Blog | Game of Thrones the Exhibition: Mijn ochtend op The Wall (Immy Verdonschot)

Afgelopen dinsdag is de tentoonstelling Game of Thrones: The Exhibition geopend. Op onze site heb je daar al foto’s van voorbij zien komen. Ook ik wilde natuurlijk een bezoekje brengen en het liefst zo snel mogelijk. Daarom stond ik op woensdagochtend om 11.00 uur al in de rij om een blik te werpen op al het moois dat HBO ons te bieden had. Let op: Mocht je verrast willen worden, dan bevat deze blog spoilers!

Een terugblik

Twee jaar geleden was er voor het eerst een tentoonstelling van Game of Thrones in Nederland te bezoeken. Hoewel ik hier zelf niet bij was, weet ik dat deze ook vijf dagen duurde en de rijen minimaal een uur wachttijd hadden. Was je eindelijk binnen, dan had je maar een kwartiertje om door de tentoonstelling heen te racen. Voor velen betekende dit even een foto op de beruchte troon (replica) en verder kwamen ze niet. Afgelopen jaar vond er weliswaar geen tentoonstelling plaats, maar hadden we in Nederland wel de première van de eerste aflevering van seizoen vier. Hier kon ik gelukkig wel bij aanwezig zijn en zo werd ik getrakteerd op een geweldige aflevering op een gigantisch doek. Deze werd tevens voorafgegaan door een miniconcert van de muziek uit de serie. Ook hier ontbrak een replica van de troon natuurlijk niet, dus toen heb ik mijn kans gegrepen.

Nieuwe kans

Toen ik dit jaar dan ook te horen kreeg dat er weer een tentoonstelling zou plaatsvinden, heb ik meteen mijn vrienden ingelicht en hebben we zo snel mogelijk kaartjes gereserveerd. In de pers was al naar buiten gekomen dat je in virtual reality ‘the wall’ zou kunnen beklimmen en dat er vele kostuums zouden zijn. Helaas moest ik werken tijdens de opening – waar Michiel Huisman (Daario Naharis) en Daniel Portman (Podrick Payne) bij aanwezig waren – maar gelukkig hoefde ik maar een halve dag te wachten voor ik alles zelf kon zien.

Dit jaar was het allemaal erg goed geregeld. Zo moest je van te voren (gratis) tickets aanvragen en kon je dit per tijdsblok van een uur doen. Er is dus een maximum aantal bezoekers, waardoor de tentoonstelling niet te vol is. Tevens heeft iedere bezoeker een uur de tijd om er rond te lopen. En geloof me, dat is heel goed te doen. In een uur heb je zo alles gezien. Mocht je nu nog geen kaartje hebben, dan kun je altijd zondag nog op goed geluk binnen lopen.

Van kostuums tot role playing

Wat het meest opvalt aan de tentoonstelling zijn de kostuums. Dit is echt het stokpaardje van de voorstelling. Het overgrote deel bestaat hier namelijk uit: Van de kostuums van Michiel Huisman (welke hier exclusief vertoond wordt) en Carice van Houten (Melisandre) tot aan de Starks (Arya en Sansa). Wat ze leuk hebben gedaan is dat deze kostuums heel goed in settings zijn geplaatst. Zo staan de kostuums van de ‘Purple Wedding’ voor een achtergrond van de tafel waar alle personages tevens aan zaten. En zo hangt boven het kostuum van Daenerys een draakje aan het plafond.

