Films 2021 | E-hoek’s film keuzes van het jaar
In 2021 zagen we de cinema langzaam en voorzichtig weer herstellen. Dat klinkt vreemd om te zeggen, midden in de zoveelste lockdown. Maar terwijl niemand voorbereid was op 2020 wist men in 2021 ons toch nog te verrassen met een aantal grote films. Op de valreep van het jaar verscheen Spider-Man: No Way Home, de meest succesvolle film van het jaar. Wat jammer dat het merendeel van de redactie net als de rest van Nederland de film niet mocht zien! Maar net als hoe dit jaar een verbetering was ten opzichten van de vorige hopen we op een 2022 met nog grotere titels, maar ook een 2022 waar originele indiefilms weer kunnen heersen. Laten we allemaal proosten op een nieuw jaar waarin we weer massaal naar de bioscoop durven te gaan. Hierbij deelt de E-Hoek redactie en al zijn schrijvers hun overzicht van de beste en meest memorabele films van 2021.
Populairste 2021 Films
De meningen dit jaar zijn zeer gevarieerd onder onze schrijvers. Maar zoals elk jaar waren er ook in 2021 een aantal films die het bij meerdere van ons goed deden. Hierbij dan de films die in meer dan twee lijstjes verschenen.
Sandro Algra
Twee jaar op een rij hadden de bioscopen veel te verduren. Dat originele topfilms als The Last Duel floppen geven je genoeg redenen om je zorgen te maken om de toekomst van cinema. Dat wil niet zeggen dat 2021 een waardeloos filmjaar was, integendeel! Ondanks de tegenslagen heb ik dit jaar alleen maar goede films gezien, nou ja… afgezien van M. Night Shyamalans Old misschien, maar zelfs die film had een hoog vermaak gehalte.
The Father bracht ons misschien wel de beste Anthony Hopkins rol tot op heden. De briljante zwarte komedie Promising Young Woman is een film die ik in 2020 had moeten zien, en ik ben blij dat ik die mocht inhalen. En als we toch over zwarte komedies beginnen: The Suicide Squad is met afstand mijn favoriete superheldenfilm van het jaar. Misschien komt dit deels doordat ik de Marvel formule al een poosje moe ben, maar deze film was voor mij een beetje wat Guardians of The Galaxy was voor anderen: een verfrissende komedie die niet aanvoelt al een typische superheldenfilm. DC doet het goed tegenwoordig.
Top 10 (op volgorde)
- The Last Duel
- The Father
- Promising Young Woman
- Judas and the Black Messiah
- Quo Vadis, Aida?
- Pig
- Druk
- Summer of Soul
- West Side Story
- The Suicide Squad
Met zoveel goede films om in te halen, en weinig kansen om naar de bios te gaan, kan ik geen lijstje van slechtste films samenstellen. Eervolle vermeldingen daarentegen zijn er genoeg. Dune was weer een meesterlijk geregisseerde Denis Villeneuve film. Ik kan het echter niet in mijn top tien plaatsen, omdat het niet als een complete film aanvoelde. Wellicht dat mijn waardering stijgt wanneer ik deel 2 heb gezien.
Eervolle vermeldingen (niet op volgorde)
- Wife of a Spy
- The Hand of God
- Encanto
- Dune
- A Quiet Place Part II
- De Slag om de Schelde
- Sin Señas particulares
- Riders of Justice
- Minari
- The Power of the Dog
- No Time to Die
- Zack Snyder’s Justice League
Martijn Pijnenburg
Ondanks dat ik in 2021 best veel voor Entertainmenthoek aan de slag ben geweest, heb ik niet zoveel films gezien. Ik zou zelfs zeggen te weinig om een top 5 te maken. Toch zijn er een aantal films die ik het bespreken waard vind. Allereerst Zack Snyder’s Justice League. Het was mooi om te zien dat Zack Snyder de film alsnog heeft kunnen maken zoals hij dat wilde. En het resultaat mocht er zeker zijn. Als we het nu toch over bijzondere projecten hebben dan mag ook De Slag om de Schelde niet vergeten worden. Een gedurfd project dat Nederland weer op de kaart heeft gezet. Niet zozeer een meesterwerk in mijn ogen, maar wel een goede film.
