Recensie | Big Hero 6 (Sandro Algra)

Het is weer zover: de nieuwste geanimeerde speelfilm van Disney is uit in Nederland (nummertje 54 alweer!). Ruim een jaar geleden scoorde de filmmaatschappij zijn grootste hit sinds de jaren 90 met het sprookje Frozen. Dit kan het begin zijn van een nieuwe gouden periode voor de studio, maar het is tegelijkertijd ook moeilijk om het succes van deze laatste film te evenaren. Opmerkelijk is het dat Disney’s nieuwe film Big Hero 6 voor de verandering gebaseerd is op een Marvel stripreeks. Voor zover ik weet heeft Disney nog nooit een superheldenfilm gemaakt (films van dochterbedrijven als Pixar daargelaten). Dat het er op den duur toch van zou komen leek slechts een kwestie van tijd nadat ook Marvel Entertainment in 2009 onderdeel van Disney werd. Is het wel een goede zet voor zo’n grote filmmaatschappij om op het hoogtepunt van populariteit te experimenteren met een filmgenre waar het niet zo snel mee geassocieerd wordt?

Titel: Big Hero 6
Regisseur: Don Hall, Chris Williams
Scenario: Jordan Roberts, Dan Gerson, Robert L. Baird
Cast: Ryan Potter, Scott Adsit, Génesis Rodríguez, Jamie Chung, Daniel Henney, Damon Wayans Jr., T.J. Miller, Alan Tudyk, James Cromwell, Maya Rudolph
Speelduur: 102 minuten
Genre: Actie, komedie
Release: vanaf 11 februari 2015 in de bioscoop

San Fransokyo

Het 14-jarige wonderkind Hiro Hamada (Ryan Potter) is een expert in elektronica. Hij past zijn vaardigheden toe bij het bouwen van geavanceerde robots om ’s nachts deel te nemen aan illegale robotgevechten. Zijn oudere broer Tadashi (Daniel Henney) maakt zich zorgen om de toekomst van de jongen. Daarom spoort hij Hiro aan om zich in te schrijven bij de universiteit voor robotica van San Fransokyo.

Dat de stad een hybride moet voorstellen tussen Tokyo en San Francisco is meteen te zien. Dit wordt verder benadrukt met de inwoners: Hiro en Tadashi lijken van Japans afkomst terwijl hun tante Cass (Maya Rudolph) er duidelijk uit ziet als een westerling. Wat dat betreft hadden ze de stad ook een minder suggestieve naam kunnen geven (tenzij de twee steden letterlijk één metropool zijn geworden, maar dat kan natuurlijk niet). Als een futuristische stad met een wetenschappelijk centrum ziet San Fransokyo er overigens erg fraai uit. Op zich was het ook logisch om het ontwerp te inspireren op twee van de meest technologisch geavanceerde steden ter wereld, maar wellicht was dit toch te voor de hand liggend. Het resultaat ziet er namelijk uit als een futuristisch metropool dat je al honderd keer eerder hebt gezien in films.

Big Hero 6

Een verpleegrobot

Als je net als ik zonder voorkennis deze film ziet zou je in de eerste 15 minuten denken dat het verhaal zich voornamelijk op Hiro en zijn uitvindingen gaat richten. Op zich had het ook een leuke film kunnen worden als alles om de robotgevechten had gedraaid, wetenschap wordt hier namelijk op een heel gave manier gepresenteerd. Het verhaal slaat echter een heel nieuwe richting in wanneer op de dag van het toelatingsexamen een grote brand uitbreekt in het universiteitsgebouw. Tadashi komt om het leven en Hiro’s uitvindingen gaan in vlammen op. Hij raakt als gevolg hiervan in een depressie en lijkt geen interesse meer te hebben in het volgen van een studie. De robot Baymax (Scott Adsit) wil hem echter over deze dip heen helpen. Tadashi had Baymax ooit gebouwd als een opblaasbaar wandelend ziekenhuis. Het enige doel van zijn bestaan is het garanderen van de gezondheid (fysiek of emotioneel) van de mensen om hem heen.

Het avontuur dat Hiro vervolgens met Bamax beleeft is verreweg het beste gedeelte van de film. De relatie tussen deze twee personages is simpel en schattig, iets waar Disney altijd goed in is geweest. Wat Bamax zo leuk maakt is dat hij een naïeve robot is met een tunnelvisie: hij toont geen begrip voor concepten die niet onderdeel vormen van zijn programmering. Het is ook fijn dat dit nooit echt verandert. Hij leert op zich wel nieuwe dingen maar behoudt gedurende de hele film zijn eenvoudige persoonlijkheid. In de meeste Disney films zou je van zo’n personage verwachten dat hij zich op den duur toch meer als een mens gaat gedragen. Het is knap dat van alle personages in de film je toch het meeste voelt voor een robot die er niet eens toe in staat lijkt menselijke gevoelens te begrijpen of uit te drukken.