Dan zijn er nog de interactieve momenten: Zo kun je op de foto als een white walker, in een kort filmpje van vier seconden levend verbrand worden door een draak, is er weer een replica-troon aanwezig om op te zitten, kun je een gigantisch zwaard vasthouden (en daar leuke poses voor bedenken) en is er als klap op de vuurpijl de Oculus Rift ‘the wall’ op te gaan. Hier keek ik het meest naar uit. Waar sommige mensen met hoogtevrees ook echt even moesten bijkomen (je bent gewaarschuwd!), vond ik het heel erg meevallen. Je krijgt wel een volledige 4D-ervaring: Zo wordt je in een lift gezet die beweegt en halverwege wordt je omgedraaid, waardoor ook het hele beeld om je heen beweegt. Je kunt overal om je heen kijken en ziet dus de verste verte van over de muur. Daarnaast voel je een koude wind om je heen, die de ervaring volledig maakt. Om er ook meteen voor te zorgen dat je niet te hoge verwachtingen krijgt en bedrogen uitkomt: Het ziet er cool uit, maar je blijft wel goed de pixels zien. Mocht je je daar dus aan ergeren, dan zal je ervaring wat minder zijn.

Maar er is nog meer!

Het enige wat ik eigenlijk nog niet heb genoemd zijn de rekwisieten: Zo staan enkele van de attributen ook tentoongesteld. Hierbij kun je denken aan het masker van een van de ‘sons of the Harpy’, het verkoolde lichaam van een kindje dat door de draken is verbrand als ook de gigantische ketting waaraan Daenerys haar draken uiteindelijk vastlegt, maar ook enkele sieraden en een kroon. Zo heel veel props zijn er echter niet, wat het mogelijk maakt om toch vlot door de ruimte te lopen. Oh, en wat ik nog vergeten ben te noemen is dat er ook een white walker staat. Hiermee zou je dus ook op de foto kunnen.

Wat bij geen enkele tentoonstelling mag ontbreken is natuurlijk de gift shop. Ook die zijn ze hier niet vergeten. Naast de entree is hier een klein hoekje voor ingericht. Het lastige is dat – hoe goed het dit jaar ook georganiseerd is – dit nog wat te wensen overlaat. Zo staat er voortdurend een rij bij de winkel en is er beveiliging die pas weer iemand binnen laat, wanneer iemand anders wegloopt. Ook het assortiment is niet denderend: Een paar glazen, mokken en buttons. Waar meer van te vinden is zijn Funko Pop’s, action figures en T-shirts. Als je het al niet snel gezien hebt, dan zul je hier echter snel weg willen lopen. Alleen al omdat het redelijk klein is en je niet in alle rust de merchandise kan bekijken.

Nagenieten

Wil je nog nagenieten, dan heeft de organisatie daar iets voor bedacht. Wanneer je namelijk je ticket krijgt, krijg je ook de mogelijkheid om je aan te sluiten bij een huis. Ik ben voor Daenerys gegaan en kreeg zo een persoonlijke code. Door deze code te gebruiken, komen de foto’s en filmpjes die ik tijdens de tentoonstelling heb laten maken op de persoonlijke pagina te staan. Tevens krijg je daar direct de mogelijkheid om alles via social media te delen, want dat hoort er natuurlijk ook bij.

Ik geef toe dat ik geen mega-fan van Game of Thrones ben. Hoewel ik kan zeggen dat ik me zeker vermaakt heb, kan ik niet zeggen dat het de beste tentoonstelling is waar ik ben geweest. Het merendeel bestaat namelijk uit kostuums, maar ik miste een bepaalde achtergrond of een documentaire die meer kan vertellen over wat het zo speciaal maakt. Ook denk ik dat er een grote kans is dat sommige dingen de vorige keer ook al tentoongesteld waren. Daarmee voelt ‘Game of Thrones: The Exhibition’ dan ook redelijk oppervlakkig aan. Een laatste tip die ik nog wel wil meegeven aan ieder die het nog gaat bezoeken is om niet meteen aan te sluiten bij de eerste rij die je tegenkomt: Er is geen chronologie en je kunt dus best achteraan, bijvoorbeeld bij ‘the wall’, beginnen. Dan hoef je volgens mij amper te wachten en kun je echt alles meekrijgen in een uurtje tijd.

Valar Morghulis, xoxo,

Immy.