Recensie Dragon Ball Super: Super Hero

Het Red Ribbon leger is terug. In de afwezigheid van Goku en Vegeta nemen Piccolo en Gohan de rol van beschermers van de aarde op zich. En diep in de militaire basis worden experimenten uitgevoerd met een nieuwe en sterkere vijand. De nieuwste Dragon Ball film wordt al ruim een jaar veel besproken door de fanbase, maar toch niet altijd in de positieve zin. De vorige film, Dragon Ball Super: Broly, was een wereldwijde hit, en een van de meest succesvolle animefilms van de laatste jaren. Bij de nieuwste film hadden fans in tegenstelling meer dan één reden om sceptisch te zijn. De slechte promotie buiten Japan, en het feit dat dit de eerste 3D geanimeerde Dragon Ball film is, gaf veel fans het idee dat de film slechts een B-project zou worden, het verwaarloosde broertje van Broly. In mijn recensie van Dragon Ball Super: Super Hero zul je lezen waarom dit juist de film is waar Dragon Ball fans al jaren om hebben gevraagd.

Titel: Dragon Ball Super: Super Hero
Regisseur: Tetsurô Kodama
Japanstalige Cast: Masako Nozawa, Toshio Furukawa, Ryō Horikawa, Yūko Minaguchi, Mayumi Tanaka, Aya Hisakawa, Bin Shimada, Hiroshi Kamiya, Mamoru Miyano, Miyu Irino
Engelstalige Cast:Sean Schemmel, Kyle Hebert, Christopher R. Sabat, Robert McCollum, Monica Rial, Sonny Strait, Eric Vale, Kara Edwards, Jeannie Tirado, Zach Aguilar, Aleks Le, Zeno Robinson, Charles Martinet, Jason Marnocha
Scenaristen: Akira Toriyama
Genre: animatie, actie, avontuur, sci-fi
Speelduur: 99 minuten
Release: 18 augustus

In heel veel opzichten is Super Hero de tegenpool van zijn voorganger Broly. Terwijl de eerdere film zwaar leunde op de dynamiek tussen Goku en Vegeta is dit in essentie een Piccolo film, met een sterke bijrol voor Gohan.

Piccolo is niet alleen een fan favoriet… Dragon Ball bedenker Akira Toriyama heeft al vaker gezegd dat dit zijn favoriete personage is. En toch vond hij het in latere jaren knap lastig om verhalen voor hem te schrijven. Piccolo was in eerste instantie immers bedacht als de aardsrivaal van Goku. Maar toen gedurende de Dragon Ball franchise Vegeta die rol van hem overnam werd het personage eigenlijk gedegradeerd naar stiefoom van Goku’s zoon Gohan. En ik ben fan van de meester-leerling dynamiek tussen Piccolo en Gohan. Maar Dragon Ball blijft een vechtfranchise. Personages die niet langer tegen de sterkste vijanden kunnen strijden verdwijnen al heel snel naar de achtergrond. En Gohan zelf is altijd een passieve held geweest. Zonder externe motivatie heeft hij nooit een reden gehad om te vechten. Hij besteedt zijn dag liever als boekenwurm, en als vader. En zoals we in deze film zien is hij niet eens een hele goede vader! Zijn dochter Pan besteedt nu meer tijd met meester Piccolo dan met haar pa.

Deze film bewijst waarom het toch mogelijk is om een film te maken rond het Gohan-Piccolo duo. De manier waarop Piccolo Gohan motiveert om voor zichzelf en zijn familie op te komen is simpelweg briljant. Aan het einde van de film voel je bijna alsof Gohan heeft besloten om eindelijk eens direct naar de gefrustreerde fanbase te luisteren.

De meest Toriyama film

“Wat een domme titel heeft deze film eigenlijk! Waarom zit er nou twee keer het woord Super in?”. Nou, toen Akira Toriyama de titel van de film bedacht was hij oprecht vergeten dat de franchise tegenwoordig Dragon Ball Super heet…en niemand heeft hem daar blijkbaar op gecorrigeerd! De man heeft al vaker aangegeven een slecht geheugen te hebben, en dit klinkt daarom ook als het meest Toriyama-achtige excuus.

Zo kan ik ook zeggen dat Dragon Ball Super: Super Hero als een door en door Toriyama film aanvoelt. Hoewel veel fans hem voornamelijk kennen als de man achter epische sci-fi actie anime Dragon Ball Z is hij in zijn hart altijd meer een comedy schrijver geweest. Deze film zit vol met Toriyama humor. Dat is in eerste instantie te zien aan de vijanden. Red Ribbon commandant Magenta is net als zijn vader Red een opvliegerige militaire leider met een Napoleoncomplex. Maar de echte showstelers van de film zijn de robots Gamma 1 en Gamma 2. Met hun capes en speelgoed lasergeweren belichamen zij het Japanse stereotiep van een superheld. Dit zal je herkennen als je bent opgegroeid met de Power Rangers (in Japan bekend als Super Sentai).