Top 5 (niet op volgorde)
Eervolle vermelding
Als eervolle vermelding wilde ik graag ook nog even verwijzen naar de serie Red Light. Deze Vlaams-Nederlandse productie van onder andere Carice van Houten en Halina Reijn wist mij aangenaam te verrassen. Je kunt het een beetje zien als de serieuzere grote zus van Netflix original Undercover. Geen van beide doen iets geheel nieuws, maar zitten wel goed in elkaar.
Raymond Doetjes
Top 5 (op volgorde)
Rick van Wijk
2021 was een gigantische verbetering ten opzichte van 2020. Dankzij het feit dat Amerika de coronamaatregelen een stuk soepeler aanpakt dan Nederland dat dit jaar doet kwamen er een hoop titels uit. Ik ben dit jaar maar liefst 26 keer naar de bioscoop geweest, en heb met alle platformen gecombineerd 76 titels uit 2021 kunnen zien. En daarvan is de top 15 het bespreken waard. Ik heb de films op volgorde gezet.
De zomerfilm van dit jaar die optimistisch en positief voelt, en bovendien fantastische liedjes heeft.
Een mijlpaal in het bestaan ervan alleen. Het feit dat de studio Zack Snyder zijn film af liet maken en het zoveel malen beter is dan het origineel zal hopelijk een aantal producenten in Hollywood wakker schudden. Niet te vergeten is dit een visueel genot!
Fantastische karakters, leuke actie en op de juiste manier omgaan met nostalgie maakt dit voor mij de beste Ghostbusters film in de franchise.
Een van de beste Disney animatiefilms sinds Moana, die de focus van het verhaal legt op hoe belangrijk het is om van jezelf te houden.
Een film die de Nederlandse filmindustrie voortaan als voorbeeld moet gebruiken. Bovendien een fantastische oorlogsfilm!
Dit was een schilderij dat tot film is gemaakt. Een prachtig plaatje dat met weinig woorden eindeloos veel dingen zegt. Je kunt er uren naar staren.
Een positieve verassing van Ridley Scott, die een middeleeuws drama extra interessant maakt door een bijzonder verhaalstructuur toe te passen.
De eerste film dit jaar die wat leven terugblies in Nederlands bioscoopbezoek en bovendien een nog intiemer vervolg op het origineel is.
- Coda
Een Apple TV+ film over een dove Amerikaanse familie, die de ene dochter volgt die niet doof is in haar zangcarrière. De meest intieme dramafilm van het jaar, als je het mij vraagt.
Denis Villeneuve levert dit jaar de grootste actiefilm dat zomaar de Star Wars van deze generatie zou kunnen worden. Zonder twijfel heeft Dune de beste muzikale score van het jaar.
Een fantastische afsluiter van de Daniel Craig era van James Bond. Een ontroerende, gave actiefilm.
Een liefdesbrief naar het welbekende karakter van Spider-Man. Deze film heeft, voor het eerst sinds Star Wars: The Rise of Skywalker in 2019 wereldwijd meer dan een miljard dollars opgeleverd. Welverdiend naar mijn mening.
De film die dit jaar het meest bij me is gebleven, een echte schets van het wanhopige gevoel om een artiest te zijn en je werk te laten produceren. Met fantastische muziek én Andrew Garfield is deze niet te missen.
De superheldenfilm van het jaar die hilarisch is, een fantastische cast heeft, geweldige actie bevat, kleurrijk is, en op het einde ook nog een emotionele stoot verkoopt. Succesvol op alle vlakken.
De remake van Steven Spielberg van de klassieke musical is een verbetering op alle vlakken, en emotioneel, structureel (helaas niet financieel) en technisch het grootste succes van het jaar is.
Chantal van Remmen
2021. Het filmjaar waarin filmstudio’s weer heel voorzichtig hun nieuwe projecten gingen uitbrengen. Films die soms vanaf 2020 al op de plank lagen, maar zonder bioscoopbezoekers het daglicht niet mochten zien. Het jaar waarin we met onze testen of vaccinaties wel welkom waren in de bioscoop (Oké tot aan het moment dat ik dit verhaal aan het schrijven ben dan, want nu zitten we weer thuis op de bank).
Maar of de films nu uitkwamen in de bioscoop, op Netflix, Prime, Videoland of andere streamingsdiensten. We zijn goed verwend dit jaar. Gelukkig voor ons durfde de filmwereld het weer aan dus hieronder mijn top 5 van 2021.
