Recensie | The Grinch (Lawant)

Tegenwoordig is in Hollywood weinig belangrijker dan IP, de zogenaamde Intellectual Property, of op zijn Nederlands: Intellectueel Eigendom. Bar weinig grootschalige films worden gemaakt zonder gebaseerd te zijn op iets. Of het nou een eerdere film, een boek of een bordspel is. In deze wereld was het alleen maar een kwestie van wachten op het moment dat het boek “How the Grinch Stole Christmas” van Dr Seuss (pseudoniem van Theodore Geisel) uit 1957 weer in de bioscoop zou belanden. Een korte tv-film van animatielegende Chuck Jones werd in 1966 gemaakt en in 2000 waagde Ron Howard zich aan een live-action versie met Jim Carrey in de hoofdrol. Maar achttien jaar is een lange tijd in Hollywoodland, dus wist de Franse animatiestudio Illumination, vooral bekend van het ontketenen van de Minions op de wereld, de rechten in handen te krijgen.

Titel: The Grinch
Regisseur: Yarrow Cheney en Scott Mosier
Scenario: Michael LeSieur, Tommy Swerdlow
Cast: Benedict Cumberbatch, Rashida Jones, Cameron Seely, Kenan Thompson, Angela Lansbury, Pharrell Williams
NL-cast: Carlo Boszhard, Kee Derwig, Ilse Warringa, Murth Mossel, Karin Bloemen, Matheu Hinzen, Roman Derwig, Viggo Neijs, Fedja van Huêt
Speelduur: 90 min
Genre: Animatie, komedie, familiefilm
Release: Sinds 29 november in de bioscoop

Net zoals in het originele werk woont de groene, harige Grinch (Benedict Cumberbatch) vlak buiten een supervrolijk dorpje in kerstmis-thema, Whoville. Wanneer hij compleet zat wordt van hun kerstviering, besluit hij om het kerstfeest te saboteren. Maar misschien leert hij in de loop van de film wel een waardevolle les over wat kerstmis eigenlijk betekent.

Dat de film worstelt met zijn lengte is voelbaar. De geanimeerde versie, die erg trouw bleef aan het oorspronkelijke werk, was nog geen half uur lang. De pogingen van de nieuwe versie om de lengte op te vullen zijn niet altijd even succesvol. In het begin zijn er een paar momenten waarin de Grinch naar Whoville gaat voor inkopen, en dit werkt mooi om zowel hem, het dorp als de animositeit die hij voelt allemaal verder uit te werken. Maar een B-plot over een klein meisje die heel graag de Kerstman wil ontmoeten komt nooit echt goed van de grond. Verder voelen een aantal scènes als opvulling om maar dicht genoeg bij de negentig minuten te komen: we kijken naar wat dingen die gebeuren zonder dat het echt gewicht lijkt te hebben.

Dit betekent echter niet dat wij met een slechte film te maken hebben. Ook al is de film wel herhaaldelijk introverte mensen die liever thuis blijven met hun huisdieren dan buitenshuis te socializen aan het shamen, maar deze schrijver kiest ervoor dit niet persoonlijk op te vatten. Technisch werkt de film goed, soms zelfs erg goed. Bijvoorbeeld in een lang openingsshot wat niet alleen een mooie achtbaan-ervaring geeft, maar ook de geografie duidelijk weergeeft. Maar wat het beste werkt, is toch de performance van het titelpersonage. Cumberbatch geeft een daadwerkelijke performance, iets wat helaas niet de standaard is met het casten van A-niveau acteurs in animatiefilms. Ook de animatie van de Grinch werkt erg goed. Kleine twitches in zijn gezicht of met zijn vingers wanneer hij nerveus is helpen ons om mee te leven met deze enigszins grotesk uitziende figuur.

Het is nog maar de vraag of The Grinch een film is waar wij over tien jaar nog aan denken. Maar voor nu is het prima film om te kijken, zeker als je iets zoekt om met kleine kinderen heen te gaan.

★★★☆☆

Lawant