Deze alinea bevat spoilers

Tegenwoordig is het bijna onmogelijk om spoilers te vermeiden, zeker gezien deze film al maanden geleden in Japan is uitgebracht. Mogelijk heb je daarom al gehoord dat de slechterik Cell in de film weer terugkeert. Zijn aanwezigheid wordt echter vroeg in de film al verklapt. Cell Max is bovendien niet de Cell die we kennen, hij is niet de intelligente superslechterik uit Dragon Ball Z, maar een gemuteerde clone zonder persoonlijkheid. En nu voel ik me bijna verplicht om een grap te maken over hoe franchises van tegenwoordig hersenloze clones zijn van wat vroeger populair was. Maar ik moet zeggen dat het ook helemaal niet nodig was om hem een persoonlijkheid te geven. Terwijl Magenta, Dr. Hedo en de Gamma robots ontzettend vermakelijk zijn om naar te kijken is Cell Max slechts een wapen. Hij is de ultieme eindbaas die ons een uiterst gave Kaiju vechtscene voorschotelt in de climax.

De nieuwe animatiestijl

In 2018 wist Broly weer nieuw leven te blazen in de Dragon Ball franchise. Met de tekenstijl van hoofdanimator Naohiro Shintani was het esthetisch de mooiste Dragon Ball film tot op heden. Eindelijk was de hele fanbase het over IETS eens: “ZO moet Dragon Ball er voortaan uitzien!”. Daarom voelde het ook zo vreemd dat Toei Animation er bij de sequel voor koos om de hele stijl en directie overboord te gooien en te gaan experimenteren met een vorm van 3D CGI animatie. Ik ben zelf een groot liefhebber van 2D, dat is waarvoor velen onder ons anime kijken. En vorig jaar was Studio Ghibli’s eerste 3D film al een teleurstelling.

Dragon Ball personages zijn nooit ontworpen voor 3D animatie. Je kunt daarom zien dat de animators veel principes van 2D moesten toepassen om deze nieuwe animatiestijl te verkopen. Misschien is het je in het verleden weleens opgevallen dat Goku’s kapsel niet de regels van de derde dimensie respecteert. Net als de oren van Mickey Mouse ziet zijn haar er vanaf elke hoek hetzelfde uit, maakt niet uit hoe hij zijn hoofd keert. Ondanks dat dit een 3D film is hebben de animators op dat detail gelet.

Toch ben ik niet echt een fan van Goku’s ontwerp in deze film. Met zijn stijve haar en spieren ziet hij er eerder uit als een steroïde junk uit The Lego Movie. Persoonlijk heb ik liever dat zijn spieren met minder detail worden getekend. En dit soort simplisme was nou net de kracht van de animatiestijl uit de vorige film. Hoe dan ook ziet de film er vele malen mooier uit dan de meeste fans hadden verwacht. De manier waarop soms met 2D effecten op het beeld is getekend geeft de film een comic stijl die je soms doet denken aan Spider-Man: Into The Spider-Verse. En de 3D animatie komt pas echt tot zijn recht in de vliegscenes. Als Toei Animation besluit meer 3D Dragon Ball films te maken dan hoop ik dat ze in de toekomst meer hybride animatiefilms maken. Dat wil zeggen: 3D actiescenes met 2D personages in de Shintani tekenstijl.

De cynische millenial

Als je puur naar de animatie, muziek en actie kijkt is Dragon Ball Super: Super Hero misschien een minder epische film dan Broly. Maar qua script is het eigenlijk een aanzienlijk betere film. Perfect is het niet. In de eerste 10 minuten wordt het verhaal voor een heel groot deel via dialoog overgebracht. Maar gelukkig zijn de slechteriken van de film in ieder geval leuk genoeg om naar te kijken gedurende dit hele gesprek. Veel leuke personages zoals Goten en Trunks laten hun gezicht ook zien, maar ze verschijnen pas in de climax.

Dragon Ball Super: Super Hero is weer de zoveelste nostalgiebom voor millenials. En daar ben ik niet altijd fan van. Films als Star Wars: The Rise of Skywalker of de Jurassic World filmreeks halen eerder mijn cynische kant dan mijn innerlijk kind naar buiten. Uiteindelijk moet zo’n nostalgische film ook gewoon een goede film zijn voordat je het publiek voor je kunt winnen met fan service. En dat doet deze film zeer effectief! Ik geloof dat de kracht van de film valt samen te vatten in de after credit scene. Hier zie je namelijk een leuke easter egg die vooral kijkers die het Dragon Ball verhaal vanaf het begin hebben gevolgd zullen oppikken. Dragon Ball is misschien dan wel een product geworden. Het is niet meer het verhaal dat Toriyama 38 jaar geleden in zijn eentje bedacht. Maar je kunt zien dat er nog altijd mensen achter de schermen werken die heel erg om deze franchise geven. En samen hebben zij een film opgeleverd waar zelfs de meest cynische millenial van zal juichen.

★★★★☆

Sandro Algra

VOLG ONS

Wil je de hele week op de hoogte gehouden worden van het laatste nieuws? Houd dan onze pagina in de gaten of volg Entertainmenthoek op Facebook, Instagram, Twitter en Pinterest. Zo blijf je op de hoogte van het laatste nieuws rondom je favoriete films en series.

Recensie Dragon Ball Super: Super Hero | Waar DB fans jaren op hebben gewacht