Recensie As We See It

In acht afleveringen volgen we in As We See It drie jongvolwassenen die allemaal op een andere plek in het autisme spectrum zitten. We voelen met ze mee en leren hen en hun uitdagingen kennen. Jack die super slim is, maar die op sociaal vlak tegen een aantal zaken aanloopt. Violet die het liefste van de hele wereld “normaal” wil zijn en een “normaal” vriendje wil, maar die het lastig vindt om alle emoties soms een plek te geven. En Harrison die moeite heeft met vrienden maken en de straat niet op durft. Ze hebben allemaal hun uitdagingen en we beleven zowel lieve, meeslepende, grappige en verdrietige momenten met ze. Lees hier de recensie van As We See it.

Titel: As We See It
Gecreëerd door: Jason Katims
Acteurs: Sue Ann Pien, Rick Glassman, Albert Rutecki, Sosie Bacon, Chris Pang, Joe Mantegna
Genre: Komedie, drama
Afleveringen: 8 (seizoen 1)
Releasedatum: 21 januari 2022 op Prime Video

Schrijver en producer Jason Katim, bekend van Parenthood en Friday Night Lights, deelde zijn persoonlijke motivatie en drijfveer om met deze serie te komen:

“Having a 23-year-old son on the spectrum, it is deeply personal for me to get to tell this unique story of what it’s like to come of age as someone with autism.”

Aan het begin van de serie leren we ook meteen Mandy kennen, hun hulp en therapeut. Mandy, wiens rol prachtig wordt vertolkt door Sosie Bacon, helpt de jongeren met hun specifieke behoeften en het dagelijks leven. Jack (Rick Glassman), Violet (Sue Ann Pien) en Harrison (Albert Rutecki) wonen met z’n drieën in één appartement in Los Angeles. Hierdoor komen hun verhaallijnen regelmatig samen, maar is er ook voldoende tijd om hen in hun eigen bubbel en familiaire sfeer te leren kennen. Struggles met relaties binnen en buiten de familie en struggles met het leven en ook met acceptatie. We volgen ze in hun unieke reis op zoek naar werk, vrienden en liefde in een wereld die ze ontwijkt.

Het verhaal komt zo goed over dat ik oprecht blij en trots was op Harrison toen hij de deur uit ging en meevoelde met Violet toen het even zwart voor haar ogen werd. En ook al lijkt Jack het makkelijkste door het leven te komen, hij heeft veel moeilijke informatie te verwerken met betrekking tot zijn vader. Gelukkig hebben de twee wel een goede band en zien we ook dat Jack groeit in het praten over zijn emoties en het hebben van empathie. Ook zien we hoe de verschillende mensen om hen heen omgaan met Jack, Violet en Harrison en hun autisme en ook hoe zij groeien en iedereen van elkaar kan leren.

Ook de verhaallijn van Mandy is prominent aanwezig in de serie. Ze houdt ontzettend veel van de jongeren en haalt ook heel erg veel geluk uit haar werk. Waar ze zelf tegenaan loopt is dat ze graag verder wilt studeren en aan het jongleren is met gedachtes om opnieuw het toelatingsexamen te nemen voor school, een stage bij een prominent autisme-researchbedrijf aan te nemen of toch te blijven bij de jongeren waar ze zich zo verbonden mee voelt.

De cinematografie en het kleurenpalet is erg rustig en neutraal. Wellicht is hierin al rekening gehouden met eventuele autistische kijkers, maar dat durf ik niet te zeggen. Anderzijds past het ook erg goed bij onze hoofdrolspelers uiteraard. Wat ik wel erg mooi gedaan vind is de weergave van de buitenwereld als Harrison naar buiten gaat. Hij is bang voor de buitenwereld, heeft last van het zonlicht en de harde geluiden. Wanneer Harrison naar buiten stapt gaat het geluid van blaffende honden, bladblazers en algemeen omgevingsgeluid net een tandje harder en is het beeld ook ietwat overbelicht om de felle zon weer te geven. Maar met een koptelefoon, zonnebril en iemand die tegen hem praat trotseert hij toch maar de boze buitenwereld. Eureka!

Ik ben ook zo onder de indruk van de manier waarop Jack, Violet en Harrison zijn vertolkt dat ik even het internet ben ingedoken op zoek naar het antwoord op de brandende vraag; Zijn Rick Glassman, Sue Ann Pien, Albert Rutecki zelf ook echt autistisch? Het antwoord is JA. Ze bevinden zich alle drie op het autisme spectrum. Ik vond dit antwoord erg bevrijdend om te lezen, omdat je veelal meemaakt dat mensen met beperkingen in films en series gespeeld worden door acteurs en actrices zonder deze beperkingen. Zo zijn de karakters in de series The Good Doctor en Atypical autistisch, maar deze worden niet gespeeld door autistische acteurs. Persoonlijk denk ik dat representatie in films en series erg belangrijk is en als dat dan ook kan met acteurs en actrices die het onderwerp ook echt kunnen representeren dan is dat de beste keus die je kan maken.

Er zijn online veel artikelen te vinden over dat het representeren van autisme in films en series zorgt voor veel kennis, bekendheid en acceptatie van mensen op en rond het autisme spectrum.

Rick Glassman (Jack) kreeg ontzettend veel positieve reacties op de trailer van de serie wanneer hij deze op zijn YouTube kanaal plaatste. Ook hieraan is goed te zien hoe erg mensen toe zijn aan authentieke representatie.

“Our [4-year-old] son was recently diagnosed with Autism Spectrum Disorder and I want to say Rick that I truly look to you [as] a positive example of what my son can accomplish!!”

“As an ASD parent with an 18-year-old ASD son, I am really looking forward to watching this. You are so awesome, Rick. Inspiring.”

Na 8 afleveringen kan ik zeggen dat ik het knap vind hoe erg ik mij verbonden voel met alle karakters. En ik ben heel benieuwd ben naar wat ze allemaal nog gaan meemaken. En er is zeker ruimte voor nog een seizoen. Veel losse eindjes. Hoe vergaat het Harrison als zijn familie gaat verhuizen? Red Jack het ook zonder zijn vader? Vindt Violet toch Douglas leuk en wat is er nou aan de hand tussen Mandy en Van? Genoeg om niet te kunnen wachten op een volgend seizoen. Laten we het hopen!

★★★1/2☆

Chantal van Remmen

VOLG ONS

Wil je de hele week op de hoogte gehouden worden van het laatste nieuws? Houd dan onze pagina in de gaten of volg Entertainmenthoek op Facebook, Instagram, Twitter en Pinterest. Zo blijf je op de hoogte van het laatste nieuws rondom je favoriete films en series.