Top 5 (niet op volgorde)
Anne+ is vooral ook indrukwekkend als je het verhaal kent van hoe deze film tot stand is gekomen. Een groep van dedicated makers heeft het zover geschopt om van een online serie, naar een tv-serie en vervolgens een film in de bioscoop te gaan. En het is ook nog eens een super goede film. Van Gunpowder Milkshake heb ik zo ontzettend genoten tijdens het kijken. Het is visueel echt een kunstwerk en het heeft een leuk verhaallijn. Bij A Quiet Place II blijft het mij raken dat er zoveel verteld kan worden met zo weinig dialoog. En hiermee een spanning om te snijden creëren is ook erg knap. Op Cruella heb ik echt zitten wachten. Beide Emma’s (Stone en Thompson) zijn hierin geweldig. En ik vind het geweldig dat er niet een remake wordt gemaakt van een al bestaande animatiefilm, maar dat je echt een nieuw verhaal krijgt. En Cruel Summer is een serie waarbij je moet blijven opletten, echt iets waar ik van hou.
Roan Andrée
Top 10 (op volgorde)
- Petite Maman
Na het overdonderde Poirtrait de la jeune Fille en Feu, is het nieuwste werk van Céline Sciamma juist ontzettend klein. Dat is zeker niet verkeerd, van begin tot eind is het genieten van deze anderhalf uur durende kindertherapiesessie. Niet omdat het allemaal rozengeur en maneschijn is, nee dat is het zeker niet. Maar omdat Petite Maman zo vertrouwd aanvoelt, als thuiskomen na een koude herfstdag terwijl het avondeten al staat te pruttelen.
The Hand of God is anders. Het begint zoals een typische film van Paolo Sorrentino met prachtige beelden en kunstzinnige taferelen maar laat dat na enkele minuten varen voor een veel intiemer verhaal. Geen existentiële leegtes, melancholie of façades maar een gezin in Napels, met mooie gelukzalige momenten en verschrikkelijke tragische momenten. Toni Servillo is geweldig, de score past naadloos, ik houd van deze film.
Alsof er een elastiek wordt gespannen die alsmaar verder wordt opgerekt. Je weet dat die gaat knappen en iedere seconde dat het langer duurt, voelt angstaanjagender dan de vorige. Welkom in Pablo Larraíns beklemmende kerstfilm: Spencer. Alle lof voor Kristen Stewart die tegen de verwachtingen in een fantastische performance neerzet als prinses Diana. Johnny Greenwood zal waarschijnlijk tegen zichzelf strijden voor beste filmscore bij de Oscars in maart. En die scènes met Harry en William, wauw! Echt wauw!
Voor een film wiens synopsis – leraren kijken of alcohol overdag het leven leuker maakt – heel simpel uitgewerkt kan worden tot een comedy, weet regisseur Thomas Vinterberg hier perfect te balanceren op de lijn tussen grappig en dramatisch. In Druk spat de plezier van het filmmaken werkelijk van het scherm af. Die dans van Mads Mikkelsen, dat is toch cinema pur sang.
Anthony Hopkins fenomenaal. Op 82-jarige leeftijd zet de Engelsman een prestatie neer op het hetzelfde niveau als zijn vertolking van Hannibal Lecter. Olivia Colman blijft trouwens knap overeind tegenover deze tour de force. Maar het zijn de regie, montage en setdesign die The Father van alle andere films dit jaar doet ontstijgen. Zo slim en vernieuwend, het doet me wensen dat ik het originele theaterstuk had mogen meemaken. Of regisseur Florian Zeller in de filmindustrie blijft, is nog maar de vraag, ik hoop oprecht van wel. Ongeacht is zijn unieke visie er zeker een om in de gaten te houden.
Jip Strijbos
Hier zitten we dan, een jaar later, en ik heb eigenlijk dezelfde boodschap als vorig jaar: het was niet best. Door periodes van gesloten bioscopen en veranderende maatregelen heb ik de nodige films gemist dit jaar. Ik noem films met ogenschijnlijke spetterende hoofdrollen als Another Round (Druk) met Mads Mikkelsen en The Father met Anthony Hopkins. Beide nog op de (altijd groeiende) lijst van films die zeker nog op mijn netvliezen moeten verschijnen. Ook Annette en Spider-Man: No Way Home heb ik beiden op de valreep moeten missen door omstandigheden.
