het met name met broertje Layton van T.S. kon vinden, weet niet zo goed wat hij met de wetenschapper aan moet. Moeder daarentegen ziet het wonderkind in hem en moedigt hem aan. Dan is er nog zuslief Gracie, die vrijwel niets anders doet dan hem voor gek zetten (overigens heeft zij qua uiterlijk wel wat weg van Chloe Grace Moretz). Maar wanneer Layton komt te overlijden na een ongeluk met een pistool, lijkt de wereld op zijn kop gezet. Vader mist zijn cowboy en trekt zich terug, moeder focust zich specifiek op één insect die onvindbaar lijkt te zijn en zou bijna vergeten dat T.S. bestaat, terwijl Gracie doorgaat met snede opmerkingen. Het is een goede combinatie die onderstreept waarom zo’n jong iemand als T.S. een gevaarlijke reis in zijn eentje zou maken. De combinatie van aparte personages zorgt – net als in verschillende andere films van Jeunet – voor een vermakelijke collage.

Trauma

Gedurende de reis blijft T.S. zijn overleden broertje Layton zien. Hij is de rode draad in het verhaal. Een onverwerkt trauma dat de hele familie eigenlijk nog moet verwerken. Hoewel het begrijpelijkerwijs een heftige gebeurtenis is uit het leven van niet alleen de jonge T.S, maar voor ouders en broers en zussen, ligt de emotie er hier en daar wat dik bovenop. Dit is vooral te merken bij de jonge acteur Catlett. Wanneer hij over zijn maatje Layton vertelt en de tranen over zijn wangen biggelen, zul je ontroerd raken. Tegelijkertijd zul je je niet volledig inleven, omdat alles in de film juist zo bont is gemaakt. Dit is gelukkig maar een moment in de film. Zowel ervoor en erna is de emotie weer perfect gedoseerd en weten ouders, kinderen en publiek je echt te ontroeren.

Een waar kunstwerk

The Young and Prodigious T.S. Spivet is een waar kunstwerk. Alle kleuren zijn fel en helder gecontrasteerd. Dit maakt de hele film een genot voor het oog. Het lijkt alsof je naar een bewegend schilderij aan het kijken bent, waar zelfs af en toe voor je ingezoomd wordt. Uitvindingen en kunstwerken komen tot leven vanuit het brein van T.S. die begeleid worden door zijn voice-over. Dit alles wordt aangevuld met prachtige beelden van het landschap tijdens de reis van T.S. Zo ga je van een verlaten ranch door bosrijke bergen om uiteindelijke in de grote stad van het Smithsonian terecht te komen: Het is een visueel spektakel.

Jean-Pierre Jeunet

In voorgaande films gebruikte hij vaker het trucje van de ‘als-dan’ gedachte bij zijn hoofdpersonages. Hoewel dit niet precies hetzelfde voorkomt in deze film, heeft het wel herkenbare elementen. Het enige nadeel is dat deze aanpak in het Engels minder goed werkt dan in het Frans. Op een bepaalde manier ontbreekt hierbij de speelsheid en nieuwsgierigheid die er in de vorige films mee gepaard gingen. Dat neemt niet weg dat de rest van de film een genot is om naar te kijken. Alle goede elementen van Jeunet zijn ‘handtekening’ zijn erin te vinden. Van de voice-overs, het in beeld brengen van hersenspinsels, de visueel sterke beelden, vreemde personages (met bijvoorbeeld een verzameling van op hol geslagen broodroosters) tot de ontroerende elementen.

The Young and Prodigious T.S. Spivet is een mooie film zoals je mag verwachten van Jean-Pierre Jeunet. Hoewel de film het niveau van zijn vorige films als Amélie niet haalt, is het een goed verhaal met ontroerende personages die vertolkt worden door geweldige acteurs. De kracht van Jeunet met zijn heldere kleuren en de verbeelding van de hersenspinsels en uitvindingen van T.S. maken het een visueel spektakel om naar te kijken.

Xoxo,

Immy.