Recensie | Star Wars: The Rise of Skywalker (Jaime Andreas)

Met Star Wars: The Rise of Skywalker komt er een einde aan de nieuwste Star Wars trilogie, een trilogie die zeker is ontvangen met gemengde gevoelens. Maar toch keek ik onwijs uit naar deze conclusie. Star Wars brengt altijd nostalgische gevoelens naar vette gevechten en herkenbare personages, en dat is precies wat deze conclusie ons gaf. In The Rise of Skywalker komt de strijd tussen Rey (Daisy Ridley) en Kylo Ren (Adam Driver) tot een eind en begint Rey haar krachten als Jedi te ontdekken. Tegelijkertijd volgen we Finn (John Boyega), Poe (Oscar Isaac) en de rest van de rebellen terwijl ze zich klaar maken voor de strijd tegen de First Order. De verwachtingen van deze conclusie waren hooggespannen, en het is lastig om aan al deze verwachtingen te voldoen.

Titel: Star Wars: The Rise of Skywalker
Regisseur: J.J. Abrams
Cast: Carrie Fisher, Mark Hamill, Adam Driver, Daisy Ridley, John Boyega, Oscar Isaac, Anthony Daniels, Naomi Ackie, Domhnall Gleeson, Richard E. Grant, Lupita Nyong’o, Keri Russel, Joonas Suotamo, Kelly Marie Tran, Ian McDiarmid & Billy Dee Williams
Scenario: Jake Kasdan, Jeff Pinkner, Scott Rosenberg
Genre: Sciencefiction/Actie
Speelduur: 142 min
Te zien vanaf: 18 december 2019

Veel te veel

Zo’n laatste film geeft antwoord op heel veel vragen en is een recept voor veel avontuur en actie. Waarschijnlijk komt het doordat de makers van deze film nog onwijs veel wilde laten zien. Maar er gebeurt eigenlijk teveel in The Rise of Skywalker. Zo wordt Rey opgeleid tot Jedi, moet de groep op zoek naar een voorwerp, ontmoeten ze nieuwe personages die hen helpen, voeren de rebellen een strijd tegen de First Order, voert Rey een strijd tegen Kylo Ren… en zo gaan we nog wel eventjes door. Door deze vele gebeurtenissen voelt de film op sommige momenten nogal gehaast en wordt er minder aandacht besteed aan de ontwikkeling van personages of het creëren van memorabele vechtscènes. Terwijl dat dingen zijn die Star Wars zo vet maken.

Vergeten personages

Een aantal matige nieuwe personages worden geïntroduceerd die de groep op de een of andere manier moeten helpen. Dit is het enige waar ze goed voor zijn, verder blijven ze erg oppervlakkig, en desondanks blijven ze toch de hele film aan de groep plakken. Daarnaast voelt het alsof ze in The Rise of Skywalker gewoon heel graag veel cameo’s van oude personages zoals Luke en Han erin wilden gooien, maar daardoor vergaten ze de huidige personages een beetje. In de film wordt er een aantal keer gesuggereerd dat Rey, Finn en Poe een nieuwe eenheid vormen zoals Luke, Han en Leia dat ooit deden. Alleen weinig momenten in de film laten dat ook daadwerkelijk zien.  Poe en Finn hadden zoveel meer voor Rey kunnen betekenen, maar juist deze twee personages worden in The Rise of Skywalker vergeten.

Rey the Jedi

Het plot draait voornamelijk om Rey, haar ontwikkeling als Jedi en waar ze precies vandaan komt. Dit is geloofwaardig, goed uitgewerkt en een spannend element in de film. Opvallend is dat Rey’s relaties met robots of niet- menselijke personages vaak emotioneler aanvoelen dan die met haar vrienden. De vriendschap tussen robot BB8 en Rey is emotioneel en zoet. Daisy Ridley zet een fijne verfrissende heldin neer.

Vette gevechten

Ondanks dat een aantal vechtscènes uit The Force Awakens en The Last Jedi niet geëvenaard kunnen worden, zitten er in The Rise of Skywalker toch hele vette vechtscènes. Voornamelijk in de gevechten tussen Rey en Kylo Ren vliegen de vonken ervan af. Niet iedereen is de grootste fan van Kylo Ren, maar persoonlijk vind ik hem de hele trilogie lang een interessante tegenpool van Rey. Ook in deze film zet Adam Driver een interessant en diep personage neer dat niet door en door slecht is, maar ook duidelijk nog verleid wordt door het licht. Het is deze tweestrijd die hem geloofwaardig maakt.

Al met al is Star Wars: The Rise of Skywalker een spannende conclusie met een emotioneel einde. De nostalgiewaarde door de oude acteurs is hoog en ook het zien van de liefste Carrie Fisher brengt de nodige emoties met zich mee. Maar er had zoveel meer gedaan kunnen worden met de personages van nu. De vriendschappelijke band tussen Rey, Poe en Finn is lief en de acteurs hadden een fijne dynamiek met elkaar, maar het bleef oppervlakkig. Ondanks dat zijn de heftige vechtscènes, Rey als heldin en Kylo Ren als overtuigende slechterik een recept voor een meeslepend einde van deze trilogie.

★★★☆☆

Jaime Andreas