Recensie The Unbearable Weight of Massive Talent

Wat als Nicolas Cage besloot om een film te maken over zijn eigen memes? Dat is de vraag die regisseur Tom Gormican beantwoordt met de film The Unbearable Weight of Massive Talent. Iedereen heeft zijn eigen mening over Nicolas Cage. De ene vindt hem de beste acteur sinds Marlon Brando en de andere beweert dat hij maar één gezicht kan trekken, namelijk dat van een man die zich eindelijk kan ontlasten na drie dagen lang niet naar de WC te zijn geweest. Nick hoort eigenlijk in hetzelfde rijtje thuis als Arnold Schwarzenegger en Mel Gibson: ooit een box office koning en nu een bejaarde actiefilm ster die een parodie op zichzelf dreigt te worden. Maar zelfs na een lange reeks kritische flops en een handjevol tabloid schandalen over zijn persoonlijk leven is deze man niet weg te slaan van de spotlight. Recente hits als Mandy (2018), Spider-Man: Into the Spider-Verse (2018) en Pig (2021) bewijzen dat Nick nog steeds The Cage in zich heeft. Nu zijn meest recente comeback officieel is lijkt het tijd voor deze oude acteur om zichzelf op de hak te nemen. In mijn recensie van The Unbearable Weight of Massive Talent lees je of dit de slimme satire is die de carrière van Cage nodig had.

Titel: The Unbearable Weight of Massive Talent
Regisseur: Tom Gormican
Cast: Nicolas Cage, Pedro Pascal, Tiffany Haddish, Neil Patrick Harris, Sharon Horgan, Ike Barinholtz, Alessandra Mastronardi, Jacob Scipio, Lily Sheen
Scenaristen: Tom Gormican, Kevin Etten
Genre: Actie, komedie
Speelduur: 107 minuten
Release: 21 april

“Je maakt teveel films Nicolas! Je bent een hack!”. Nicolas Cage speelt Nicolas Cage, een gefrustreerde acteur die geen relevante rollen meer kan scoren. Maar hij ziet zichzelf als harde werker. Met elke kleine rol onderhoudt hij zijn zoveelste ex, en hun tienerdochter die Nick ziet voor wat hij is geworden: een man die bijna verdrinkt in likeur en in zijn eigen ego. Misschien is het dan toch een goed idee om te stoppen met acteren. Nick slikt zijn trots in en accepteert voor een miljoen dollar een uitnodiging voor het verjaardagsfeestje van een rijke superfan, die in een villa op Mallorca woont.

Ondertussen wordt Nicolas ook geplaagd door visioenen van Nicky Cage, een jongere en brutalere versie van de acteur. Dankzij zeer overtuigende visuele effecten zien we Nick dus ook als een luide energieke Cage uit 1990 (Nicky wordt volgens de credits ook gespeeld door Nicolas Kim Coppola, Cage zijn geboortenaam). Deze scenes waarin Cage tegenover zichzelf acteert zijn ook meteen de beste gedeeltes van de film. Ze bevatten net de juiste hoeveelheid gekte, net zoals we gewend zijn uit Cage klassiekers als Vampire’s Kiss (1988). De scenes deden mij ook een beetje denken aan de film Birdman (2014), met Michael Keaton. Dit is namelijk ook een film met een licht autobiografisch tintje, en ook over een acteur die zijn beste jaren achter de rug heeft en voortdurend discussies voert met zijn alter-ego uit het verleden.

Zodra Nicolas in Mallorca landt neemt het verhaal wel een andere koers. De jarige superfan is namelijk Javi Gutierrez (Pedro Pascal), lid van een drugskartel. En mogelijk zit hij ook achter een politieke ontvoering. De rest van de film draait dus voor een groot deel om Nicolas die meer betrokken raakt in dit drugskartel complot, en gedwongen wordt om zijn actiefilm persona te omarmen. Dit is ergens wel jammer als je wat meer diepgang van de film had verwacht. De focus ligt nu minder op de mentale staat van Nicolas Cage. In plaats daarvan neemt het verhaal een vrij standaard actiekomedie formule aan.

Een zelfbewuste Nicolas Cage actiefilm is natuurlijk niet compleet zonder een mand vol easter eggs. Verwacht dus verwijzingen naar Cage hits als Face/Off (1997), The Rock (1996) en ja, zelfs naar de meer notoire films als The Wicker Man (2006). Ook worden er grappen gemaakt over de acteerstijl van Cage (als Nouveau Shamanic je wat zegt). Dus zelfs als je flink wat Nicolas Cage interviews hebt gekeken de laatste jaren dan zal de film je daarvoor belonen.

De popcorn film voor de Cage fans

Ik had eigenlijk gehoopt dat deze film nog wat meer zoals Birdman zou zijn, namelijk dat het een zwarte komedie zou worden over een depressieve oude acteur in de moderne filmindustrie. Elementen van dat idee zitten in deze film. Wat we uiteindelijk krijgen is meer een vrij flauwe spionnen komedie, denk aan een film als Tropic Thunder (2008). Als dat niet klinkt als het type film dat jij graag kijkt dan geloof ik ook niet dat dit de film is die jou ervan zal overtuigen dat Nicolas Cage nog relevant is. Daarvoor kun je beter Pig kijken.

Maar ongetwijfeld is een absurdistische actiekomedie juist iets wat veel Cage fans willen zien. The Unbearable Weight of Massive Talent is een popcorn film waar jij en je vrienden vooral van zullen genieten als ieder een echte fan is. Pak wat biertjes erbij, en kijk wie van jullie de meeste Cage films bij de bijbehorende quote kan raden.

★★★☆☆

Sandro Algra

VOLG ONS

Wil je de hele week op de hoogte gehouden worden van het laatste nieuws? Houd dan onze pagina in de gaten of volg Entertainmenthoek op Facebook, Instagram, Twitter en Pinterest. Zo blijf je op de hoogte van het laatste nieuws rondom je favoriete films en series.

Recensie The Unbearable Weight of Massive Talent | Nicolas Cage Memes: De Film