Recensie | Pacific Rim (Fabian van der Starre)

Pacific Rim draait sinds vorige week in de Nederlandse bioscopen. Fabian van der Starre houdt er een ietwat andere mening op na dan één van onze hoofdrecensenten Glenn Abbink. Lees zijn recensie hier.

Voordat ik begin, moet ik even mijn grote complimenten geven aan het team van Pathé Arena. De laatste tijd hoor ik namelijk veel negatieve dingen over ze. De film hoorde om 17:50 te beginnen, maar na een kwartier gebeurde er nog niets. Ik besloot om toch maar even een sms te sturen naar 3669, het overlast nummer. Binnen 30 seconden werd de IMAX optimalisatie gestart. Eindelijk, de film begon. 10.. 9.. 8.. 7.. 6.. 5.. 4.. 3.. … En toen liep het beeld vast. De film ging uit en de lichten aan. De angst in de zaal heerste gelijk dat het niets zou worden en we allemaal weer weg werden gestuurd. Binnen een minuut stond er een supervisor om ons uit te leggen wat er mis was gegaan en dankzij één sms die zij hadden ontvangen (ja, ja, dat was ik!) er direct actie ondernomen kon worden. Enkele seconden later begon de film. Zo zie je maar, begint de film niet op tijd? Een sms sturen!

“De monsters staan aan onze deur en we zullen vechten!” Na het zien van de trailer, dacht ik gelijk aan de Mighty Morphin Power Rangers. Sorry, maar grote robots waar een team van helden in het hoofd zitten die tegen grote monsters vechten, is toch wel zo’n beetje een groot element van de televisieserie uit de jaren 90. Na het zien van de film kan ik zeggen, in de woorden van Thorin Oakenshield (The Hobbit): ‘I have never been so wrong’.

Titel: Pacific Rim
Regisseur: Guillermo del Toro
Scriptschrijver: Travis Beacham, Guillermo del Toro, Travis Beacham
Hoofdrollen: Charlie Hunnam, Idris Elba, Rinko Kikuchi, Charlie Day, Ron Perlman, Robert Kazinsky, Max Martini, Clifton Collins Jr., Burn Gorman, Larry Joe Campbell, Brad William Henke, Diego Klattenhoff
Genre: Actie/SiFi
Speelduur: 131 min
Release: vanaf 18 juli 2013 in de bioscoop

Jaar 1 (2013)

In 2013 kwamen ze uit het niets onze wereld binnen. De monsters die we Kaiju noemen. Het was er eerst één en het kostte ons dagen om hem neer te halen. We dachten dat dat het was, maar toen kwamen ze steeds vaker en in grotere aantallen. Om ze tegen te gaan, bouwden we grote mechanische robots, genaamd Jaegers. Deze worden bemand door twee piloten, dankzij een neurologische samenvoeging die Drift genoemd wordt. Hier wordt van elke piloot de linker- of rechterhelft van de hersenen gebruikt en samengevoegd tot één. Met veel vernietiging aan een groot aantal steden maakten we het uiteindelijk af. Alleen was dit nog maar het begin.

Jaar 12 (2025)

We zijn beland in het jaar 2025, waar het overgrote deel van de film zich afspeelt. De Kaiju hebben een groot deel van de Jaegers vernietigd. Het restant is op de vingers te tellen. De planeet aarde (lees: koppige leiders) heeft besloten om de ineffectieve Jaegers niet meer te bouwen en zich meer te richten op de ‘Muur van het Leven’. Dit zijn enorme muren van beton die langs de kustlijnen staan. De Kaiju zijn monsters die door wat voor gebouw dan ook keihard heen breken. Deze ‘leiders’ denken blijkbaar serieus dat ze niet door een enorme dikke muur heen kunnen breken.

PPDC (Pan Pacific Defense Corps)

De Jaegers worden in zijn geheel verplaatst naar Hong Kong bij de PPDC. Hier zijn we terecht gekomen bij het ‘heden’ en is het globale plaatje compleet. Het gaat hier voornamelijk om Jaeger piloot Raleigh Becket (Hunnam), assistente Mako Mori (Kikuchi), met ambitie om Jaeger piloot te worden en maarschalk Stacker Pentecost (Idris Elba), leider van de PPDC. Zoals de meeste mensen versus aliens films, hebben ze hier ook een paar wetenschappers. Burn Gorman, herkenbaar uit The Dark Knight Rises, speelt een rekenkundige met neurotische trekjes en Charlie Day een biologische wetenschapper. Samen hebben ze verschillende theorieën waarom de Kaiju onze planeet aanvallen en steeds vaker komen, maar wie heeft er gelijk?

Topfilm

Del Toro heeft hier een spectaculaire film neergezet. Met films als Pan’s Labyrinth en Hellboy op zijn naam, mag hij deze aan het lijstje topfilms toevoegen. Als je de trailer gezien hebt, denk je dat je het wel door hebt, maar het verhaal heeft veel meer diepgang dan je verwacht. Het is niet alleen maar de grote gevechten die je ziet, maar ook achtergrondverhalen van de hoofdpersonages en waarom ze de dingen doen die ze doen. Richting het eind van de film stond ik steeds meer versteld wat de Kaiju allemaal kunnen. Als je eenmaal denkt dat je doorhebt wat deze monsters kunnen, heb je het gruwelijk mis. Het kan nog veel en veel erger! Qua 3D is Pacific Rim het zeker waard. De water effecten (bijvoorbeeld water druppels/regen) alleen al zijn erg mooi om te zien en dan hoef ik niet eens over de 3D diepte van de gevechten te beginnen. Dat mag je allemaal zelf ervaren, het liefst in IMAX 3D.

Fabian van der Starre