Certified Cinema | Hereditary
In 2018 bracht regisseur Ari Aster zijn meesterlijke horrordebuut Hereditary uit. Gezien het oktober is en Halloween om de hoek kijkt is het tijd om de horrorfilms uit de kast te halen. Mijn favoriete horrorfilm is Hereditary. De subtiele manier waarop deze film angstaanjagend is zorgde ervoor dat ik ontzettend onder de indruk was. Aangezien ik via Entertainmenthoek al mijn gedachten over films kan delen lees je in dit artikel waarom Hereditary mijn favoriet in het horrorgenre is.
Titel: Hereditary
Regisseur: Ari Aster
Cast: Toni Collette, Alex Wolff, Milly Shapiro, Gabriel Byrne
Scenario: Ari Aster
Genre: Drama, Horror
Speelduur: 127 Minuten
Waar te zien: Videoland, Pathé Thuis
Certified Cinema | Hereditary
Let op! Deze recensie bevat flinke spoilers. Lees hier ook een spoiler-vrije recensie.
De synopsis van deze film luidt: ‘een rouwende familie wordt opgejaagd door tragische en mysterieuze gebeurtenissen’. Dit klinkt wellicht vaag, maar zo zou ik het ook graag houden voor mensen die deze film voor het eerst zien. In dit artikel gaan we toch een aantal spoilers geven en specifieke scenes behandelen, want daar is flink wat over voor te zeggen. Hereditary is geen doorsnee horrorfilm. Er zitten niet zo zeer jump-scares in. De angst komt vooral van implicatie en de langzame camerabewegingen, waardoor het voelt alsof je bevroren bent in je angst.
Allereerst zijn de acteerprestaties in deze film geniaal. Toni Collette weet zo’n beetje alle emoties uit te beelden, en is zeer geloofwaardig, zowel als moeder die overstuur is als een bezeten vrouw. Milly Shapiro is een jong meisje waar je bijna bang voor bent. Ze is apart en dat is duidelijk te merken. Hiermee brengt ze een van de meest indrukwekkende optredens in de film. Alex Wolff is ook goed in de film, evenals Gabriel Byrne, en zo heb je een complete, goed geacteerde disfunctionele familie. En het bijzondere vind ik dat de moeder, gespeeld door de bekende Toni Collette, net zo goed deel van de familie uitmaakt als Gabriel Byrne, een voor mij iets meer onbekende acteur. Het hangt allemaal heel goed samen.
Erfelijke problemen
Maar Hereditary bestaat niet alleen uit angstige scenes om tot het horrorgenre te kunnen behoren. Er zit namelijk een verhaal achter de vreemde gebeurtenissen. Een verwrongen en apart verhaal, maar wel een samenhangend geheel. En het leuke is dat door heel de film overal hints en verwijzingen naar dit verhaal verspreidt zitten.
De oma van de familie blijkt zich verdiept te hebben in het spirituele en uiteindelijk blijkt dat ze de leider was van een demonische sekte. Hun doel was om de demon Peyman een gezond mannelijk lichaam aan te bieden. Omdat de oma niet bij de geboorte van de oudste aanwezig mocht zijn heeft ze haar greep op de jongste gelegd, een meisje. Nu lijkt het doel geweest te zijn om haar geest uit dat lichaam te halen en in het mannelijke lichaam te stoppen. Dit is de sekte uiteindelijk gelukt en daarmee eindigen we op een heel angstaanjagende noot in de boomhut.
Er zijn een hele hoop interessante details die ervoor zorgen dat dit einde verassend is, maar achteraf blijkt dat alle hints al aanwezig waren (in mijn optiek hoe een goede plot twist werkt). Bijvoorbeeld, het zusje in de film heeft de unieke en beruchte eigenschap dat ze met haar tong klikt. En wanneer de broer tegen het einde uit het raam is gevallen, en je ziet dat een straal van geconcentreerd blauwe licht, dat je al eerder in de film langs zag vliegen, zijn lichaam binnentreedt, weet je dat het zusje nu in zijn lichaam zit omdat het eerste wat hij doet met zijn tong klikken is. Zo zijn er nog veel meer subtiele details, veel te veel om allemaal te benoemen. Maar ik blijf geobsedeerd met het feit dat er door deze horrorfilm een hele lange rode draad zit en dat alle kleine details kloppen.
Ik zou eindeloos kunnen praten over hoe slim het script van deze film is. Maar er moet ook wat lof gegeven worden aan een aantal technische aspecten. Het camerawerk is zo ontzettend inventief dat zelfs de meest simpele en onschadelijke scène van de film onder je huid kruipt en griezelig voelt. De muziek past erg goed bij de film, met name wanneer de vrij luide maar subtiele bellen te horen zijn, die ervoor zorgen dat je net zo’n ongemakkelijk gevoel krijgt als de karakters hebben. De muziek is herrie, maar gecontroleerde herrie die erbij past.
Mijn favoriete scene van Hereditary moet het einde zijn. Net nadat Toni Collette met draad haar hoofd heeft afgesneden in een van de meest angstaanjagende shots, net nadat Alex Wolff door het huis loopt en overal opmerkelijke dingen te zien zijn. Alex is uit het raam gesprongen en wordt nu door Peyman bezeten. En wanneer hij dan in de boomhut is, en de gebeurtenissen uitgelegd worden door Joan, terwijl de muziek rinkelt. Hier komt de hele film samen. Alle obscure gebeurtenissen komen dan samen. Ik zit bij deze film iedere keer weer met een open mond naar de TV te staren.
Hereditary ontwijkt alle horrorcliché ’s om je echt wat te laten voelen. Niet alleen angst, de film brengt je namelijk ook flink wat wanhoop. Doordat alle technische aspecten zo meesterlijk ingezet zijn, het script zo goed in elkaar zit en je bij elk shot kan zien dat de regisseur echt passie heeft voor het vak hebben wij deze moderne horrorklassieker mogen ontvangen. Zeker aangezien Ari Aster’s tweede film, Midsommar dezelfde angstaanjagende energie bracht kan ik niet wachten om nog meer horrorfilms van deze regisseur te mogen krijgen. Voor nu is dit mijn go-to horrorfilm als ik echt in de stemming ben om angstig gemaakt te worden.
★★★★★
Rick van Wijk
VOLG ONS
Wil je de hele week op de hoogte gehouden worden van het laatste nieuws? Houd dan onze pagina in de gaten of volg Entertainmenthoek op Facebook, Instagram, Twitter en Pinterest. Zo blijf je op de hoogte van het laatste nieuws rondom je favoriete films en series.
GESCHREVEN DOOR
