Recensie | Ghost in the Shell (Erik Jansen)

De langverwachte live action versie van Ghost in the Shell is de Amerikaanse remake gebaseerd op de populaire Japanse science fiction animatiefilm uit 1995 en de manga stripboekenreeks uit 1989 van schrijver Masamune Shirow. De film komt van regisseur Rupert Sanders die in 2012 Snow White and the Huntsman heeft geregisseerd. Scarlett Johansson speelt in de hoofdrol de cyborg the Major/Mira Killian. Lees hier de recensie van Ghost in the Shell door Erik Jansen.

Titel: Ghost in the Shell
Regisseur: Rupert Sanders
Scenario: Jamie Moss, William Wheeler, Ehren Kruger
Cast: Scarlett Johansson, Takeshi Kitano, Michael Pitt, Pilou Asbæk, Chin Han, Juliette Binoche, Peter Ferdinando
Speelduur: 106 minuten
Genre: Actie, Science Fiction
Release: 30 maart 2017

Recensie Ghost in the Shell

Na een terroristische aanslag is er van Major (Scarlett Johansson) alleen nog een brein over. Dr. Ouelet (Juliette Binoche) maakt van haar een cyborg, de eerste van haar soort. In dienst van Aramaki (Takeshi Kitano) geeft ze leiding aan Public Security Section 9. Dit team bestaat onder andere uit Batou (Pilou Asbæk) en Ladriya (Danusia Samal). Ze krijgen het aan de stok met de mysterieuze Kuze (Michael Pitt), die met zijn hack-capaciteiten een grote bedreiging vormt.

Het verhaal speelt zich af in de nabije toekomst in een Japanse metropool. Dr. Ouelet (Binoche) maakt met een gewist brein dat overgebleven was na een aanslag als eerste in haar soort de cyborg Major (Johansson). In de wereld van de toekomst hebben mensen de mogelijkheid om mechanische en cybernetische aanpassingen aan hun lichaam te doen. De kans bestaat wel dat het menselijk brein kan worden gehackt. Daarnaast lopen er een hoop andere androids rond.

Een jaar nadat zij gebouwd is in opdracht van het bedrijf Haka, is ze actief als de perfecte soldaat. Haar team Section 9 wordt aangestuurd door Chief Daisuke Aramaki (Kitano) en doet onderzoek naar de breinhack en moord van een aantal hoogbeklede personen. Naarmate het onderzoek vordert, blijkt dat een cyberterrorist genaamd Kuze (Pitt) achter de hacks en aanslagen zit. Wanneer de Major in één van de gehackte androids op een cybernetische manier binnentreed, wordt zij ook gehackt. Haar collega Batou (Asbæk) weet net op tijd schade aan haar brein te voorkomen. Maar sinds dat ze meer te weten is gekomen over Kuze, ziet ze ook vreemde visioenen die haar mogelijk meer informatie geven over haar leven voordat haar brein gewist is.

Whitewash schandaal

De keuze van de hoofdrolspeelster heeft tijdens de productie geleid tot een whitewash controverse, waarbij veel fans Hollywood ervan beschuldigen een blanke actrice voor de geschikter te vinden boven een Aziatische actrice. De controverse bereikte zelfs een kookpunt, toen de filmmakers in reactie hierop met de optie kwamen Scarlett Johansson door middel van CGI meer Aziatisch te maken. Aangezien we nu steeds meer diversiteit in Hollywood films zien en de cast van Ghost in the Shell voor een groot gedeelte bestaat uit Aziatische acteurs, reageerde een Afro-Amerikaanse schrijver van The New York Times hierop met: “Het enige ras waar Hollywood om geeft, is het publiek dat voor de films betaalt.” Scarlett Johansson is mede door haar succes in de films gewoonweg een enorme publiekstrekker. Investeerders die hun geld steken in het budget van een film, willen nu eenmaal de zekerheid dat hun investering wordt terugverdiend en het aantrekken van een grote naam als Johansson geeft hen juist die zekerheid.

