Recensie | Air (Chantal van Remmen)

Air kent een lange opening, waarin de twee hoofdpersonages Manja en Louk worden geïntroduceerd. Hierbij wordt geen woord gesproken, waardoor het dus open voor eigen interpretatie is. Je komt er ook al snel achter dat het concept ‘show don’t tell’ veelvuldig wordt gebruikt in deze film. Er komen soms ineens personages bij waar we geen introductie van krijgen, en halve dialogen waardoor je soms het gevoel krijgt dat je wat hebt gemist. Sommige kijkers zal dit frustreren, maar als je blijft kijken ontdek je een prachtig verhaal waarin vertrouwen, vriendschap en liefde centraal staan. Is dit misschien wel wat voor jou? Lees dan de onderstaande recensie geschreven door Chantal van Remmen.

Titel: Air (Luft)
Regisseur: Anatol Schuster
Cast: Paula Hüttisch, Lara Feith
Scenario: Anatol Schuster, Britta Schwem
Genre: Drama
Speelduur: 92 minuten
Releasedatum: 2017 (en recent op Picl)

Air is geen mainstream blockbuster, maar een goede arthouse film. Dank aan het filmhuis dat we dit soort films mogen bewonderen! Achterliggende gedachtes en diepere lagen van karakters komen aan bod in deze film. Air is in dat opzicht erg poëtisch opgezet en qua storytelling kun je zeggen dat de cinematische trukendoos veelvuldig is opengetrokken. Zo heeft Manja bijvoorbeeld alleen maar blauwe kleding aan, een erg “koud” kleurenpallet. Maar dit draagt wel weer bij aan het feit dat Manja een soort muurbloem is die alles van een afstandje en in stilte bewondert.

Louk heeft daarentegen als motto ”ken geen angst” en is erg levendig in alles wat ze doet. Maar we komen er ook achter dat ze het nog steeds erg moeilijk heeft met het overlijden van haar moeder, dat gebeurde toen ze nog jong was. Het is dan ook haar verhaal wat ons tot het einde meesleept.

Air Luft

Een ander wazig, maar na interpretatie mooi vormgegeven, onderdeel van het verhaal is de relatie die Manja heeft met haar bovenbuurman Tariq. Er zijn geen gesprekken tussen de twee, maar toch zie je dat het samenzijn hem helpt. In eerste instantie had ik hier niks van door, maar na de zelfmoord van Tariq wordt Manja ineens erg ziek. Erbij bedenkend dat Babushka (haar oma) constant naar haar refereert als ‘engel’, trek ik zelf de conclusie dat Manja een soort beschermengel is. En zij heeft met het overlijden van Tariq dus gefaald in haar taak. Maar niet getreurd! Wanneer de ‘stoere’ Louk dezelfde hulp eigenlijk nodig heeft brengt het Manja weer op de been.

Hier ondervinden we een mooi schouwspel van Manja die (na haar ziekbed ook ineens wit aan heeft!) steeds meer onderdeel wordt van de wereld van Louk. Ook de muziek en het neuriën van Manja dragen bij aan het gevoel van de situaties in de film.

Een still uit de film Air

Cameratechnisch zijn er erg veel lange establishing shots die het tempo van de film er flink uithalen en rust in het verhaal creëren. Dit geeft je de tijd om alle onderdelen van het verhaal voor jezelf een plekje te geven. Ook zijn er een aantal diepe close-ups die voor seksuele spanning tussen Manja en Louk zorgen. Pas aan het einde van de film wordt deze spanning doorbroken. En ik moet je zeggen, na al die – bijna ongemakkelijke – close-ups, ben je hier echt aan toe.

Conclusie van deze film is dat je het eigenlijk de hele tijd niet zo goed weet. We gaan van hot naar her waarbij de connectie tussen Manja en Louk wel steeds erg voelbaar is. Al is tot het einde niet altijd even duidelijk waarom. Ook het einde zelf had twee kanten op kunnen gaan. Ook hier staat alles weer open voor interpretatie, dus veel onduidelijkheid. Of je de film alsnog het kijken waard vindt laat ik aan jullie zelf over.

★★★☆☆

Chantal van Remmen

Air is tot 25-11-20 te huur via Picl:

Het logo van Picl