Recensie | La La Land (Erik Jansen)

De Kerstvakantie. Na een aantal dagen heerlijk met familie en vrienden te hebben gespendeerd, zoek ik ook de cinematische rust op in mijn vertrouwde plaatselijke bioscoop. Er zijn deze week, vlak voor oud en nieuw aardig wat films uitgekomen. Zo kun je nog in een komisch kerstsfeertje blijven met Why Him? en lachen om Bryan Cranston en zijn aankomende schoonzoon James Franco. Of als je in een romantisch science fiction vibe bent en Rogue One: A Star Wars Story al voor de vijfde keer gezien hebt, nog naar een alleen-op-de-wereld verhaal genieten van Chris Pratt en Jennifer Lawrence in Passengers. Als je echter op een romantisch, muzikaal en hoog cinematische niveau dit filmjaar wilt eindigen, dan is de musical La La Land de film die je nog snel dit jaar moet zien!

Titel: La La Land
Regie: Damien Chazelle
Scenario: Damien Chazelle
Cast: Ryan Gosling, Emma Stone, John Legend, J.K. Simmons
Genre: Musical, Romantiek, Drama
Speelduur: 128 minuten
Release: 22 december 2016

 

De film komt van Whiplash-regisseur Damien Chazelle met Ryan Gosling en Emma Stone in de hoofdrollen. Het heeft Chazelle ruim zes jaar gekost om de financiering van de film rond te krijgen. Daarnaast is het ook niet de eerste keer dat we Gosling en Stone als koppel in op het witte doek zien. Eerder zagen we de twee samen in Crazy, Stupid, Love en Gangster Squad. De film speelt zich af in het bruisende L.A., de stad waar filmcarrières beginnen en dromen werkelijkheid worden. Het is de stad waar Mia als serveerster werkt en vaak audities doet om haar droom tot actrice in vervulling te laten komen. Sebastiaan werkt als pianist in een restaurant. Ook hij heeft een droom. Hij wilt jazz van de ondergang redden door op een dag zijn eigen jazzclub te beginnen. De twee ontmoeten elkaar in de file. En nee, we hebben het hier niet over fileflirten.

Nadat Mia weer een ongelukkige auditie heeft gehad, wordt ze door vriendinnen gevraagd mee te gaan naar een feest. Na afloop komt ze erachter dat haar auto is weggesleept. Dat wordt dus lopen naar huis. Na een flinke nachtelijke wandeling, hoort ze vanuit een restaurant de prachtige klanken van een piano. Ze loopt binnen en ziet tot haar verbazing de man die ze eerder in de file zag. Sebastiaan werd door zijn baas op zijn pianovingers getikt om zich te houden aan de setlist en vooral niet free-jazz te spelen, terwijl de gasten rustig zitten te dineren. Hij kan het toch niet laten en verandert een simpel kerstmelodietje in een creatief, geïmproviseerd pianospel. Seb’s baas ontslaat hem op staande voet. Wanneer Mia Seb probeert aan te spreken, loopt hij haar geïrriteerd voorbij.

Een seizoen later kruisen de wegen van de twee weer. Mia is op een tuinfeest verzeild geraakt waar Seb toevallig in een 80’s coverband speelt. Om hem te treiteren vraagt ze een liedje als verzoeknummer aan. Na afloop lopen ze naar haar auto. Ze praten wat en zeggen min of meer dat ze elkaar niet mogen, ondanks dat er wel een soort band ontstaat.

lalalandbigstill2

Weer een tijdje later ontmoet Seb Mia op haar werk. Hij neemt haar mee naar een jazz bar waar hij over zijn ambitie om jazz te redden vertelt. Zij op haar beurt heeft het over haar ambitie om actrice te worden. Seb wordt op zijn schouder getikt door een oude vriend die hem vraagt om pianist te worden in een nieuw op te richten band en Mia wordt door Seb geĂŻnspireerd om haar oude schrijftalenten te gebruiken en een one-woman stuk op te zetten. Ze worden verliefd op elkaar, maar lukt het de twee om de liefde in stand te houden met twee verschillende, creatieve ambities?

Afgezien van het bovenstaande plot, is dit een musical met veel muziek en dans. De film opent met een groot nummer dat zich als zijnde Ă©Ă©n doorlopende shot afspeelt op een snelweg, de file waar de twee elkaar voor het eerst ontmoeten. Het is daarmee een krachtige opening die je gelijk in de musicalsfeer brengt en bovenal bijzonder goed gefilmd met een ontzettende strakke choreografie. Dat geldt overigens ook voor de zang- en danskwaliteiten van Emma Stone en Ryan Gosling.

De film toont een ontzettend rijk kleurenpalet die je meenemen in de prachtige wereld van Hollywood. Maar ook ook muzikaal is de film fenomenaal. Jazz stond al eerder centraal in Chazelle’s eerdere film Whiplash en deze stijl heeft ook de muzikale hoofdrol in zijn La La Land. Ryan Gosling heeft zelfs piano leren spelen voor zijn rol. Zelf speel ik ook piano en ik kan nooit geloven dat hij daadwerkelijk deze moeilijke stukken heeft gespeeld. Maar de bewegingen die hij als pianist laat zien, zijn voor mij overtuigend genoeg.

Ik ben van mening dat La La Land dit filmjaar op een ontzettend hoge noot eindigt. Als je van musicals houdt, een jazzliefhebber bent of de ambacht van cinematografie kan waarderen, denk ik dat dit dé film is die je dit jaar nog gezien moet hebben! Wellicht dat we zelfs over een aantal jaar naar La La Land terugkijken en deze als een klassieker zullen beschouwen. De tijd zal het ons leren!

Erik Jansen