Visueel spektakel

De originele animatiefilm uit 1995 wordt door velen beschouwd als een filosofisch meesterwerk. Het is zelfs zo dat de Wachowski broers (nu zussen) na het zien van de film geïnspireerd waren en dat heeft geleid tot de productie van The Matrix. We kunnen wel zeggen dat de live action remake lijkt op The Matrix of soortgelijke science fiction films die daarna verschenen, maar eigenlijk is de cirkel wat dat betreft nu rond. Op visueel vlak is Ghost in the Shell een prachtig vormgegeven meesterwerk. Dat is terug te zien in het ontwerp van de stad en de sets, de voertuigen die praktisch gekopieerd zijn uit de tekenfilm en de androids. Zo zien we prachtige holografische billboards, die de toekomstige stad levendig maakt.

De film heeft alleen erg veel moeite om je emotioneel te binden. Scarlett Johansson is als cyborg nu eenmaal emotieloos. Alhoewel haar oorsprong de emotie dient op te wekken, slaagt de film er niet heel goed in dat over te brengen. De live action films die hun inspiratie vonden in het origineel, hebben het filosofische aspect van het verhaal vaak genoeg toegelicht. Vernieuwend is het onderwerp dus niet. Hoe kan je een emotieloze cyborg emotie geven? Robocop (1989) heeft meerdere scènes die het conflict tussen de geest van een cyborg en zijn menselijke verleden toonde. Ghost in the Shell weet dat helaas niet goed over te brengen.

De film heeft wel veel pluspunten. Het verhaal wordt serieus verteld en wordt niet dommer gemaakt met onnodige grappen die per sé in een blockbuster moeten zitten. Ook de sound design en de muziek in de film zijn absoluut elementen die de film verrijken. Johansson’s actiescènes zijn geweldig, maar eerlijk gezegd had ze voor wat betreft haar rol net zo goed vervangen kunnen worden voor een Aziatische actrice. Maargoed, dan komen we weer terug op de grote naam die het grote publiek trekt. Hetzelfde geldt ook voor de keuze van acteurs voor de personages Kuze en Batou, op het feit na dat Michael Pitt en Pilou Asbæk Game of Thrones) nou niet zulke grote publiekstrekkers zijn. Het acteerwerk is echter wel goed. Takeshi Kitano spreekt in de rol van  Chief Aramaki al zijn teksten in het Japans. Zijn tegenspelers verstaan hem ook, maar spreken in het Engels terug. Hierdoor krijg je een beetje het idee dat de taal in de film gelijk is, ondanks dat wij het in twee talen te horen krijgen.

Al met al is de film visueel zeer machtig en alhoewel de film veel uit het origineel nagenoeg qua beeldvertelling in tact houdt, lijdt het wat betreft originaliteit schade door de films die eerder geïnspireerd waren door de animatiefilm uit 1995. Natuurlijk kun je als  argument noemen dat vrijwel alles wel ergens op lijkt. Echter als je je emotioneel niet goed verbonden voelt tot de personages, dan kan ik mij voorstellen dat je in het verhaal afhaakt. De film weet iconische scènes van het origineel vrijwel prachtig te vertalen naar live action, waarvoor het ook zeker pluspunten verdiend. Is het een film die je per sé in de bioscoop moet zien? Als je waarde hecht aan een prachtig vormgegeven film dan is het een bioscoopbezoek wel waard, maar als dat je niet zoveel uitmaakt kan je natuurlijk ook gewoon wachten tot Ghost in the Shell thuis te bekijken valt.

Akira

De film opent wel deuren om meer Japanse animatiefilms als live action versies naar het witte doek te brengen (vergeet even de geflopte poging van Dragonball Evolution). Eén daarvan is de iconische film Akira uit 1988 die samen met Ghost in the Shell behoort tot de meest populaire manga films. Op 30 maart is gebleken dat regisseur Jordan Peele van de aankomende horrorfilm Get Out een mogelijke kandidaat is voor het project. Of de film daadwerkelijk wordt geproduceerd en zal bestaan uit een volledige Aziatische cast is nu nog een mysterie.

Erik Jansen

VOLG ONS

Wil je de hele week op de hoogte gehouden worden van het laatste nieuws? Houd dan onze pagina in de gaten of volg Entertainmenthoek op Facebook, Instagram, Twitter en Pinterest. Zo blijf je op de hoogte van het laatste nieuws rondom je favoriete films en series.