De hoeveelheid nieuwe content is met alle verschillende streamingsdiensten en de bioscopen zo hoog dat je natuurlijk bijna niet bij kan blijven. Naast dat ik de afgelopen week een nieuwe film heb gekeken (The Sea beast) ben ik ook gestart met het kijken van twee series die op mijn lijstje stonden. Ik was wellicht aan de late kant, maar ik heb de spoilers goed weten te omzeilen en begonnen met het kijken van The Handmaid’s Tale op Videoland en House of The Dragon op HBO Max.
The Handmaid’s Tale (serie)
Met voornamelijk een zorgwekkende blik ben ik naar deze serie aan het kijken. Wat een verschrikkelijke omstandigheden hebben ze hier voor vrouwen weten te creëren. Ik ben het eerste seizoen nu doorgekomen en ik val van de ene in de andere verbazing. Gewoon de dingen die mensen worden aangedaan, wat er met de mensen is gebeurd en wat de mensen geloven. Vooral vruchtbare vrouwen worden als beesten behandeld en dat moet dan maar normaal zijn. Ik kwam op een punt waarop ik echt dacht ”wie heeft dit verzonnen?!”. Dus ik heb de IMDB pagina erbij gepakt en wat schetst mijn verbazing? De boeken waarop The Handmaid’s Tale is gebaseerd door een vrouw. Margaret Atwood genaamd. Ontzettend donker. De boeken zijn voor televisie aangepast door Bruce Miller. Ik weet dus niet in hoeverre hij zijn sausje eroverheen heeft gegooid, want ik heb de boeken niet gelezen, maar duidelijk is in ieder geval dat het een ontzettend donker verhaal is. Met een aantal hele sterke actrices. Ik leef bijvoorbeeld echt heel erg mee met Madeline Brewer die de rol van Janine Lindo op zich heeft genomen en ik krijg ook echt de bibberingen van Ann Dowd als tante Lydia Clements. En natuurlijk niet te vergeten de hoofdrol, June Osborne. Deze wordt vertolkt door Elisabeth Moss. Erg mooi gedaan en jeetje, wat maakt die vrouw veel mee. Elke aflevering is gewoon bijna vermoeiend, zoveel is er dan gebeurd. Nog vier seizoenen te gaan voor mij, ik ben benieuwd of de gruwelen uit deze tijd nog een keer voorbij gaan.
House of the Dragon (serie)
Met drie afleveringen in de serie zijn er al zoveel jaren verstreken. Ongelofelijk. Hoe in Game of Thrones de tijd bijna in real time leek te vergaan worden er hier serieuze sprongen gemaakt. Iets wat het verhaal natuurlijk heel snel laat verlopen. Niet altijd een slecht iets, maar of dat hier zo geldt moet voor mij nog blijken. Je hebt op deze manier natuurlijk vrij weinig tijd om bepaalde relaties uit te diepen. Maar goed, er staan nog een aantal afleveringen op de lijst dus ik heb mijn oordeel nog niet geveld. Wat mij al wel heel erg aanspreekt is dat ze de Koninklijke familie, dus de Targaryens, heel erg menselijk hebben gemaakt. Het zijn in de basis lieve en zorgzame mensen, ze hebben echt verdriet en doen dingen niet alleen voor zichzelf. Iets wat met het Koningshuis in Game of Thrones wel anders was. Toen was er niet echt iemand om van te houden aan de top van Kingslanding. Uiteraard horen de hoeren, het bloedvergieten, strijdvelden en draken er ook bij. Interessant is ook dat de dochter Rhaenyra, uitmuntend vertolkt door Emma D’Arcy, zich niet in het dames hokje laat plaatsen. Ze wil Koningin wil worden, op haar draak rijden en alles doen om te bewijzen dat ze het in zich heeft om net zo een goede leider te worden als dat een man dat kan. Ik ben in ieder geval heel erg benieuwd wat we allemaal te zien krijgen uit de geschiedenis van Game of Thrones, dus ik blijf deze serie voorlopig nog even kijken.
The Sea beast (film)
Een vrij recente animatiefilm op Netflix is The Sea beast, oftewel Het Zeebeest. Dit project kan zich wat mij betreft prima meten met de animatiefilms van Disney en Pixar. Maar dat is dan ook niet zo gek, met een maker als Chris Williams, ook wel bekend van Moana en Big Hero 6. Met heldere kleuren en mooie designs van de karakters, zeebeesten, boten en dorpen komt de wereld van monsterjagers Captain Crow (Jared Harris) en Jacob Holland (Karl Urban) en weesje Maisie (Zaris-Angel Hator) tot leven. Het is een animatiefilm voor kinderen en dus zit er ook een onderliggende boodschap in. Als dingen al heel lang op een bepaalde manier gaan, betekent dat niet dat het de juiste manier is. Dus ook in de wereld waar monsterjagers al jaren op zee gaan om zeebeesten te vangen en vermoorden ontstaat er bij Maisie twijfel of dat wel juist is. Want de zeebeesten die ze is tegen gekomen zijn helemaal niet gemeen. Alleen maar wanneer ze worden aangevallen. Dus waarom is het jagen begonnen? En is dat nog wel nodig? Een boodschap die denk ik niet alleen voor kinderen belangrijk is om mee te geven. Maar die discussie laat ik even voor wat het is. 😉 Ik ben in ieder geval erg te spreken over deze animatie. 4 van de 5 sterren.
Chantal van Remmen
VOLG ONS
Wil je de hele week op de hoogte gehouden worden van het laatste nieuws? Houd dan onze pagina in de gaten of volg Entertainmenthoek op Facebook, Instagram, Twitter en Pinterest. Zo blijf je op de hoogte van het laatste nieuws rondom je favoriete films en series.
GESCHREVEN DOOR
