Recensie | Girl Most Likely (Immy Verdonschot)

Kristen Wiig heeft al behoorlijk naam gemaakt in de VS met Saterday Night Live. Hier, aan de andere kant van de oceaan, is haar bekendheid pas echt gegroeid sinds Bridesmaids, die ze mede zelf geschreven heeft. In Girl Most Likely speelt ze de hoofdrol in een wat typische verhaallijn. Maar laat het maar aan Wiig over om hier een goede invulling aan te geven.

Titel: Girl Most Likely
Regisseur: Shari Springer Berman en Robert Pulcini
Scriptschrijver: Michelle Morgan
Hoofdrollen: Kristen Wiig, Annette Bening, Darren Criss, Matt Dillon, Christopher Fitzgerald
Genre: Komedie, drama
Speelduur: 103 min
Release: Vanaf 18 juli in de bioscoop

Je denkt het perfecte leven te hebben en dan stort alles ineens in. Dat overkomt de New Yorker Imogene (Kristen Wiig). Want haar Nederlandse vriend besluit haar ineens te dumpen en dan raakt ze haar baan ook nog eens kwijt. Er zit maar één ding op: Een zelfmoordpoging in scène zetten om haar voormalige vriendje terug te winnen. Maar na zo’n overtuigende brief als zij die heeft geschreven wordt ze onder de voogdij geplaatst van haar moeder, een onhebbelijke gokverslaafde (Annette Bening).

Dertigersdilemma?

Op het eerste feestje van de film blijkt dat Imogene eigenlijk niets gemeenschappelijks met haar vriendinnen heeft. Ze zet nog even een vrolijke glimlach op in de spiegel, maar dat houdt ze nog geen minuut vol. Een ding is zeker, ze is niet gelukkig met het leven dat zij leidt. Ooit schreef zij een goed toneelstuk, maar dat was alweer jaren geleden en nu is ze haar droom kwijtgeraakt. In die zin is Girl Most Likely een standaard verhaal van ‘leer jezelf en je vrienden kennen’. Wat de film anders maakt is dat Imogene blijkbaar op een punt is beland waar het haar allemaal niets meer kan schelen wat ze doet.

Het draait allemaal om de humor

Deze film moet het echt hebben van de humor. Met stereotypes en een voorspelbaar plot weet Wiig de humor er goed in te houden. Alle vooruitgang die Imogene had gemaakt in het leven is verdwenen, waardoor ze nu gewoon doet waar ze zin in heeft: Sarcastisch zijn tegen anderen, stelen, drinken en behoorlijk slecht dansen. Wiig kan zich helemaal uitleven in deze rol en houdt levendig van begin tot eind. Als je echter iets te lang stil blijft staan bij haar gedrag, dan realiseer je je dat ze zich als een klein kind gedraagt. Vreemd is dit echter niet, aangezien het blijkt dat er nog een hoop uit haar jeugd verwerkt moet worden.

Britney Spears en The Backstreet Boys

Het ontvluchten van het verleden, maar het verleden moeten omarmen lijkt een duidelijk aanwezig thema in deze film. Niet alleen wordt Imogene gedwongen terug in te trekken bij haar moeder in Jersey, maar ze wordt ook geconfronteerd met haar jeugd en haar dromen. Zo staan dozen met haar spullen in de kelder en heeft huurder Lee (Glee-ster Darren Criss) – die nu in haar kamer woont – haar toneelstukken gelezen over haar pubertijd. Wanneer dan ineens in het casino imitators van Britney Spears en The Backstreet Boys voor je neus staan, dan wordt je jeugd wel heel visueel terug naar boven gehaald.

“Gekheid zit in de familie”

Dat is de tagline van de film. En zodra Imogene thuis komt moet je die waarheid wel bekennen. Haar gokverslaafde moeder liet Imogene in ziekenhuiskleding en al op de achterbank van haar auto liggen – in de garage – terwijl zij zelf het casino in dook. Het vriendje van moederlief is niet veel beter. Een vage gast met de schuilnaam ‘George Bousche’ – The Bousche – omdat hij werkt voor de CIA (Matt Dillon), die voortdurend met Aziatische zenuitspraken komt. De meeste liefde in de familie wordt gegeven aan het aandoenlijke broertje Ralph (Christopher Fitzgerald), wiens vriendenkring voornamelijk uit krabben en kreeften bestaan. De meest normale inwoner van het huis is geen familie maar een huurder: Lee, die zelfs met make up op zijn sexappeal weet te behouden. Tja, het is maar of je van zo’n huishouden weer sane kan worden.

Namen

Iets wat meteen opvalt in de film zijn de namen. Lee valt nog wel mee, maar Zelda en Ralph laten je meteen aan computer games denken (of ligt dit aan mij?). Dan is er natuurlijk ook nog The Bousche, een schuilnaam die je behoorlijk aan het twijfelen brengt over zijn karakter en zijn rol binnen de familie. En in alle eerlijkheid… Hoe vaak hoor je de naam Imogene? Niet vaak, dat kan ik je zeggen. Het was voor mij vreemd om mijn naam in een film te horen. Ook al wordt Imogene slechts één keer Immy genoemd, het blijft grappig en bizar klinken. Iets wat van toepassing is zowel op de namen als de karakters van de personages.

Geloof het of niet, maar ik heb genoten van deze film. Ook al is de verhaallijn ontzettend uitgekauwd, Wiig en Fitzgerald zorgen ervoor dat je hier helemaal geen last van hebt. De vreemde personages weten te verrassen, laten je lachen en wekken op de juiste momenten sympathie op. Girl Most Likely is misschien geen grootste komedie, maar valt zeker in de categorie van het schattige zusje dat niet vergeten mag worden.

Xoxo,

Imogene Immy