Recensie | Bastaard (Raymond Doetjes)

Onze zuiderburen hebben het filmmaken tot een ware kunst verheven. Geldt dit ook voor de thriller Bastaard? Of wijzen wij deze film als een bastaard de deur? Lees het hier in de recensie van Bastaard geschreven door Raymond Doetjes.

Titel: Bastaard
Regisseur: Mathieu Mortelmans
Cast: Spencer Bogaert, Tine Reymer, Bjarne Devolder, Koen De Bouw, Luk as Bulteel, Cesar De Sutter, Arne De Tremerie, Bruno Mazereel, Amir Motaffaf, Els Olaerts, Dirk Roofthooft, Lucas Van den Eynde
Scenario: Mathieu Mortelmans, Stefanie Vanhecke
Genre: Thriller
Speelduur: 105 minuten
Releasedatum: 2 Oktober 2019 en op Netflix België te zien

De 17-jarige Daan (Spencer Bogaert) raakt samen met zijn oudere broer en een vriend betrokken bij een auto-ongeluk. De oudere broer van Daan sterft tijdens het ongeval, waarna het gezin versplintert. Daan tracht zich te ontfermen over zijn depressieve moeder Nina (Tine Reymer); dit geeft hem op zijn beurt psychologisch niet de tijd om zijn verlies te verwerken.

Wanneer Nina en Daan een keer samen boodschappen gaan doen, rijdt Nina per ongeluk de 18-jarige Radja (Bjarne Devolder) aan. Nina ziet in hem onbewust een vervanger voor haar verloren oudste zoon en ontfermd zich over de jongen. Dit tegen de wil van Daan en zijn vader. Daan merkt snel dat Radja extreem psychopathische trekjes vertoont en probeert hem uit het ouderlijk huis te krijgen. Uiteraard laat Radja dit niet zomaar gebeuren, en deinst niet terug voor geweld en chantage.

Analyse

Het scenario is iets dat direct opvalt. Dit is een zogeheten slow-burn en psychologische thriller dat van de kijker een bepaalde smaak vereist. Ik kan de film enigszins vergelijk met The Killing of a Sacred Deer. De primaire locaties hebben het een en ander gemeen, zo zien we in beide gevallen een groot, exorbitant huis. Zowel Nina als Stephen Murphy (hoofdpersonage uit The Killing of a Sacred Deer) zijn arts en daarnaast heeft het plot nog meer overeenkomsten. Het is evident dat er bewust of onbewust inspiratie uit deze film getrokken is. Niet alleen in het verhaal en locaties, maar ook qua cinematografie. De ontknoping van Bastaard komt echter uit een totaal andere hoek dan men verwacht. Dat is verfrissend, maar tegelijkertijd ook een beetje walgelijk. Daarbij roept het laatste shot van de film vragen op en daar houd ik van.

Vlaanderen’s A-List

De acteerprestaties zijn van top kwaliteit! Dit geldt voor de gehele cast. We zien hier, mijns inziens, de Leonardo DiCaprio’s, Robert DiNiro’s en Hellen Hunt’s van Vlaanderen. Ik heb destijds mijn lof uitgesproken over Spencer Bogaert, voor zijn werk in de film Vincent, waarin hij eveneens een geplaagde tiener speelt. In Bastaard zitten er meerdere laagjes aan zijn karakter, waardoor hij zijn enorme range aan emoties beter kan tonen. We zien Spencer omslaan van koele kikker tot een diep verdrietige, verwarde tiener met tranen over zijn wangen. Dat vraagt veel van een acteur, laat staan als het nog een prille 20-er is.

Doordat het scenario relatief weinig dialoog kent, moet er op fysieke wijze veel gecommuniceerd worden. Spencer en zijn tegenspeler Bjarne Devolder, doen dat op een heel doeltreffende en geloofwaardige wijze. Je kunt aan Bjarne’s enorm subtiele blik zien, dat hij geniet van het feit dat hij Daan iedere keer een stap voor is. En dit komt op geen enkel moment theatraal of gemaakt over. Extreem krachtige non-verbale rollen dus. Datzelfde geldt voor Tine Remyer. Haar hele lichaamstaal verraadt de tweestrijd waar zij in zit, zonder dat zij dat ooit kan uitspreken.

De beste cinematografie voor een low budget flick! 

Zoals ik al aangaf is er ook de qua cinematografie enige inspiratie uit The Killing a Sacred Deer overgenomen. Er is een prachtig shot van een zwembad dat gevuld wordt met twee tuinslangen. Dit is een medium wide shot en we zien niets anders dan een zwembad waar zich langzaam een plas vormt. Het communiceert enorm veel in die relatief lange tijd. Het symboliseert de stilte voor de storm. Het suggereert dat Daan en Nina, spreekwoordelijk het hoofd boven water moeten gaan houden en het refereert terug naar het fatale ongeluk van Daan zijn broer.

Een ander prachtig, gewaagd shot is een shot waar Daan radeloos tegen de muur van een leegstaand huis zit. Dit leegstaande huis is een belangrijke plek en een psychologische uitlaadklep voor Daan. De camera staat 90 graden gedraaid tegen de muur en het laat op een unieke, eenvoudige- doch creatieve wijze zien, hoe verstoord Daan zich in gedachte voelt. En het laatste shot van de film, is wederom van het zwembad maar nu gevuld en dat shot zet je opnieuw aan het denken. Er is absoluut geen gebrek aan “production value”.

Helaas geen absolute winnaar

Ondanks de vele pluspunten is Bastaard helaas geen 4-sterren film. En ik heb er lang over nagedacht waarom een film die zoveel gelijkenissen heeft met The Killing a Sacred Deer en The Good Son, gepaard met goede cinematografie, perfect acteerwerk en een schokkende ontknoping, toch geen absolute top film is geworden. Dit komt mijns inziens door het niet goed genoeg benutten van het conflict. Er is genoeg ruimte om spanning op te bouwen wanneer Radja Daan weet te impliceren in een moordaanslag. Echter wordt dit element niet goed genoeg uitgebuit en dat leidt tot gebrek aan spanning! Wanneer Daan, zijn gaan en staan, zou worden belemmerd door politie, zijn moeder en Radja, dan zou er meer spanning zijn, wat het thriller gehalte omhoog zou halen. Hierdoor wordt het een meer gangbare film voor het grote publiek. Als keerzijde zou de film dan ook wat clichématig worden.

BASTAARD: De Conclusie

Bastaard heeft alle ingrediënten voor een sterke film in huis. Een interessante ontwikkeling van het plot, de perfecte cast, mooie cinematografie (en dat op een klein budget!) en mooie locaties. Echter mist er spanning doordat het conflict door de regie niet ten volste is uitgebuit; of dat een artistieke keuze was weet ik niet. Maar doordat er weinig dialoog is en de pacing relatief langzaam is, zou juist het uitbuiten van het conflict de nodige spanning hebben gebracht die de film van de magere 3 sterren tot een 4 sterren topfilm had gemaakt.

De absolute redding van deze film zijn de interessante- en menselijke karakters, die enorm goed gecast zijn. Wanneer je kunt genieten van karaktergedreven films en/of titels als The Killing of a Sacred Deer, dan is dit een aanrader om eens te bekijken.

★★★☆☆

Raymond Doetjes – Subliminal Artist Productions