Big Hero 6

The Teen Avengers

Big Hero 6 neemt halverwege weer een nieuwe wending zodra Hiro een gemaskerde man tegen het lijf loopt die tot zijn verbazing over de uitvindingen beschikt die hij was kwijtgeraakt bij de brand. Zou deze man te maken kunnen hebben met de gebeurtenissen in de universiteit? Samen met vier oude vrienden van Tadashi neemt Hiro het heft in eigen hand en besluit deze mysterieuze boef op te sporen. Hiro en Baymax vormen samen met de nerds GoGo, Wasabi, Honey Lemon en Fred een zestallig superheldenteam. Gebaseerd op hun onderzoek bouwen de tieners hun eigen kostuums.

Je hebt een halve film zitten wachten op het moment dat de personages daadwerkelijk superhelden worden. Op dit punt voelt het alsof de film een totaal verkeerde opbouw heeft gehad en een inhaalslag moet maken. Je moet namelijk opnieuw kennis maken met alle vrienden van Hiro die helemaal aan het begin werden geïntroduceerd. Bij hun introductie kreeg elk van hen een karakteristiek technologisch snufje en een oneliner mee, alleen maar zodat ze beide dingen als superhelden opnieuw kunnen inzetten. Het zijn daarom geen echte personages, meer archetypes die je 20 jaar geleden ook al in een animatiefilm zou hebben gezien. Je kunt de persoonlijkheid van Hiro’s vrienden eigenlijk in één woord beschrijven.

Naarmate je meer in het verhaal komt neemt de voorspelbaarheid flink toe. Wanneer één bepaald personage zijn entree maakt denk je meteen: ‘Hij is verdacht… dat wordt waarschijnlijk de slechterik!’. Big Hero 6 lijkt steeds meer zijn best te doen om je op het verkeerde been te zetten met dit raadsel, waardoor je toch al gauw een extra wending verwacht. En die extra wending komt er uiteindelijk ook… niet bepaald iets wat de spanning bevordert dus. Het hoeft geen ramp te zijn als een superheldenfilm voorspelbaar wordt: veel van deze films houden zich immers aan de bekende formules. Dat men nog altijd niet is uitgekeken op Marvel films komt denk ik doordat er steeds een creatieve invalshoek wordt gevonden op de avonturen en emotionele ontwikkelingen van de helden. In deze film ligt de nadruk daartegen voortdurend op het verassingseffect van de plotwendingen, en dat vormt een probleem als er niks verrassends aan is.

Big Hero 6

Een Disney of een Marvel film?

Het is altijd wel fijn om te zien dat Disney iets nieuws uitprobeert. Na een kleine eeuw te hebben bestaan kan de filmstudio natuurlijk niet enkel sprookjes blijven maken. Big Hero 6 neemt echter veel te weinig risico’s voor een film die juist nieuwe terreinen probeert te verkennen. De humor voelt voor het grootste deel erg geforceerd aan, en de dramatische scenes leunen sterk op verteltechnieken die vroeger heel gebruikelijk waren in superheldenfilms maar nu allang geen indruk meer maken. Je hoeft geen filmexpert te zijn om te anticiperen welke personages dood gaan en wat voor keuzes ze maken. In één scene proberen ze je bijvoorbeeld wijs te maken dat Hiro uit wraakgevoelens zijn vijand wil doden. Geloof je als kijker dat de held in deze film een moord zou kunnen plegen? Natuurlijk niet! Een regisseur van modernere superheldenfilms (zoals Christopher Nolan) kan zulke grenzen soms nog best overschrijden, maar dat gaat hier natuurlijk niet op: het is en blijft een Disney film.

Een luchtige avonturenfilm met alleen Hiro en Bamax was waarschijnlijk een stuk boeiender geweest. Wil je een goede superheldenfilm zien? Dan kun je toch beter een ‘echte’ Marvel productie kijken. Over Marvel gesproken: we zijn bij die films gewend dat er doorgaans bonus-scenes worden getoond na de aftiteling. Zo bevat ook Big Hero 6 na afloop een kleine maar zeer aangename verassing. Als je een Marvel fan bent maakt dit het uitzitten van de film wellicht de moeite waard.

Sandro Algra