Recensie | The Purge: Election Year (Erik Jansen)

Heel toepasselijk in het jaar van de Amerikaanse verkiezingen, komt Blumhouse Productions deze zomer met The Purge: Election Year. Dit is de derde film van de franchise die in 2013 als een home invasion horrorfilm begon. In de wereld van The Purge is er één dag in het jaar waarbij voor twaalf uur lang alle misdaden zijn toegestaan inclusief moord. In de toekomstige financiële depressie, is een jaarlijkse zuivering een manier om de overbevolking terug te dringen, met name de armen. Het tweede deel The Purge: Anarchy bracht het geweld naar de straten waarbij een aantal gestrande mensen de nacht probeerden door te komen samen met Leo Barnes (Frank Grillo). Hij was zelf ook met een bepaald doel aan het zuiveren geslagen.  James DeMonaco keert als schrijver en regisseur terug. Frank Grillo is weer van de partij en wordt bijgestaan door o.a. Elizabeth Mitchell als Senator Charlie Roan, Kyle Secor als Minister Owens, Mykelti Williamson als kruidenier Joe Dixon,  Joseph Soria als zijn assistent Marcos en Betty Gabriel als Janey.

Titel: The Purge: Election Year
Regisseur: James DeMonaco
Scenario: James DeMonaco
Cast: Frank Grillo, Elizabeth Mitchell, Mykelti Williamson, Joseph Julian Soria, Betty Gabriel, Terry Serpico, Edwin Hodge, Kyle Secor, Barry Nolan, Liza Colón-Zayas, Ethan Phillips
Genre: Actie, Horror, Sci-fi
Speelduur: 105 minuten
Release: 7 juli 2016

In de proloog van de film gaan we terug naar 2021, de nacht van de 5e Purge. Carlie Roan (Mitchell) blijft als enige gespaard, terwijl de rest van haar familieleden voor haar ogen vermoord worden.  Achttien jaar later is Charlie Roan als senator midden in haar campagne voor het presidentschap. Eén van haar punten is het beëindigen van de jaarlijkse Purge. Haar rivaal is Minister Owens, frontman voor the New Founding Fathers of America (NFFA) die destijds de Purge hebben geïntroduceerd. Dit jaar is het eerste jaar dat ook politici geen immuniteit hebben tijdens de dodelijke nacht. Leo Barnes (Grillo) keert terug in het derde deel en is Senator Roan’s hoofdbeveiliging. Omdat ze een statement wilt maken naar haar kiezers, heeft ze besloten niet in het buitenland of iets dergelijks te verblijven. Het pand waar ze verblijft wordt echter aangevallen. Leo blijft als enige samen met Senator Roan in leven en de twee vluchten om uit de moorddadige handen te blijven van Roan’s politieke tegenstanders.

We leren ook de twee kruideniers Joe en Marcos kennen. Vlak voor aanvang van de Purge kregen ze het nare bericht dat de verzekeringspremie flink is gestegen. Ook waren er jonge meiden in de winkel die probeerden wat voedselwaren te stelen. De meiden beloofden zich tijdens de Purge-nacht te wreken. Omdat Joe de premie niet betalen kan, besluit hij zelf vanaf het dak van zijn winkel zijn zaak te beschermen. Marcos besluit hem bij te staan. Al snel keren de meiden gemaskerd en met vuurwapens terug voor hun wraak. De twee kruideniers worden gered door Laney. Zij maakt onderdeel uit van een ondergrondse verzetsgroep tegen de Purge. Tijdens het geweld treft de groep ook Leo en Senator Roan en proberen ze er alles aan te doen om Roan in leven te houden. Ze is immers degene die door het winnen van de verkiezingen, een eind kan maken aan deze gruwelijke traditie.

Alhoewel het concept van de franchise best interessant is, slaagt ook de derde film er helaas niet in om een ijzersterk deel neer te zetten. De eerste Purge was weliswaar een invasion film zoals we die al vaker gezien hebben, maar het tweede deel bracht de franchise naar de straten. The Purge: Anarchy had aardig wat dingen goed gedaan. Frank Grillo werd als een soort The Punisher-achtige vigilante neergezet en bracht met hem de nodige actie in de franchise. Helaas waren de personages om hem heen echter alleen goed voor het moordende geweld. Grillo was zeker een lichtpuntje met een duidelijk doel. Geen wonder dat hij ook in dit deel terugkeert als één van de hoofdrolspelers die de film toch een klein beetje redt.

Inspelen op het momentum van de Amerikaanse verkiezingen was een slimme zet van de filmmakers. De trailers toonden ook waarom de Amerikanen meedoen aan de traditionele moordnacht en ook zien we moordtoeristen uit het buitenland afreizen om deel te nemen aan de Purge. Hoe interessant die had kunnen zijn, zien we helaas hiervan weinig terug in The Purge: Election Year. De eerdere delen hoef je niet per sé gezien te hebben, maar Anarchy was van deze franchise weliswaar de betere van de drie. Er wordt flink wat afgemoord en de actie is redelijk goed in beeld gebracht, het dialoog is echter tenenkrommend slecht. Daarnaast zien we personages bepaalde keuzes maken, die werkelijk waar zo dom zijn waardoor je je afvraagt: hoe hebben ze de eerdere edities kunnen overleven? Ondanks het politieke randje, is het verstandig om de film met het verstand op nul te bekijken. Meer hoeft er niet achter gezocht te worden.

In Amerika heeft de film ruimschoots haar budget terugverdiend, ondanks de tegenvallende recensies. We kunnen ervan uit gaan dat Blumhouse Productions deze franchise zal uitmelken en dat een vierde deel binnen enkele jaren op het witte doek verschijnt. Hopelijk dan wel met een sterker verhaal en wat ons betreft mag Frank Grillo dan weer terugkeren.

Erik Jansen