We gaan naar ClexaCooooooon!!!! Voor de tweede keer dit jaar wordt ClexaCon gehouden: de lgbt+-conventie in Las Vegas van 5 tot en met 9 april, die zich richt op het bouwen van een gemeenschap en samenbrengen van lgbtq-fans en contentmakers van over de hele wereld. Vorig jaar zag ik na afloop verschillende panels op YouTube verschijnen en sindsdien heb ik alles op alles gezet om er dit jaar bij te kunnen zijn. En dat betekent dat ik voor het eerst in mijn leven niet alleen naar Vegas ga, maar ook voor het eerst een bezoek breng aan de V.S.!
De ‘lesbian trope’
Ok, eerst een beetje achtergrond. Voor wie namelijk enigszins is ingelezen (of ingeleefd) in de lgbt-gemeenschap, weet hoe moeilijk het is om succesvolle en oprechte representatieve relaties te vinden in films en series. De laatste jaren lijkt hier steeds meer verandering in te komen, zeker op het lesbische vlak. Kijk maar naar series als Supergirl (Alex en Maggie), Lost Girl (Bo en Lauren), Wynonna Earp (Waverly en Nicole), maar ook in webseries als Carmilla (Laura & Carmilla). Een hele goede vooruitgang, maar toch is er een pijnlijk onderdeel dat blijft steken en dat is de zogeheten ‘lesbian trope’.* Het perfecte voorbeeld hiervan is te vinden in The 100: Een van de redenen dat deze serie zo’n hype werd, was vanwege de openheid over seksualiteit. Het was niet langer een randpersonage, maar het hoofdpersonage dat verliefd werd op hetzelfde geslacht. Hartstikke mooi natuurlijk, maar waar het fout ging was dat de makers van de serie het gingen uitbuiten en fans vertelden dat ze op de relatie konden bouwen: het ging echt gebeuren dat Clarke en Lexa bij elkaar zouden komen. De aflevering waar iedereen zo lang op had gewacht werd overal groot en breed aangekondigd zodat iedereen er klaar voor zou zitten. En wat gebeurde er? Nog geen vijf minuten nadat deze twee meiden eindelijk hun liefde aan elkaar durfden te tonen en het bed in doken, werd een van de twee direct na het reclameblok neergeschoten (lees meer hierover in mijn blog). Na 2,5 seizoen wachten werden de ‘Clexa-shippers’ zo beloond: met gebroken harten en een (terecht) gevoel van verraad.
De boodschap
De boodschap die met dergelijke series naar buiten wordt gebracht is dat een lgbt-relatie nooit gelukkig kan eindigen. Daarom besloten de organisatoren van ClexaCon deze conventie in het leven te roepen: voor een positieve representatie van de gemeenschap. Zij bieden een platform waar een gemeenschap gebouwd kan worden en waar een diverse groep van lgbtq-fans samen kunnen komen van over de hele wereld. En het is niet alleen zodat fans hun helden kunnen ontmoeten, maar ook voor professionals die op deze manier met de juiste mensen in contact kunnen komen. Het streven van ClexaCon is namelijk ook om makers te stimuleren meer positieve lgbt-content te produceren en distribueren. Daarnaast willen ze de basis leggen voor een verbeterde zichtbaarheid in de media, terwijl ze tegelijkertijd meer lgbt-vrouwen aanmoedigen om mee te doen met het maken en bedenken van de verhalen die zij graag willen maken en zien.
De gasten <3
Nu heb ik al enkele jaren ervaring op conventies en hoewel ik ontzettend blij ben met de conventies die we hier in Nederland hebben, zijn het toch vaak buitenlandse conventies waar ik jaloers ben op de gastenlijst. Bij vrijwel iedere gast die dan ook voor ClexaCon is aangekondigd kon ik mijn geluk niet op. Stel je voor dat je de kans krijgt om niet een van je meest geodoriseerde romantische interesses op tv daadwerkelijk te ontmoeten, maar sterker nog, dat ze vrijwel allemaal op een plek komen? Wie een shipper is van welke relatie op televisie dan ook, zal dit wel begrijpen. En geloof me wanneer ik zeg dat ik benieuwd ben of ik niet iedere dag ga flauwvallen daar met de geweldige gastenlijst die ze hebben. Ik ben nu dan ook al een paar honderd euro kwijt aan fotoshoots. Iets wat ik normaal nooit zou doen (niet voor deze bedragen althans), maar ik zie deze conventie als een once in a lifetime-mogelijkheid, dus die ik ga optimaal benutten.
Tijdens het schrijven van deze blog, kwam ik erachter dat er veel te veel is om over te schrijven wat betreft deze conventie. Vandaar dat ik besloten heb om het in twee delen te doen. Eerst de blog met wat meer achtergrond en binnen nu en een week volgt een blog waarbij ik in zal gaan op het geweldige programma van de conventie zelf.
Xoxo,
Immy
*De ‘lesbian trope’ betekent een patroon qua verhaalvertelling. In dit geval is het dat zodra een lesbisch koppel eindelijk geluk lijkt te krijgen, een van de twee doodgaat. Vaak door een kogel.
GESCHREVEN DOOR