Maar laten we het hier hebben over de films die ik wél heb gezien, want ook dit jaar kende weer hoogtepunten. Te beginnen met Dune: wàt een film! De meningen waren gemixt en de film kent zeker ook zijn mindere punten, maar ik heb nog nooit zo’n grootse film gezien met een oprecht episch gevoel. Overdonderd kwam ik de bioscoop uit (IMAX wel bijna een ‘moetje’ hier) en dat gevoel bleef nog wel even hangen. Misschien daar lijnrecht tegenover staat het ongelooflijk intieme en rustige The Killing of Two Lovers. Een ingetogen film met een intiem en teder verhaal en hartverscheurende momenten. Ik gaf hem hier eerde 4,5 ster en daar blijf ik helemaal bij.
Mijn liefde voor Aziatische film is dit jaar wederom gegroeid en dit is onder andere te danken aan Minari. Ook dit is een ingetogen drama waar er weinig bombarie te vinden was, echter alle inhoud van het verhaal speelt zich bijna achter de schermen af. Conflicten worden (veelal) niet uitgesproken, maar als kijker voel je ze binnenkomen wanneer je het Koreaanse gezin in deze film ziet worstelen met hun nieuwe leven in Arkansas. Een echte topper kwam voor mij dit jaar uit Japan. De film zal niet voor iedereen zijn, want met een speeltijd van 3 uur is deze film een lange zit. Vooral wanneer er eigenlijk niet zoveel gebeurd in de film. Het gaat hier over Drive My Car, een Japans drama over verlies en eenzaamheid. Zware kost, vooral in een jaar als deze, maar het is elke minuut van de rit helemaal waard. De souplesse en gevoeligheid in deze film is ongeëvenaard.
De laatste film die ik erbij wil halen is het heerlijk rare doch emotionele Pig. De films waarin Nicolas Cage speelt zijn niet meer bij te houden en zijn het baken van de term ‘hit or miss’. De beste man blijft mateloos interessant, vooral de laatste jaren is zijn loopbaan op zijn zachtst gezegd ‘bijzonder’ te noemen (nu al zin in The Unbearable Weight of Massive Talent waarin Nicolas Cage zichzelf speelt). Pig valt echter zeker onder een van de hits! Nicolas Cage is vaak op zijn best in de wat intieme, kalme rollen (al zijn ook hier uitzonderingen op). De film schetst een vervreemdend beeld van een eenzame truffelhandelaar. Hierna ontvouwt zich op enerverende manier het achtergrond verhaal simultaan met het hedendaagse verhaal dat van begin tot eind boeit.
Maar genoeg geouwehoer, jullie willen natuurlijk een keihard lijstje, dus bij dezen:
- Drive My Car
- Dune
- The Killing of Two Lovers
- Pig
- Minari
En dan de minpunten in het filmlandschap van 2021. Escapisme vierde hoogtij in mijn leven dit jaar en ik was dan ook vaak op zoek naar dom en makkelijk vermaak; niks mis mee. Ik was echter niet klaar van het niveau van domheid en luiheid van Free Guy, Wonder Woman 1984 en Black Widow. Alle drie totaal onnodige films die de formule van een blockbuster tot het foutieve toe loyaal volgden. Met name Free Guy was zo intelligent als het hoofdpersonage in de film. Gelukkig komen er genoeg veelbelovende films aan in 2022. Op naar volgend (film)jaar!
Ygael Nys
- Candyman
- Zack Snyder’s Justice League
- The Suicide Squad
- Last Night in Soho
- Army of The Dead
- The Tommorrow War
- Venom: Let There Be Carnage
- Halloween Kills
- Antlers
- Shang-Chi and the Legend of the Ten Rings
Eervolle vermeldingen (niet op volgorde)
- A Man Named Scott
Een toffe documentaire over artiest Kid Cudi. De documentaire maakt gebruik van een aantal fraaie camera technieken waardoor de film toch een extra dimensie krijgt. - Bad Trip
De grappigste film van het jaar. Houd jij van films als Borat en Bruno? Dan is dit zeker iets voor jou! - Spiral
Een veel toffere film dan je zou verwachten. Laat gewoon los dat dit een Saw film zou moeten zijn, dat is het duidelijk niet. Dan geniet je er veel meer van!
VOLG ONS
Wil je de hele week op de hoogte gehouden worden van het laatste nieuws? Houd dan onze pagina in de gaten of volg Entertainmenthoek op Facebook, Instagram, Twitter en Pinterest. Zo blijf je op de hoogte van het laatste nieuws rondom je favoriete films en series.
GESCHREVEN DOOR
