Recensie | Vivo (Rick van Wijk)

Netflix Originals zijn over het algemeen Hit or Miss. Dit komt omdat Netflix vrijwel iedere sollicitant voor hen laat werken, en zo’n beetje elk idee aanneemt. Eerder dit jaar bracht Netflix ons een prettige verrassing met The Mitchells vs. The Machines, ook een Sony Animation film, dus viel er uit te kijken naar Vivo. Maar het is nog de vraag of het wisselvallige talent van Lin-Manuel Miranda een nieuw spektakel neer kan zetten. Lees hier Ricks recensie van Vivo.

Titel: Vivo
Regisseurs: Kirk DeMicco en Brandon Jeffords
Scenario: Kirk DeMicco, Quiara Alegría Hudes en Peter Barsocchini
Acteurs: Lin-Manuel Miranda, Ynairaly Simo, Zoe Saldana, Michael Rooker, Brian Tyree Henry
Genre: Animatie, Avontuur
Speelduur: 95 minuten

---

Kijk Vivo op Netflix

---

Recensie Vivo

Vivo is de nieuwste Netflix-original die vanaf 6 augustus te streamen valt, en is het nieuwste project van Lin-Manuel Miranda. Deze spreekt de stem in van het aapje dat we door de film volgen, genaamd Vivo. Lin-Manuel heeft als extra bijdrage alle originele muziek geschreven. Dit bracht in eerste instantie zorgen mee, dankzij het feit dat een van de beste films van het jaar, In The Heights, ook muziek van Lin-Manuel Miranda bevatte, maar zijn zangkunsten in die film ver onder die van de rest van de cast lagen. En deze zorgen zijn niet onterecht geweest.

In Vivo volgen wij een aapje dat op een tevergeefs avontuur gaat om een liefdesbrief in de vorm van een liedje te bezorgen aan een bekende zangeres. Vivo woont in Cuba samen met zijn eigenaar, Andrés Hernández. Samen maken ze muziek voor alle inwoners op het levendige Havana-plein. Vivo leidt een geweldig leven tot Andrés een brief krijgt van zangeres Marta Sandoval, die hem uitnodigt voor haar afscheidsconcert. Andrés heeft altijd van Marta gehouden, alleen heeft dit nooit kunnen vertellen. Kort hierna sterft Andrés, en Vivo gaat op avontuur naar Miami om het liedje waar Andrés zijn liefde voor Marta in schreef aan Marta te bezorgen. Hiervoor zal Vivo de hulp moeten accepteren van Andrés’ achternicht, Gabi Hernández, een zeer energiek meisje dat stuitert op het ritme van haar eigen ongebruikelijke drum.

Aan een enthousiaste openingsscène die ons voorstelt aan Vivo en Andrés is meteen te zien dat het minimale benodigde van een animatiefilm aanwezig is: uitstekende animatie. Het mag er dan nog niet uitzien als de nieuwste Pixar-film, maar de kleuren, de belichtingen en schaduwen, de stijl en de vormen laten weten dat er technisch niet veel aan deze film zal mankeren. En zoveel is Vivo ook te geven. Maar wanneer het aapje zijn mond open trekt lijkt er toch iets niet te kloppen: de stem van Lin-Manuel Miranda doet je denken aan een wat oudere man, en het laatste dat ermee te associëren is, is een schattig aapje. Bovendien is het karakter van het aapje helemaal niet zo sympathiek als verwacht: Vivo gedraagt zich erg egoïstisch in het verhaal, totdat het verhaal dat niet meer kan verdragen. Het gaat in het begin dus al mis: het hoofdkarakter is er niet een waar je achter staat, of überhaupt meer van wilt zien.

Toch heeft het begin zijn charmes: de muziek is hier nog te verdragen, er zit energie in het beeld en Andrés is wel een leuk karakter. Het achtergrondverhaal van hem en Marta, de zangeres is dan ook een van de hoogtepunten van het verhaal, en stelt voor dat je een romantisch verhaal kan verwachten met een emotionele reünie. Dan gaat Andrés dood, net na we zijn verhaal leren. Alles wat er dan nog over is, is het irritante aapje. Om nog meer roet in het eten te gooien worden we voorgesteld aan Gabi, het achternichtje van Andrés, en dit is misschien het vreselijkste karakter van alle animatiefilms (behalve alle karakters van The Emoji Movie natuurlijk). Haar liedje is niet om aan te horen, ze lijkt een beetje op Russel van Up, maar dan nog vervelender, simpelweg onorigineel.

De tweede akte van de film is dan ook erg moeilijk om doorheen te komen. De plot is onvoorspelbaar op de slechtste manier: wat er gebeurt heeft totaal niets te maken met het doel van Vivo, er komen onnodige karakters bij in de vorm van girlscouts en alle muziek is vergetelijk of onvergetelijk irritant. Dingen gebeuren zonder reden, ze gebeuren enkel omdat de plot het nodig heeft en dit merk je. Verder zit het vol clichés en bracht het twijfel om de film niet gewoon stop te zetten.

Gelukkig trekt het weer redelijk bij in de derde akte, doordat het verhaal toch goed ten einde wordt gebracht, er zelfs twee redelijk leuke liedjes zijn en de film toch het hart vindt dat cruciaal is bij animatie-familie films. Gabi had een mooie resolutie voor haar motivatie en Vivo praat niet zo veel meer, maar laat zich dragen door het verhaal. Toch gaat de laatste scène terug naar de wortels van dit verhaal, wat irritaties met zich meebrengt.

Uiteindelijk slaagt Vivo er niet in iets nieuws te brengen naar het animatie genre en weet met zoveel ergerlijke scènes ervoor te zorgen dat deze niet opnieuw gezien hoeft te worden. Kinderen zullen ongetwijfeld plezier hebben met Vivo, dus mijn medelijden gaat naar de ouders op de bank die mee zullen moeten kijken. Toch zal hij binnen de kortste keren de netvliezen verlaten.

★★☆☆☆

Rick van Wijk

VOLG ONS

Wil je de hele week op de hoogte gehouden worden van het laatste nieuws? Houd dan onze pagina in de gaten of volg Entertainmenthoek op Facebook, Instagram, Twitter en Pinterest. Zo blijf je op de hoogte van het laatste nieuws rondom je favoriete films en series.