Onze recensent Joël Mulder kwam onlangs met het idee om een wekelijkse blog te beginnen rondom de films welke we die week gezien hebben. In deze editie komt onder andere Watchmen en EEAAO (Everything, Everywhere, All at Once) aan bod.
Dag beste lezers,
Welkom op deze nieuwe blog, waar ik elke week een update geef over wat ik zoal heb gekeken. Dit zullen voornamelijk films zijn, maar ik zal ook het een en ander over series en bioscoopervaringen vertellen. Elk weekend zal er weer een update komen over de gehele week ervoor. Het is nu bijvoorbeeld week 22 en ik zal dan vertellen over mijn kijklijst van week 21. Dit is voor namelijk in verband met het hebben van genoeg materiaal om over te schrijven per keer, spoilervrij uiteraard. Goed, volgens mij is alles wel duidelijk zo. Laten we beginnen!
In week 21 heb ik drie films gekeken. De eerste film is Moloch, geregisseerd door Nico van den Brink, en dit was best wel goed. Oké, dit klinkt misschien gematigd, maar sta mij toe hierover uit te weiden. Nederland kan prima films maken. Het is alleen zo dat de films die in de grote theaters draaien Nederlandse romcoms zijn. Nu wil ik hier geen waardeoordeel aan hangen, maar ik word er simpelweg niet heel warm van. Hulde aan Johan Nijenhuis en alle mensen die meewerken aan deze producties – ze verstaan ongetwijfeld hun vak-, maar qua script zijn het niet de meest gelaagde of verrassende films. Nederlandse films als De Oost (reg. Jim Taihuttu) krijgen wat mij betreft veel te weinig lof, en waanzinnig sterke korte films als Sjeemte (reg. Floris Ramaekers) en Pantser (reg. Jan Verdijk) zijn al helemaal niet te zien voor het grote publiek.
Sorry, ik dwaal af. Mijn punt is: Nederlandse films hebben niet de reputatie en Nederlandse horrorfilms trekken al helemaal geen volle zalen. Moloch zet daarin veel dingen recht. De productie steekt goed in elkaar, het acteerwerk is overtuigend (ook niet bepaald de norm in Nederlandse films), en het verhaal wist mij, ondanks onnodige onduidelijkheden, toch goed te verrassen. Het geluid is misschien nog wel het meest indrukwekkende. Ik zou er niet de vinger op kunnen leggen wat er precies zo kwalitatief aan is, maar het bracht een flinke dosis spanning in de film. Wat betreft het einde, ik dacht dat ik het zag aankomen, maar ik was alsnog verbijsterd over de uitwerking. Nu klinkt dit een stuk positiever dan ik aan het begin van dit stukje liet blijken. Dit komt echter doordat ik deze film kon vergelijken met andere horrorfilms. In vergelijking doet Moloch niet genoeg vernieuwends. Maar ik moet eerlijk toegeven dat ik vaak het label “voor een Nederlandse film best goed” aan vaderlandse producties heb geplakt. Ik heb ongetwijfeld veel sterke Nederlandse films gemist, maar ook wel genoeg slechte gezien om het labeltje niet zonder reden op te kunnen plakken. Voor Moloch geldt dat niet. Die beschouw ik als volbloed horrorfilm en in dat opzicht is de film best wel goed, wat de film echt boven zo veel andere slappe horrorfilms zet. Samengevat: goede Nederlandse film. Hier moeten we er simpelweg meer van hebben. Laten we weer verdergaan.
De tweede film die ik heb gezien was Everything, Everywhere, All at Once, geregisseerd door de Daniels. Dit was de tweede keer dat ik deze raketrit van een film mocht meemaken en ik heb eerlijk gezegd niet meer te melden dan in mijn recensie hier op Entertainmenthoek staat. Deze film is namelijk het best blanco te ervaren, dus meer zeggen zou te veel weggeven. Het enige wat ik kwijt wil is het volgende. Waar ik bij de eerste keer echt overweldigd werd door wat er op het scherm gebeurde, kon ik nu met veel meer ontspanning de film waarderen. Het blijft een ijzersterk staaltje vakmanschap op alle fronten, ook als het verrassingselement weg is.
Als derde heb ik de film Watchmen herkeken, geregisseerd door Zack Snyder. En jawel, ik heb weer de langste versie gekeken. Maar dit keer heb ik deze film op mij in laten werken en alleen maar genoten. Het is een spektakel van drie uur, maar vloog voorbij. Het hielp wel dat ik wist waar het verhaal heen ging, waardoor ik ook extra kon genieten van de uitgebreide karakterstudies aan het begin van de film. De sfeer is heerlijk duister, Rorschach is m’n nieuwe maatje, en ik kan met gemak alle tekortkomingen van deze film (zoals de foeilelijke CGI) ruimschoots vergeven. Het zal ongetwijfeld niet iedereen z’n ding zijn, maar ik heb genoten van dit zwartgallig stukje filmpoëzie.
Dat was ‘m voor deze week. Ga vooral EEAAO en de andere films kijken en laat weten wat je ervan vond. Geniet van je weekend en tot volgende week!
Joël Mulder
VOLG ONS
Wil je de hele week op de hoogte gehouden worden van het laatste nieuws? Houd dan onze pagina in de gaten of volg Entertainmenthoek op Facebook, Instagram, Twitter en Pinterest. Zo blijf je op de hoogte van het laatste nieuws rondom je favoriete films en series.
GESCHREVEN DOOR
