Interview Martin Koolhoven | De Kijk van Koolhoven Seizoen 2

Het nieuwe seizoen van De Kijk van Koolhoven is vanaf vrijdag 21 februari om 20.25 uur op NPO 3. Filmmaker Martin Koolhoven, bekend van onder meer Brimstone en Oorlogswinter, bespreekt zijn favoriete films op de van hem bekende onnavolgbare wijze: hartstochtelijk en inzichtelijk. Van de week kregen onze redactieleden Sandro Algra en Martijn Pijnenburg kregen de kans om Koolhoven over dit programma te spreken. Lees hier het volledige interview.

Interview Martin Koolhoven | De Kijk van Koolhoven Seizoen 2

Sandro: Seizoen 2 van De Kijk van Koolhoven bevat meer mainstream films vergeleken met het vorige seizoen. Waren er bepaalde films waar u nogal het meest van genoot om over te praten?

Ik vond het heel leuk om The Thing te doen, in de eerste aflevering.

Wat ik ook heel leuk vond was dat ik meer de ruimte kreeg voor The Godfather, zoveel ruimte dat we maar hebben besloten om twee afleveringen over ‘American Gangsters’ te doen. Ik geloof dat bij de eerste aflevering een half uur gaat over de eerste Godfather. Dat had ik nog nooit gedaan, zo lang over één film praten.

ET had ik een lange tijd niet meer gezien. Dus toen ik er over aan het praten was werd ik er echt ingezogen. Ik hoop dat dat ook terug te zien is in de uitzending. Die is nog niet klaar namelijk, alles wordt net van te voren helemaal klaargemaakt.

Ik vond het heel leuk om over Poliziesco’s te praten, omdat dat echt iets is wat bij mij hoort. Het zit in de aflevering over Eurocrime, de tweede aflevering. De Poliziesco is de Italiaanse politie film. Het kwam voort uit Amerikaanse films als Dirty Harry en Death Wish. In feite waren het Italiaanse versies daarvan.

Martijn: Ik ben wel een beetje bang voor spoilers. Dr. Strangelove had ik niet gezien, en bij seizoen 1 werd wel het einde verklapt.

Ja, dat is altijd een discussie tussen mij en de regisseur. Als ik zeg dat hij het niet moet laten zien dan doet hij het toch. Dus dat blijft lastig. Maar in de televisiegids staan al de belangrijkste films waar ik het over ga hebben, dus die kun je al proberen in te halen (lacht). The Godfather, dat is de enige film waar ik zeker van weet dat als je hem niet hebt gezien ik het volledig verklap. Voor de rest zitten er deze keer denk ik minder spoilers in.

Martijn: U lijkt altijd zo enthousiast over vrijwel alles wat u ziet… maar zijn er ook films die u echt niets vindt?

Er zijn heel veel films die ik helemaal niets vindt. Maar de insteek van het programma is dat we cinema willen vieren, en dat we het dus vooral over mooie dingen willen hebben. Alleen heb ik soms wel de neiging om over dingen te gaan zeiken. Dat gaat natuurlijk nooit over de films die ik uitgekozen heb, want dat zijn allemaal goede films. Maar soms krijg je een associatie met iets, of begin je ergens over. En dan ga je een beetje zeuren. En dan zei de regisseur: “Dat doen we dus niet!”. Dat is er eigenlijk een beetje uitgesneden. We willen gewoon cinema vieren!

Maar als jullie denken dat ik altijd alles goed vindt, dat is ook overdreven (lacht). Ik heb op een gegeven moment bedacht dat ik liever niet bij programma’s zit als De Wereld Draait Door als ik de film niet goed vind. Waarom zou ik het dan doen? Soms willen ze graag dat ik ergens kom, en als het een nieuwe film is weet je van te voren niet of je het goed of slecht vindt. Als ik het vermoeden heb dat ik het niks vind dan zeg ik meestal ‘nee’.

