2020 mag dan achter ons liggen, maar er zijn nog steeds een hoop zaken onzeker. Dit geldt ook voor filmtheaters. Niet alleen is het onduidelijk wanneer ze weer opengaan, het is ook de vraag of bioscopen corona überhaupt zullen overleven. In deze blog zal ik uitleggen waarom ik vind dat we de bioscoop zouden moeten blijven koesteren.
Ik stoorde mezelf enorm aan al headlines die impliceerden dat filmtheaters een aflopende zaak waren. Of mede-cinefielen die zeiden ”dat de bioscoop ouderwets geworden is”. Natuurlijk begreep ik dat een tijdelijke sluiting nodig was, maar dacht bij mezelf: ”als dit alles achter de rug is dan kunnen we toch weer volop naar de bioscoop? Is iedereen het vertrouwen in de bioscoop nu al verloren?”.
Gevoelsmatig wilde ik een tirade schrijven over waarom ik vond dat filmliefhebbers zich opstelden als ”impotente zakken”. Al bedacht ik me later dat dit eigenlijk niet terecht was. Mensen hadden tenslotte een goede reden om de filmtheaters even niet meer als optie te zien. Iemand die een bioscoopbezoekje afslaat om een risicopatiënt te beschermen of om simpelweg het ”thuisblijven” advies op te volgen uitmaken voor ”impotente zak” is natuurlijk niet eerlijk. (Mijn frustratie was overigens ook niet gericht op mensen die tijdelijk niet naar de bioscoop gingen, maar meer de fanatieke cinefielen die er ineens niet meer in leken te geloven.)
Daarbij is het ook niet zo dat ik per se naar de bioscoop moet. Sterker nog, als het echt nodig is dan vind ik het prima om een heel jaar niet naar het filmtheater te gaan. Een ander puntje is natuurlijk nog de rol van streamingdiensten. Het feit dat films tegenwoordig direct op streaming verschijnen is wellicht niet leuk voor de bioscopen, maar eerlijk is eerlijk… tijden veranderen en ik denk dat we ook daar mee moeten leren leven. Toch zou ik het enorm jammer vinden als we voortaan alleen nog maar thuis naar films kunnen kijken. Met name als je alleen woont is dat soms een beetje saai.
Waar het vroeger nog gebruikelijk was om samen met vrienden naar films te kijken doe ik dat tegenwoordig bijna nooit meer. Men kijkt vaak alleen, of met hun partner. Niet perse gek, want we worden tenslotte ook weer een dagje ouder. Ik moet bekennen dat ik die nachten waar we op luchtbedjes – onder het genot van goedkope popcorn en blikjes energydrink – de hele Lord of The Rings trilogie achter elkaar keken ook niet echt meer mis. Toch blijft het leuk om een filmervaring te delen. Zo zag ik vorig jaar nog wel met een vriend de film Glory, die een van zijn favorieten was. Het samen kijken (inclusief om de 15 minuten horen ”opletten, dit stukje is goud”) maakte voor mij de kijkervaring een stuk leuker.
Het steeds meer uitblijven van gezamenlijke kijkavonden zorgde ervoor dat ik filmtheaters interessanter ben gaan vinden. De reden dat ik naar bioscopen ga is niet alleen ”om een nieuwe film te kijken” maar ook omdat het de kijkervaring naar een hoger niveau kan tillen. Neem bijvoorbeeld Once Upon a Time in Hollywood van Quentin Tarantino. Dit zou vanaf mijn laptop waarschijnlijk een prima film zijn geweest, maar kwam tijdens de voorpremière in EYE Amsterdam ongetwijfeld beter tot zijn recht. Met name de brute finale was geweldig om samen met een volle zaal te kunnen zien. Of het BUT Film Festival, waar soms de regisseur van de film zelf in de zaal zit.
Als de bioscoop straks uit beeld verdwijnt dan is er weer een mogelijkheid minder om samen van films te genieten. Dit zou natuurlijk enorm zonde zijn.
En nogmaals, ik respecteer dat de filmtheaters momenteel gesloten zijn en begrijp het als er de komende tijd nog beperkingen aan een bioscoopbezoek verbonden zijn. Toch blijf ik in het concept geloven. De bioscoop moet blijven overleven. Al vertrouw ik erop dat dit wel goedkomt. In de wereld van cinema is er tenslotte altijd ruimte voor een vervolg… desnoods bouwen we met Entertainmenthoek zelf een filmtheater 😉
Viva La Cinema!
GESCHREVEN DOOR
