Recensie | Teenage Mutant Ninja Turtles (Fabian van der Starre)

“Cowabunga!” Dat is precies waar ik aan denk als ik pizza eet en het herinnert mij aan de nostalgische Teenage Mutant Ninja Turtles van bedenkers Peter Laird en Kevin Eastman uit de jaren ’90. In de nieuwe reboot van de franchise genaamd Ninja Turtles, heeft aartsvijand Shredder met zijn kwaadaardige Foot Clan iedereen in New York in zijn macht. Het ziet er slecht uit totdat vier ongewone broers ontdekken dat zij als Teenage Mutant Ninja Turtles terug kunnen vechten. De Ninja Turtles moeten samenwerken met de stoere reporter April O’Neil (Megan Fox) en haar bijdehante cameraman Vern Fenwick (Will Arnett) om de stad te redden en het duivelse plan van Shredder te ontrafelen.

Titel: Teenage Mutant Ninja Turtles
Regisseur: Jonathan Liebesman
Scenario: Josh Appelbaum, André Nemec, Evan Daugherty, Peter Laird, Kevin Eastman
Cast: Megan Fox, Will Arnett, Alan Ritchson, Whoopi Goldberg, William Fichtner, Noel Fisher
Speelduur: (onbekend)
Genre: Actie
Release: vanaf 21 augustus 2014 in de bioscoop

Recensie Teenage Mutant Ninja Turtles

Ondanks mijn twijfels dat deze reboot een gigantische faal zou worden, heeft deze mij prettig verrast. De filmmakers hebben zich goed gehouden aan de traditionele Turtles, zoals mijn generatie deze kent. Meester Splinter is nog steeds de wijze meester, Leonardo de leider, Raphael de badass rebel, Michelangelo de lolbroek en Donatello de techneut. Eén van de aanpassingen is echter de toevoeging van neuzen en tanden van de Turtles, waar ik mij totaal niet aan stoorde. Het onvermijdelijke gevecht tussen aartsvijand Shredder en de Turtles is echt ontzettend gaaf. Er zitten zelfs enkele onverwachte scenes in het verhaal. Men krijgt mij niet zo gauw aan het schrikken, maar op een gegeven moment schrok ik mij wezenloos.

Journalist April O’Neil heeft een mooie connectie met het vijftal gemuteerde wezens, welke ik uiteraard niet ga verklappen. Er is zelfs een grote hoeveelheid humor in de vorm van lolbroek Michelangelo en Vern Fenwick. Laatstgenoemde wordt gespeeld door de geweldige Will Arnett. Deze rol is hem op het lijf geschreven. Fenwick zegt een aantal dingen die eigenlijk alleen Arnett op zijn eigen manier kan verwoorden.

Ondanks dat het schrikmoment erg goed gedaan is, kun je deze film beter vermijden mits je een slecht hart hebt. Gelukkig is dat niet zo’n punt voor mij. Waar ik mij wel aan stoorde, was dat de meeste actiescènes te druk zijn. Er wordt gebruik gemaakt van close-up shots waarbij het beeld te veel beweegt. Wellicht ten overvloede, maar als je anti-reboot bent kun je de Ninja Turtles beter mijden.

Conclusie

Ondanks dat Amerikaanse critici de film volledig de grond in boren, ben ik erg positief over de Ninja Turtles. De pizza etende schildpadden zijn helemaal terug, maar in een nieuw jasje. Dat er gekozen is voor een aanpak die nostalgisch aanvoelt en dat de makers gebruik maken van de traditionele elementen uit Teenage Mutant Ninja Turtles, werkt erg in het voordeel van deze reboot.

Fabian van der Starre