Sandro: Afgelopen jaar was er dankzij opmerkingen van Martin Scorsese een discussie ontstaan over wat nou wel en niet legitieme ‘cinema’ is. Wat is ‘cinema’? Die vraag heeft u al eens eerder beantwoord, in de Filmkrant, met voorbeelden. Maar zou u Marvel films wel of niet tot die voorbeelden rekenen?

Ik heb heel veel daarvan niet gezien. Ik ben namelijk niet heel erg geïnteresseerd in superhelden en zo. Maar de allereerste film die ik bespreek in de allereerste aflevering van seizoen 2 is een Marvel film (Spider-Man: Into the Spider-Verse). Dus blijkbaar vind ik dat die films iets goeds kunnen doen. Ik heb alleen niet zo heel veel met superhelden, dat is niet mijn ding. Maar dan nog kan ik niet anders zeggen dan dat Spider-Man: Into the Spider-Verse een geweldige film is, en ook ‘cinema’.

Ik vind dat bij Scorsese teveel de nadruk is komen te liggen op wat nou wel of niet ‘cinema’ is. Die definitie is ook maar een persoonlijke mening. Het is ook een drietrapsraket bij hem geweest. De eerste keer zei hij er iets over. Toen vroegen andere mensen hem er weer naar en ‘he doubled down’, zoals de Amerikanen dat zeggen. Vervolgens, toen hij heel veel gezeik kreeg, heeft hij het gewoon op papier gezet. Als je dat leest, dan snap je wat hij bedoelt. Het gaat niet zozeer om of dat het nou wel of niet ‘cinema’ is, dat is uiteindelijk niet de essentie van zijn verhaal. Er zijn altijd pretfilms geweest die niet per se te omschrijven zijn als ‘cinema’. Wat hij echter zegt is dat het nogal eenduidig is geworden in de bioscoop, dat er maar bepaalde soorten films draaien. En dat zijn dan precies de films waar hij niet zo van houdt, wat hij geen ‘cinema’ vindt. Als ik nu kijk naar afgelopen jaar dan zie ik dat er een paar films uit Hollywood zijn gekomen waarvan ik denk: “ja, dat vond ik echt wel hoopgevend”. 1917 is bijvoorbeeld een film die wel heel duur is, en die met heel veel bombarie en een hele grote campagne in de bioscoop is geweest, terwijl het geen film is uit een franchise. Er zit geen superheld in en er zitten geen filmsterren in. Ik maakte laatst het grapje dat van alle wereldoorlogen dit ook nog eens de meest onbekende is. Af en toe lukt het dus wel. Daar moet je ook oog voor hebben. En ik vind dat meer dan bijvoorbeeld twee jaar geleden. Ik ben niet zo pessimistisch als Scorsese, maar ik begrijp wel wat hij bedoelt!

Sandro: Ik werk zelf in een website bedrijf; met meerdere collega’s, waarvan sommigen nooit naar de bioscoop gaan, behalve voor de nieuwste Marvel- of Disneyfilm. En ik deel zelf voortdurend mijn filmkennis, wat ze wel waarderen… maar ze vinden het soms ook een beetje irritant.

Dat je een beetje als een nerd gezien wordt? (lacht)

Maar dat is ook wel een beetje Nederland. Dit is een van de redenen dat ik dit programma maak. Film heeft in Nederland niet dezelfde plaats als in Frankrijk of Amerika. Dat vind ik heel erg onterecht. En elke kans die ik krijg om daar verandering in te brengen grijp ik aan.

Martijn: Heeft u guilty pleasures die u niet in het programma durft te noemen?

Nee, ik denk dat ik alles wel zou durven noemen in principe. Er zitten ook wel films bij die je guilty pleasures zou kunnen noemen.

Sandro: We hebben allemaal wel een klassieker die we nog nooit hebben gezien. Kunt u een film noemen waarvan u zich eigenlijk kapot zou moeten schamen dat u die niet heeft gezien?

Oh, dat zijn er een heleboel! Jullie hadden het net over guilty pleasures. Ik schaam me meer voor dingen die ik niet gezien heb dan voor dingen die ik leuk vind maar die misschien niet helemaal cultureel correct zijn of zo.

