Recensie | Catch .44 (Immy Verdonschot)

Wanneer je Catch .44 googled, kom je erachter dat de film al best een paar jaartjes oud is. Deze film kwam namelijk al uit in 2011. Nou ja… In de VS dan. Het heeft dus even geduurd voor deze film zijn weg naar de Hollandse bios heeft gevonden. Het is de eerste film van Aaron Harvey met zulk groot talent, in de stijl van grootmeesters als Tarantino en Rodriguez.

Titel: Catch .44
Regisseur: Aaron Harvey
Scriptschrijver: Aaron Harvey
Hoofdrollen: Bruce Willis, Forest Whitaker, Malin Akerman, Nikki Reed, Deborah Ann Woll, Shea Whigham
Genre: Actie, misdaad, thriller
Speelduur: 95 min
Release: Vanaf 27 juni 2013 in de bioscoop

Tes (Malin Akerman) krijgt de opdracht om samen met haar vriendinnen, Kara (Nikki Reed) en Dawn (Deborah Ann Woll), een drugsdeal van een concurrent te onderscheppen. Ze werkt al langere tijd voor deze Mel (Bruce Willis) en er lijkt dan ook geen vuiltje aan de lucht. Maar als de dames in het afgelegen restaurant in actie komen, loopt alles in het honderd. Iets waar Mel niet blij mee zal zijn. Oh, en dan is er nog de duistere, psychopathische, moordenaar Ronny (Forest Whitaker).

What the F*??

Er gebeurt zoveel in deze film dat je je af en toe afvraagt waar je naar aan het kijken bent. Tot en met de openingsscène lijkt alles nog koek en ei, al is meteen duidelijk dat een belangrijk stuk van de puzzel ontbreekt. Gelukkig komen snel de flashbacks om de nodige informatie en onderlinge verbanden uit te leggen. Wat volgt is een rollercoaster aan gebeurtenissen die afgewisseld worden met een alsmaar spanningsoplopende situatie in het restaurant. Het heen en weer gaan in de tijd versterkt de sfeer van film, zonder dat het ergens aan snelheid hoeft in te leveren.

Oh meiden toch…

In iedere goede actiefilm horen natuurlijk sexy meiden. Ook regisseur en scenarist Harvey is deze niet vergeten. Blijkbaar had hij alleen wat moeite met invulling geven aan deze rollen. Want de dialoog van de meiden is tenenkrommend en hun acteerwerk is ook niet om van te spreken. Alles wat er tussen die drie meiden besproken wordt, lijkt een stereotypische invulling van de gedachte ‘waar zouden meiden het over hebben?’ Gelukkig is er Akerman, Tes met één S, een vrouw die zich prima staande weet te houden in een film die gedomineerd wordt door mannen. Een meid met ballen en geweren, die toont dat het niet allemaal maar om geroddel hoeft te gaan.

Bruce en Forest

Twee acteurs springen er uit in deze film. Bruce Willis en Forest Whitaker. Uit wiens brein hun personages zijn ontsproten, mag gehoopt worden meer te komen. De notenetende Mel is een unieke crimineel en wordt door Willis op grandioze wijze neergezet. Met zijn uiterlijk, outfits, houding en taal weet hij een rol neer te zetten zoals hij het niet eerder heeft gedaan. Whitaker doet niet voor hem onder. Lang blijft onduidelijk wat precies de achtergrond van Ronny is, maar langzaam maar zeker krijgt zijn karakter steeds meer vorm. Whitaker speelt zijn personage met een afgewogen mate van charme en creepyness, wat je nog lang na de film zal nablijven.

Wannabe Tarantino?

Catch.44 doet op veel manieren denken aan het werk van Tarantino, zoals Pulp Fiction en Kill Bill. In zekere zin kun je het daarom wel zien als een ode aan zijn werk en aan dat van anderen in het genre. Het lastige is dat deze film niet hetzelfde niveau haalt. De ambitie is zeker aanwezig, maar meer dan knipogen naar deze films wordt het helaas niet. Leuk om te zien en om bij te lachen, maar meer is het ook niet.

Catch.44 is een vette film, die op alle manieren doet denken aan het werk van Tarantino en andere klassiekers in dit genre. Maar een klassieker is deze film zeker niet. Het zijn met name Willis, Whitaker en Akerman waar je van zult genieten. Verder moet Harvey het hebben van een enigszins voorspelbaar verhaal, bomvol actie, bloed en hete meiden. En daar is natuurlijk ook helemaal niets mis mee.

Xoxo,

Immy.