Recensie | Mevrouw Faber (Immy Verdonschot)

Toen regisseur Job Tichelman Harriëtte in 2015 ontmoette op de set van zijn korte film, viel ze meteen op. Via Harriette kon Tichelman een bijzonder verhaal vertellen. Tegenwoordig vinden steeds meer lhbtiq+verhalen hun weg naar de bios en televisie, maar uit een Fries dorpje en over 55-plussers? Dat zie je niet vaak. Wat volgde is een verfrissende en ontroerende korte documentaire: Mevrouw Faber.

Titel: Mevrouw Faber
Regisseur: Hjalmar Tim Ilmer en Job Tichelman
Scenario: Hjalmar Tim Ilmer en Job Tichelman
Cast: Harriëtte en Siepie e.a.
Speelduur: 57 minuten
Genre: Korte documentaire, LHBTI
Release: Op 28 september in première op het Nederlands Film Festival en waarschijnlijk op 4 november 2019 uitgezonden op NPO2 bij BNNVARA.

Begin jaren tachtig trouwt de stoere trucker Harm met het verlegen plattelandsmeisje Siepie. Dertig jaar later vertelt Harm haar dat hij vrouw wil worden. Dat is slikken voor Siepie. Niet alleen omdat ze haar man zal kwijtraken, maar ook omdat ze bang is voor geroddel in hun kleine Friese dorp. En hoe zal men reageren in Harms typische mannenwerelden: de autocross en die van de vrachtwagenchauffeurs?

Heerlijk plattelands

Op eerste gezicht zou je niet eens zeggen dat Harriëtte Harm was. Zo overtuigend kleedt Harriëtte zich al. Dat in de eerste minuten verschillende vrienden en collega’s dan toch nog per ongeluk ‘Harm’ zeggen, verrast vooral de kijker. Wat ook meteen duidelijk is, is dat het niet met opzet is. Het is simpelweg wennen. Harriëtte en Siepie wonen namelijk op het Friese platteland en zoals ze zelf zeggen: zo vaak komt het niet voor. Die plattelandse nuchterheid is voelbaar door de hele film. Het zorgt voor een hoop humor en luchtigheid, terwijl het tegelijkertijd ook voor wat ongemakkelijkheid zorgt.

Harriëtte en Siepie

Wat het zo ongemakkelijk maakt zijn de verschillende open gesprekken. Niet alleen tussen vrienden, collega’s en familie, maar ook die tussen Harriëtte en Siepie. Hun liefde voor elkaar is overduidelijk en dat Siepie Harriëtte steunt, toont hoeveel ze voor hem overheeft. Want zo’n verandering brengt veel met zich mee, voor beiden partners in de relatie. Wanneer Siepie alleen voor de camera zit laat ze met een diepe zucht merken dat ze het er niet gemakkelijk mee heeft. Hoe reageer je op zo’n verandering van je man? En wordt de hele relatie niet op de proef gesteld? Siepie zegt op een gegeven moment dat ze er rekening mee houdt dat Harriëtte haar wel eens zou kunnen verlaten voor een man. Een opmerking die hard aankomt, omdat het voelbaar maakt hoe groot de liefde is tussen de twee, maar ook hoe kwetsbaar. Een mooie manier van Tichelman en Ilmer om te laten zien dat zo’n Fries dorpje alles heel positief oppikt, terwijl ze tegelijkertijd tonen dat er meer speelt bij zo’n geslachtsverandering dan alleen acceptatie.

Hakkie takkie, weg zakkie

De climax van de documentaire is de operatie. Harriëtte leeft sinds het begin toe naar haar geslachtsverandering. Zoals ze het zelf zegt ‘hakkie takkie, weg zakkie.’ Een prachtige en tegelijkertijd grappige quote die precies weergeeft wat het voor haar betekent. Wat Tichelman en Ilmer mooi laten zien is hoe zo’n verandering effect op haar heeft. Het bijna euforische gevoel dat Harriëtte heeft, wanneer de geslachtsverandering steeds dichterbij komt, laat je compleet meegaan in haar belevingswereld. Terwijl ook de spanning voelbaar is in het ziekenhuis, zowel met Siepie erbij, alsook wanneer Harriëtte alleen overblijft.

Mevrouw Faber is een intiem documentaire portret van een familie, collega’s, maar bovenal van Harriëtte en Siepie. Waarbij iedereen op hun eigen manier op de veranderende situatie reageert. Regisseurs Ilmer en Tichelman weten op een mooie lichtvoetige manier een aangrijpend en vertederende film neer te zetten, met een flinke dosis humor die te danken is aan de Friese nuchterheid. Een prachtige documentaire die iedereen zou moeten zien en met recht genomineerd voor een Gouden Kalf.

★★★★1/2

xoxo,

Immy