Films die ik niet gezien heb… soms heb ik dat met recente films. Ik heb bijvoorbeeld Once Upon a Time in Hollywood gemist. Dat is echt schandalig. Maar wat misschien nog erger is, dat is bij klassiekers. Il Gattopardo (The Leopard) heb ik nog steeds niet gezien. Eén film die mensen heel goed vinden is The Green Mile. Casino van Martin Scorsese heb ik nog nooit gezien. Dat is stom. Maar het is best wel een lange film, dus dat is niet iets wat je even zo er tussendoor schuift. Als je het niet in de bioscoop ziet dan komt het er niet altijd van.

Martijn: Wat vindt u het leukst aan over films praten?

Dat vind ik lastig uit te leggen. Dat is iets wat vanzelf gaat. Als ik een film ga maken, zeker als ik een film aan het schrijven ben, dan moet ik heel erg de moeite doen, dan moet ik in een bepaalde concentratie komen. Dat is eigenlijk een beetje jezelf pijn doen. Praten over dingen die je mooi vindt gaat daartegen super makkelijk.

Wat ik daar zo leuk aan vindt… er zou eigenlijk wel een beetje een dominee in mij kunnen zitten, iemand die op missie is en graag wil wijzen op dingen die goed zijn.

Sandro: De laatste jaren bent u veel op TV, maar het maken van films kost meer tijd vergeleken met het begin van uw carrière. Vindt u het stiekem niet leuker om over films te praten dan ze zelf te maken?

Leuker is het wel ja. Films maken is eigenlijk alleen maar problemen op de hals halen. Uiteindelijk is een film gemaakt hebben wel het meest bevredigende wat er is… als het lukt dan (lacht). Maar het kost wel gewoon heel veel moeite, vooral als je het zelf wilt schrijven. Regisseren is sowieso niet per se altijd leuk. Je wilt altijd van alles, maar er is niet altijd genoeg geld, of er zijn mensen die niet meewerken… er zitten altijd wel frustrerende elementen aan. Als je ambities hebt dan kan het bijna alleen maar tegenvallen. Nou, dat is niet helemaal waar… maar vaak ben je aan het vechten voor wat je in je hoofd hebt. Dat is niet alleen maar leuk. Dat doe je omdat je het bevredigend vindt. ‘Leuk’ zou ik het niet per se noemen. Maar DIT wel! Een programma waarin ik over films kan praten is alleen maar leuk voor mij.

Sandro: U volgende film wordt een misdaadthriller in Jakarta. Gaat u ook daarmee aan de slag nadat u klaar bent met De kijk van Koolhoven?

Ik ga weer schrijven ja. Het heeft nu een jaar stilgelegen, door allerlei dingen (niet alleen door De Kijk van Koolhoven). Het duurt zo lang als het duurt, ik weet niet wanneer het klaar is. Ik vind dat in Nederland iedereen altijd veel te snel gaat draaien. Het moet gewoon goed.

Sandro: Komt er een seizoen 3 van De Kijk van Koolhoven?

Daar heb ik nog niet over nagedacht. Geen idee. Er is genoeg om nog een seizoen te maken. Maar ik moet nu inderdaad ook weer even de slag met mijn filmwerk. Geen idee of het ooit nog komt. En als het komt kan het ook nog wel even duren.

Sandro: Waarom moet men seizoen 2 van De Kijk van Koolhoven zien?

Dat is heel simpel. Als je het eerste seizoen leuk vond dan moet je het tweede seizoen ook zien. Ze zijn allemaal tien minuten langer, dus je krijgt meer. Het is ook een heel leuk format. Het is in Nederland het enige filmprogramma dat er bestaat. Dus in die zin is het sowieso iets wat bijzonder genoeg is om te kijken. Maar ik denk dat het ook gewoon wereldwijd bijzonder is, omdat het een hele speelse en leuke manier is om naar films te kijken. En als je van film houdt denk ik dat je er ook van leert.

 

Bekijk hier de trailer van de Kijk van Koolhoven, seizoen 2.

 

Hierbij willen we Martin Koolhoven bedanken voor zijn tijd en aandacht.