Films zijn voor mij altijd al onlosmakelijk verbonden aan verwondering. De bioscooplichten die langzaam uitgingen, meegenomen worden in een nieuwe wereld, om vervolgens anders de zaal te verlaten dan ik deze binnen was gekomen. In de loop van de jaren ben ik steeds meer films gaan kijken, met name in de laatste vijf jaar. Het was de film Arrival (reg. Denis Villeneuve) die de vonk heeft aangewakkerd. Nog nooit had ik een film gezien waarbij het leek alsof alles klopte en precies was afgesteld op mijn smaak. Nog steeds beschouw ik dit als de beste film ooit. Vanaf dat moment ben ik significant meer films gaan kijken. Pas in de laatste twee jaar ben ik films, specifiek het schrijven van scripts, ook serieus gaan nemen als carrière pad. Ik hoop ooit mijn verhalen aan de wereld te kunnen laten zien. Tot die tijd schrijf ik met volle overgave reviews, houd ik mij bezig met wat er ook maar speelt in de filmwereld, en kijk ik nog steeds ongelofelijk veel films (ca. 180 in 2021, baby). Sinds een paar jaar ben ik ook wat meer op ontdekking gegaan in het filmlandschap, wat een vrachtlading aan verrassingen heeft opgeleverd.
- Contratiempo (reg. Oriol Paulo) was de film die bijna neerbuigend tegen mij zei: “Dus jij dacht dat jij, met je zogenaamde filmkennis, een idee had van waar het verhaal naartoe zou gaan? Ik dacht het eventjes niet.” Een film die mij vervolgens omver blies met het verhaal en de totaal onverwachte plotwendingen.
- Red Rocket (reg. Sean Baker) had voor mij een compleet nieuwe en energieke kijk op het komedie genre, waar ik, gek genoeg, toch bleek te duimen voor een uitermate egocentrisch hoofdpersonage.
- De bioscoopvoorstelling van The Suicide Squad (reg. James Gunn) was voor mij dé film die de terugkeer van de bioscoop symboliseerde. Ik heb zelden zo hard gelachen in een theaterzaal.
- Locke (reg. Steven Knight) en Den Skyldige (reg. Gustav Möller) lieten mij zien hoe buitengewoon sterk een script kan zijn.
- Films als Do the Right Thing (reg. Spike Lee) en Druk (reg. Thomas Vinterberg) toonden hoe je essentiële thema’s op de juiste manier aan het licht brengt.
- Films als Marriage Story (reg. Noah Baumbach) en The Father (reg. Florian Zeller) kwamen hard, maar respectvol, bij mij binnen.
- En films als Lead me Home (reg. Pedro Kos, Jon Shenk), Sjeemte (reg. Floris Ramaekers), en Pantser (reg. Jan Verdijk) openden mijn ogen voor short films en gaven mij extra inspiratie om te blijven schrijven aan mijn eigen verhalen.
Dit is slechts een handvol uit de oceaan van fantastische ervaringen die ik heb gehad bij films. Ik zal er hoogstpersoonlijk ertoe zien dat die oceaan alleen maar groter wordt, en het liefst deel ik die met iedereen die meedoet met dit glorieuze avontuur. Want laten we eerlijk wezen, films brengen mensen samen op een manier die ongeëvenaard is.
Rol bij E-Hoek
- Recensent
- Blogger
Lees hier de artikelen van Joël Mulder.